* Οι συμμετοχές καιταγκολ στις προηγούμενες ομάδες υπολογίζονται μόνο γιατα εγχώρια πρωταθλήματα.
† Συμμετοχές (Γκολ).
ΟΣτέφαν Μπόμπεκ (Stjepan Bobek, 3 Δεκεμβρίου 1923 – 22 Αυγούστου 2010), ή Στιέπανστη μητρική του γλώσσα, ήταν Γιουγκοσλάβος (από τηνΚροατία) ποδοσφαιριστήςκαιπροπονητής. Ως ποδοσφαιριστής είναι ο πρώτος σκόρερ των πρωταθλημάτων της Γιουγκοσλαβίας με 403 γκολ, ενώ ως προπονητής έκανε ιδιαίτερη επιτυχημένη καριέρα στηνΕλλάδα.
Γεννήθηκε στοΒασίλειο της Γιουγκοσλαβίας στις 3 Δεκεμβρίουτου1923και άρχισε να παίζει στην ηλικία των 13 ετών γιατη Viktorija, μια λέσχη κατώτερου πρωταθλήματος, χρησιμοποιώντας τα έγγραφα του αδερφού του. Ξεκίνησε την καριέρα του κατά τη διάρκεια τουΔευτέρου Παγκοσμίου Πολέμουμετην αυστριακή Αντμίρα Βάκερ. Όταν ήταν 20 ετών έγινε μέλος της Γκρατσιάνσκι Ζάγκρεμπκαι αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του Γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος με 8 γκολ.[1]
Έπαιξε γιατην εθνική Κροατίας κάτω των 21 ετών μεταξύ 1943 και 1945.[2]
Αγωνιζόταν ως επιθετικός, συνήθως εσωτερικός αριστερά. Ήταν ικανός τόσο στονα δημιουργεί ευκαιρίες γιαγκολ όσο καινα τις εκμεταλλεύεται.[3]Το 1945 μεταγράφηκε στηνΠαρτιζάν Βελιγραδίουμετην οποία αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ της Γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος άλλη μία φορά το 1954 (21 γκολ). Κέρδισε δύο τίτλους Γιουγκοσλαβικού Πρωταθλήματος καιτο Κύπελλο τέσσερις φορές.[1] Σημείωσε τα πρώτα τουγκολσε επίσημους αγώνες μετην Παρτιζάν, την 1η Σεπτεμβρίου 1946 (δύο τέρματα στη νίκη εντός έδρας 6-1 επί της Μπούντουκνοστ). Σε αγώνα πρωταθλήματος που έπαιξε στο Νις στις 14 Οκτωβρίου (1-10), σημείωσε 9 γκολ - ένα απόλυτο ρεκόρ πουδεν έχει καταρριφθεί μέχρι το τέλος της Γιουγκοσλαβικού πρωταθλήματος ή των διαδόχων πρωταθλημάτων της. Σημείωσε 25 γκολ σε 22 αγώνες στην πρώτη αγωνιστική περίοδο του πρωταθλήματος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας και κέρδισε επίσης τον πρώτο τίτλο.
Τον Μάιο του 1951, η Παρτιζάν έπαιξε τρεις φιλικούς αγώνες στηνΑγγλία. Ο πρώτος αγώνας παίκτηκε στις 9 Μαΐου, με αντίπαλο τηΧαλ Σίτικαιη Παρτιζάν νίκησε με 3-2. Ο Μπόμπεκ έπαιξε εξαιρετικά και σημείωσε δύο γκολ, ενώ τρεις μέρες αργότερα αγωνίστηκε ξανά λαμπρά και σημείωσε ένα γκολστη δεύτερη νίκη της Παρτιζάν, έναντι των αγγλικών ομάδων. Το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο όπως τρεις μέρες πριν, αλλά αυτή τη φορά εναντίον της Μίντλεσμπρο. Το Νοέμβριο του ίδιου έτους, πέτυχε επίσης ρεκόρ στο Γιουγκοσλαβικό Κύπελλο με 8 τέρματα στη νίκη εντός έδρας 15-0 επί της Sloga Petrovac na Mlavi.
