Ο Γκάντι επισκέπτεται τη Μαντράς (πλέον Τσενάι) το 1933 σεμια περιοδεία σε όλη την Ινδία γιατα δικαιώματα των Ντάλιτ ("Ανέγγιχτοι" – ο Γκάντι χρησιμοποιούσε τον όρο Χαριτζάν). Οι ομιλίες του κατά τη διάρκεια αυτών των περιοδειών καιτα συγγράμματά του έθιγαν το ζήτημα των διακρίσεων εις βάρος των κατώτερων καστών της Ινδίας.
Τοσύστημα καστών στην Ινδία αποτελεί τηνκατ' εξοχήν περίπτωση καστών. Έχει τις ρίζες τουστην αρχαία Ινδία και υποβλήθηκε σε διαδοχικές μεταβολές από διάφορες κυρίαρχες ελίτ στη μεσαιωνική, πρώιμη νεωτερική και σύγχρονη Ινδία, ειδικά στηΜογγολική αυτοκρατορία της Ινδίαςκαι στις Βρετανικές Ινδίες.[1][2][3][4] Είναι σήμερα η βάση τουσυστήματος εκπαιδευτικών και επαγγελματικών θέσεωνστην Ινδία.[5]Το σύστημα καστών αποτελείται από δύο διαφορετικές έννοιες, τοβάρνακαιτοτζάτι, οι οποίες μπορούν να εκληφθούν ως διαφορετικά επίπεδα ανάλυσης αυτού του συστήματος.
Το σύστημα καστών, όπως υπάρχει σήμερα, θεωρείται ότι είναι αποτέλεσμα των εξελίξεων κατά την κατάρρευση της εποχής του Μογγόλων καιτην άνοδο τουβρετανικού αποικιακού καθεστώτοςστην Ινδία.[1][2]Η κατάρρευση της εποχής των Μογγόλων συνέπεσε μετην άνοδο στην εξουσία ισχυρών ανδρών οι οποίοι συσχέτιζαν τους εαυτούς τους με βασιλιάδες, ιερείς και ασκητές, εγκρίνοντας έτσι τη βασιλική και πολεμική μορφή του ιδανικού της κάστας, αναδιαμορφώνοντας παράλληλα πολλές φαινομενικά εκτός κάστας κοινωνικές ομάδες σε διαφοροποιημένες κοινότητες καστών.[2]Η βρετανική αποικιοκρατία ανέπτυξε περαιτέρω αυτήν τη διαδικασία, αναδεικνύοντας την άκαμπτη οργάνωση των καστών σε κεντρικό μηχανισμό της διοίκησης.[2] Μεταξύ του 1860 και του 1920, οι Βρετανοί διαχώριζαν τους Ινδούς με κριτήριο την κάστα τους, χορηγώντας διοικητικές θέσεις και ανώτερα αξιώματα μόνο σεχριστιανούςκαι άτομα που ανήκαν σε συγκεκριμένες κάστες.[6]Οι κοινωνικές αναταραχές κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920 οδήγησαν σε αλλαγή αυτής της πολιτικής.[7] Από τότε, η αποικιοκρατική κυβέρνηση άρχισε μια πολιτική διαχωρισμού συνδυασμένου με "θετικές δράσεις" (affirmative action), προορίζοντας ένα ορισμένο ποσοστό κυβερνητικών θέσεων εργασίας για τις κατώτερες κάστες. Το 1948, η αρνητική διάκριση βάσει της κάστας απαγορεύτηκε δια νόμου και κατοχυρώθηκε περαιτέρω στοΙνδικό Σύνταγμα, ωστόσο το σύστημα συνεχίζεται να εφαρμόζεται στην Ινδία με καταστροφικές συνέπειες γιατην κοινωνία.
Διακρίσεις βάσει της κάστας έχουν εφαρμοστεί καισε άλλες περιοχές και θρησκείες της ινδικής υποηπείρου, όπως στον βουδισμό του Νεπάλ,[8]τονΧριστιανισμό, τοΙσλάμ, τονΙουδαϊσμόκαιτονΣιχισμό.[9] Έχει αμφισβητηθεί από πολλά μεταρρυθμιστικά ινδουιστικά κινήματα,[10] από το Ισλάμ, τον Σιχισμό, τον Χριστιανισμό,[9] καθώς επίσης και από τον σύγχρονο ινδικό Βουδισμό.[11]
↑«What is India's caste system?» (στα αγγλικά). BBC News. 25 February 2016. https://www.bbc.com/news/world-asia-india-35650616. Ανακτήθηκε στις 27 May 2017. «Independent India's constitution banned discrimination on the basis of caste, and, in an attempt to correct historical injustices and provide a level playing field to the traditionally disadvantaged, the authorities announced quotas in government jobs and educational institutions for scheduled castes and tribes, the lowest in the caste hierarchy, in 1950.»
