Ο Σαλμωνέας κραδαίνει αλυσίδες. Αριστερά η Ίρις, δεξιά η γυναίκα του. Ερυθρόμορφη αγγειογραφία, περ. 470/60 π.Χ., Ινστιτούτο Τέχνης του Σικάγο, αρ. 1889.16
ΣτηνΑρχαία ελληνική μυθολογίαοΣαλμωνέας ήταν βασιλεύς της Αρχαίας Ήλιδος, ίδρυσε την πόλη ΣαλμώνηστηνΠίσα.[3]Ο Σαλμωνέας ήταν γιος τουΑιόλουκαι της Εναρέτης ή Ίφις, κόρης του ποταμού Πηνειού ή της Λαοδίκης, τα αδέλφια του ήταν οΑθάμας, οΣίσυφος, οΚρηθέας, οΠεριήρης της Μεσσηνίας, ο Δηιονεύς, η Κανάκη, η Αλκυόνη καιη Περιμήδη.[4][5][6]Η πρώτη σύζυγος του ήταν ηΑλκιδίκημετην οποία απέκτησε τηνΤυρώ, στην συνέχεια παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο τηνΣιδηρώ.[7]Ο Σαλμωνέας μετανάστευσε από την ιδιαίτερη πατρίδα του Αιολίδα ή Θεσσαλίαμε έναν μεγάλο αριθμό Αιολών, εγκαταστάθηκε στις όχθες του ποταμού Αλφειούστην Ήλιδα, ίδρυσε τηνΣαλμώνηπου της έδωσε το όνομα του. Παντρεύτηκε την Αλκιδίκη κόρη του Αλεού που πέθανε πρόωρα αφού του έκανε μια όμορφη κόρη την Τυρώ, στην συνέχεια παντρεύτηκε σε δεύτερο γάμο την Σιδηρώ που μεταχειρίστηκε άσχημα την θετή της κόρη.[8]Ο Σαλμωνέας είχε βαθύ μίσος μετον αδελφό του Σίσυφο που μετανάστευσε αντίστοιχα στηνΕφύρα. Ο Σίσυφος έστειλε απεσταλμένους στοΜαντείο των Δελφώνγιανα μάθει τον τρόπο πουθα θανατωθεί ο Σαλμωνέας, η απάντηση ήταν να παντρευτεί την Τυρώ γιανατον θανατώσει ο γιος τους, η Τυρώ τελικά υπέκυψε καιτου έκανε έναν γιο. Όταν η Τυρώ έμαθε την προφητεία σκότωσε τονγιο της γιανα προλάβει την δολοφονία του πατέρα της, στην συνέχεια έκανε μετον θεό Ποσειδώνα δύο γιους : ΠελίαςκαιΝηλέας.
Ο Σαλμωνέας ήταν τόσο αλαζόνας, ώστε θέλησε να μιμηθεί τον ίδιο τον πατέρα των θεών, τονΔία. `Ετσι έστρωσε ένα δρόμο μεχάλκινα φύλλα και μετά έτρεχε πάνω σε αυτό το δρόμο με σιδερένιο ή χάλκινο άρμα, από το πίσω μέρος του οποίου κρέμονταν αλυσίδες.[9]Ο Σαλμωνέας πίστευε ότι μετον τρόπο αυτό πλησίαζε πολύ το βουητό τωνκεραυνώντου Δία, ενώ γιατη λάμψη τους πετούσε καθώς έτρεχε αναμμένους δαυλούς. Ο Δίας οργίσθηκε με αυτή τη βλασφημία καιγι' αυτό τον κατακεραύνωσε, σκοτώνοντας συγχρόνως και όλους τους υπηκόους του κατοίκους της Σαλμώνης, ενώ στη συνέχεια εξαφάνισε καιτη Σαλμώνη. Πάντως λεγόταν ότι ο Σαλμωνέας δεν ήταν καθόλου αγαπητός στον λαό με αυτά που έκανε.[10][11]
Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
Το αντίστοιχο άρθρο της αγγλόγλωσσης Wikipedia
Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
Diodorus Siculus, The Library of History translated by Charles Henry Oldfather. Twelve volumes. Loeb Classical Library. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1989. Vol. 3. Books 4.59–8. Online version at Bill Thayer's Web Site
Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica. Vol 1-2. Immanel Bekker. Ludwig Dindorf. Friedrich Vogel. in aedibus B. G. Teubneri. Leipzig. 1888–1890. Greek text available at the Perseus Digital Library.
Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies. Online version at the Topos Text Project.
Strabo, The Geography of Strabo. Edition by H.L. Jones. Cambridge, Mass.: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1924. Online version at the Perseus Digital Library.
Strabo, Geographica edited by A. Meineke. Leipzig: Teubner. 1877. Greek text available at the Perseus Digital Library.
Publius Vergilius Maro, Aeneid. Theodore C. Williams. trans. Boston. Houghton Mifflin Co. 1910. Online version at the Perseus Digital Library.
Publius Vergilius Maro, Bucolics, Aeneid, and Georgics. J. B. Greenough. Boston. Ginn & Co. 1900. Latin text available at the Perseus Digital Library.
Tzetzes, John, Book of Histories, Book VII-VIII translated by Vasiliki Dogani from the original Greek of T. Kiessling's edition of 1826. Online version at theio.com
Σχετικά πολυμέσα