Στις 29 Νοεμβρίου 1952, σημείωσε ένα γκολστη νίκη επί τουΕρυθρού Αστέρα Βελιγραδίουστον τελικό του Γιουγκοσλαβικού Κυπέλλου. Τρεις εβδομάδες πριν, πέτυχε χατ-τρικ στη νίκη εντός 4-0 επί μιας από τις καλύτερες γερμανικές ομάδες εκείνη την εποχή, την Κολωνία.
Δύο χρόνια αργότερα, αφού κέρδισε το δεύτερο Γιουγκοσλαβικό Κύπελλο, κέρδισε καιτο τρίτο. Και πάλι η Παρτιζάν νίκησε τον Ερυθρό Αστέρα, αλλά αυτή τη φορά 4-1 και σκόραρε και πάλι ένα γκολ. Στις 4 Σεπτεμβρίου 1955, σημείωσε το πρώτο τέρμα στον πρώτο αγώνα τουΚυπέλλου Πρωταθλητριών Ευρώπηςστην ισοπαλία (3-3) μετηνΣπόρτιγκ Λισαβόνας, στη Λισαβόνα. Έπαιξε και στους τέσσερις αγώνες της πρώτης διοργάνωσης 1955-56. Πρέπει να σημειωθεί μια θρυλική νίκη 3-0 επί της Ρεάλ Μαδρίτης στους προημιτελικούς. Σημείωσε 403 τέρματα πρωταθλήματος (πρώτος σκόρερ στην ιστορία των πρωταθλήματων Γιουγκοσλαβίας)[4][5]και συνολικά 425 τέρματα αγωνιζόμενος σε 478 επίσημους αγώνες της Παρτιζάν και αποτελεί τον πρώτο σκόρερ στην ιστορία του συλλόγου.
Ο Μπόμπεκ έκανε το ντεμπούτο τουγιατην εθνική ομάδα ποδοσφαίρου της Γιουγκοσλαβίας στις 9 Μαΐου 1946, στο Στάδιο Letnáμε 2-0 νίκη επί της ΤσεχοσλοβακίαςστηνΠράγα. Σημείωσε το πρώτο τουγκολστην εθνική ομάδα, με αντίπαλο την Τσεχοσλοβακία, στοΒελιγράδι, στις 29 Σεπτεμβρίου 1946.[6] Αυτός ήταν ο πρώτος αγώνας της εθνικής ομάδας στην νεόδμητη Γιουγκοσλαβία. Είχε πρωταγωνιστικό ρόλο μετηνεθνική ομάδα της ενωμένης Γιουγκοσλαβίαςμετην οποία κατέκτησε δύο ασημένια ολυμπιακά μετάλλια.[7]
Κέρδισε ασημένιο μετάλλιο μετην εθνική ομάδα, στους Ολυμπιακούς Αγώνες στο Λονδίνο το 1948. Σημείωσε τέσσερα γκολσε τέσσερις αγώνες. Σε κάθε αγώνα, σκόραρε ένα γκολ. Ένα γκολμε αντίπαλο τοΛουξεμβούργοστον πρώτο γύρο (νίκη 6-1), τηΤουρκία στους προημιτελικούς (νίκη 3-1), τηΜεγάλη Βρετανία στους ημιτελικούς (νίκη 3-1) και ένα εναντίον της Σουηδίαςστον τελικό (ήττα 1-3).[8]
Αγωνίστηκε στοΠαγκόσμιο Κύπελλο του 1950, στη Βραζιλία (όπου σημείωσε ένα γκολστη νίκη 4-1 επί τουΜεξικού). Στις 21 Σεπτεμβρίου 1952, ο Μπόμπεκ σημείωσε το πρώτο χαττρικτουστην εθνική ομάδα, με 4-2 νίκη επί της Αυστρίας. Δύο χρόνια αργότερα, σημείωσε το δεύτερο χαττρικτουστην εθνική ομάδα, με 5-1 εντός έδρας νίκη επί της Τουρκίας.[6]ΣτηνΟλυμπιάδα του 1952 στο Ελσίνκι σημείωσε τρία γκολ. Με 38 γκολ σε 63 εμφανίσεις έγινε ο πρώτος σκόρερ στην ιστορία της εθνικής Γιουγκοσλαβίας.[3][7]
