ΗΣεταγκάγια (ιαπων.世田谷区, Setagaya-ku) είναι ένα από τα 23 Ειδικά Διαμερίσματα (μια μορφή δήμων) της πρωτεύουσας της ΙαπωνίαςΤόκιο. Είναι επίσης ονομασία μιας περιοχής μέσα στο διαμέρισμα αυτό.[1]
Η Σεταγκάγια έχει τον μεγαλύτερο πληθυσμό καιτη δεύτερη μεγαλύτερη έκταση (μετά τηνΌτα) από όλα τα Ειδικά Διαμερίσματα του Τόκιο. Τον Ιανουάριο του 2020 ο πληθυσμός της εκτιμήθηκε σε 939.099 κατοίκους και, όπως όλα σχεδόν τα μέρη του Τόκιο, είναι εξαιρετικά πυκνοκατοικημένη, μεπυκνότητα πληθυσμού 16177 κατοίκους ανά τ.χλμ.και συνολική έκταση 58,06 τ.χλμ.
Το διαμέρισμα αναγνωρίζει ως πουλί-σύμβολό του («επίσημο πτηνό») τηνκυανόπτερη κίσσα (Cyanopica cyanus), ως λουλούδι-σύμβολο το είδος ορχιδέαςPecteilis radiata, και ως δέντρο-σύμβολο τηνιαπωνική φτελιά ή «κεϋγιάκι» (Zelkova serrata).
Το μεγαλύτερο μέρος του ειδικού αυτού διαμερίσματος αποτελείται από περιοχές αμιγούς κατοικίας και εξυπηρετείται από διάφορες σιδηροδρομικές εταιρείες, που παρέχουν δρομολόγια ανά 2 έως 3 λεπτά στις ώρες αιχμής. Οι περισσότερες σιδηροδρομικές γραμμές είναι σχεδόν παράλληλες μεταξύ τους, με διεύθυνση ανατολή-δύση.
Το διαμέρισμα υποδιαιρείται σε 5 περιοχές, τις Σεταγκάγια (ομώνυμη), Κιταζάβα, Ταμαγκάβα, Κινούτα και Καρασουγιάμα. Το Δημαρχείο του Ειδικού Διαμερίσματος βρίσκεται στην περιοχή Σεταγκάγια. Το μεγαλύτερο μέρος της εκτάσεως του Διαμερίσματος βρίσκεται στην υπερυψωμένη επίπεδη γη Μουσασίνο, ενώ τα μέρη δίπλα στον ποταμό Τάμα είναι χαμηλότερα.
Το Ειδικό Διαμέρισμα της Σεταγκάγια ιδρύθηκε στις 15 Μαρτίου 1947.
Κατά τηνΠερίοδο Έντοστην έκτασή του βρίσκονταν 42 χωριά. Μετην κατάργηση του συστήματος τωνχαντο 1871, το κεντρικό καιτο νότιο μέρος υπάχθηκαν στον «Νομό του Τόκιο», ενώ η υπόλοιπη έκταση υπάχθηκε στον Νομό Καναγκάβα. Το 1893 κάποιες περιοχές μεταφέρθηκαν στον Νομό του Τόκιο. Μετην ίδρυση του Δημοτικού Διαμερίσματος της Σεταγκάγια (ένα μη ειδικό, συνηθισμένο διαμέρισμα) στην παλαιά «Πόλη του Τόκιο» το 1932, και περαιτέρω ενοποίηση το 1936, η Σεταγκάγια απέκτησε τα σημερινά της σύνοραs.