Στη συνέχεια ασχολήθηκε μετην προπονητική αναλαμβάνοντας τηΛέγκια Βαρσοβίαςτο 1959. Ως τεχνικός της Παρτίζαν Βελιγραδίου από το 1960 κατέκτησε τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα Γιουγκοσλαβίας (1961, 1962, 1963). Στη συνέχεια ανέλαβε την ομάδα τουΠαναθηναϊκούγιανα αναδειχθεί πρωταθλητής για δύο συνεχόμενες χρονιές (1964, 1965) καινα κατακτήσει ένα κύπελλο Ελλάδας (1967). Από την ημέρα της άφιξής του (17 Μαΐου 1963) έβαλε συστηματικές προπονήσεις και εστίασε στη σωστή προετοιμασία των παικτών. Αυτά φαίνονταν παράξενα μέχρι τα τότε ελληνικά δεδομένα, αφού απλώς «έπαιζαν μπάλα». Ο τρόπος λειτουργίας καιο τρόπος μετον οποίο έπαιζε η ομάδα άλλαξαν ριζικά. Μέχρι τότε αγωνίζονταν μετο 4-2-4 σύστημα, αλλά γνώρισαν και υιοθέτησαν το 4-3-3. Όσα προσπαθούσε να τους μάθει ήταν δύσκολα, αλλά όχι και ακατόρθωτα. Η σεζόν έκλεισε μετονπιο όμορφο τρόπο για σύλλογο και φιλάθλους. Στέφονται αήττητοι πρωταθλητές με 24 νίκες και 6 ισοπαλίες, ρεκόρ ακατάρριπτο μέχρι σήμερα.[1][9]Το 1964 έγινε ο μοναδικός προπονητής που κατέκτησε ελληνικό πρωτάθλημα πρώτης Εθνικής κατηγορίας χωρίς ήττα. Την επόμενη χρονιά νέο πρωτάθλημα κατακτήθηκε μεμια μόνο ήττα. Η απώλεια του πρωταθλήματος το 1966 τον οδήγησε σε αλλαγές στη σύνθεση της ομάδας αλλά χάρη στο πείσμα του, έφερε νεαρούς καιστη Λεωφόρο. Οι αποφάσεις του Μπόμπεκ βραχυπρόθεσμα κόστισαν, ανκαι κατακτήθηκε το Κύπελλο Ελλάδας το 1967. Μακροπρόθεσμα, όμως, ο Παναθηναϊκός ωφελήθηκε αφού το δυναμικό ανανεώθηκε με ποδοσφαιριστές όπως οιΧάρης Γραμμός, Γιώργος Βλάχος, Τότης Φυλακούρηςκαι δημιουργήθηκε η βάση γιατην επιτυχία τουΓουέμπλεϊτο 1971.[10]
Επέστρεψε στην Παρτίζαν Βελιγραδίου καιτο 1969 ξαναβρέθηκε στην Ελλάδα ως προπονητής τουΟλυμπιακού. Κατόπιν ανέλαβε την τουρκική Αλτάι Σ.Κ., τηΔυναμό Ζάγκρεμπκαιτην περίοδο 1974-75 και πάλι τον Παναθηναϊκό. Την επόμενη περίοδο βρέθηκε στηνΤυνησίαγια λογαριασμό της Εσπεράνς Σπορτίβ ντε Τυνίςκαιτο 1979 κατέκτησε το πρωτάθλημα Β΄ Εθνικής της πατρίδας τουμετηΦΚ Βαρντάρ. Ολοκλήρωσε την προπονητική καριέρα τουστηνΦΚ Σεμλίνο.[11]
