Το έμβλημα των Φραγκισκανών μοναχώνΦραγκισκανοί μοναχοί στην Ιερουσαλήμ
Το μοναστικό Τάγμα των Φραγκισκανών Μοναχών (Τ.Φ.Μ.) είναι ένα από τα τέσσερα επαιτικά τάγματα, [1]που δημιουργήθηκαν στα πλαίσια της Καθολικής εκκλησίας τον 13ο αιώνα. Το Τάγμα ιδρύθηκε από τονΆγιο Φραγκίσκο της Ασίζης (1183-1226) στην πόλη της Ασίζηςστη βόρεια Ιταλίατο1209και πήρε την έγκριση τουΠάπα Ιννοκέντιου Γ΄το1210. Περιλαμβάνει το Τάγμα των Μινοριτών Αδελφών (Ordo Fratrum Minorum, O.F.M.), το Τάγμα της Αγ. Κλάρας καιτο Τρίτο Τάγμα (ή Τάγμα των Μετανοούντων) τού Αγ. Φραγκίσκου.
Ο Άγιος Φραγκίσκος, ζώντας σε απόλυτη πενία και ένδεια και αποκτώντας τη φήμη ενάρετου ανθρώπου, γρήγορα συγκέντρωσε δίπλα τουκαι άλλους ανθρώπους που ήθελαν να ζήσουν τη μοναστική ζωή όπως εκείνος την πρότεινε: έχοντας ως βάση τα μοναστικά ιδεώδη της πενίας, της αγνότητας και της υπακοής (στον ηγούμενο καιστον Πάπα).[2]
Μετά τον θάνατό τουκαιτην αγιοποίησή του, το Τάγμα συνέχισε να αναπτύσσεται καινα εξαπλώνεται σε ολόκληρο τον κόσμο.
Σύντομα δημιουργήθηκε καιτο γυναικείο Τάγμα των Φραγκισκανών από την -μετέπειτα αγία- Κλάρα, που εμπνευσμένη από τη ζωή καιτο έργο του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης θέλησε να δημιουργήσει καιγια τις γυναίκες την αντίστοιχη μοναστική ζωή. Το Τάγμα που υπάρχει μέχρι τις μέρες μας έχει το όνομα Φτωχές Κλάρες ή "Κλαρίτισσες" - από το όνομά της ιδρύτριάς του- και πήρε την έγκριση του Πάπα το 1212.[3]Το1221 θεωρείται η ημερομηνία της ίδρυσης του Τάγματος τωνAδελφών της Υπακοής, το οποίο δημιούργησε ο Άγιος Φραγκίσκος ειδικά για λαϊκούς ανθρώπους, που παρόλο πουθα ήθελαν να ακολουθήσουν τα βήματά του, οικογενειακές και άλλες υποχρεώσεις τους εμπόδιζαν. Ο κανόνας αυτού του Τάγματος επικυρώθηκε από τον πάπα Νικόλαο τον Δ΄ στις 18 Αυγούστου 1289.[4]
Πολλοί Φραγκισκανοί μοναχοί σπούδασαν Θεολογία και Φιλοσοφία στα νεοσύστατα Πανεπιστήμια της Δυτικής Ευρώπης και αρκετοί από αυτούς διακρίθηκαν, όπως οΓουλιέλμος του Όκαμ, οΙωάννης Δουνς Σκώτοςκαιο ίδιος ο ηγούμενος τους Μποναβεντούρα.
Το τάγμα εγκαταστάθηκε στους Αγίους Τόπουςτο 1217, όταν η κεντρική διοίκηση μοίρασε το Τάγμα σε διάφορες επαρχίες (ο ίδιος ο άγιος σύμφωνα μετην παράδοση έμεινε στηνΠαλαιστίνη κάποια περίοδο ανάμεσα στο 1219 και 1220). Το 1291 όταν καιη τελευταία πόλη των Σταυροφόρων στη περιοχή έπεσε στα χέρια των μουσουλμάνων, οι Φραγκισκανοί βρήκαν καταφύγιο στην Κύπρο. Ο Πάπας έκτοτε επέτρεπε σε δύο φραγκισκανούς μοναχούς να πηγαίνουν κάθε χρόνο στους Αγίους Τόπους.
Το 1333 ξαναγύρισαν οριστικά στην Παλαιστίνη με νόμιμο δικαίωμα κτήσης κάποιων συγκεκριμένων τοποθεσιών καιμε δικαίωμα χρήσης κάποιων άλλων. Χάρη στις προσπάθειες του φραγκισκανού Ρογήρου Γκερίν πήραν από τον σουλτάνο της Αιγύπτου το δωμάτιο όπου είχε λάβει χώρα οΜυστικός δείπνοςκαιτο ναό τουΠανάγιου Τάφουγιανα κάνουν τις επίσημες λειτουργίες τους. Αυτά τα διαχειρίζονταν μέχρι το 1552, όταν οι Οθωμανικές αρχές πήραν αυτές την εξουσία στα χέρια τους. Ο Πάπας Κλήμης ο ΣΤ΄ το 1342 εξέδωσε διατάγματα αποδοχής αυτής της κατάστασης. Από τότε οι Φραγκισκανοί θεωρούνται οινόμιμοι φύλακες των Αγίων Τόπωνεκ μέρους της χριστιανοσύνης. Οι Φραγκισκανοί έχουν το δικαίωμα διαχείρισης του ναού του Ευαγγελισμού, του ναού της Γέννησης στηΒηθλεέμκαιτου Ευαγγελισμού στηΝαζαρέτ.[5]
Ο πρώτος Κανόνας του Αγίου Φραγκίσκου που υποβλήθηκε στον Πάπα το 1209 από τον ίδιο τον Φραγκίσκο, δεν χρησιμοποιείται πια. Η τρίτη εκδοχή αυτού του κανόνα, από το 1223, είναι αυτή που χρησιμοποιεί το Τάγμα μέχρι και σήμερα. Τα βασικά σημεία του κανόνα αυτού, είναι:
Στο όνομα του Θεού, ξεκινά η ζωή των «Ελασσόνων Αδελφών». Ο κανόνας καιη ζωή των μικρών αδελφών συνίσταται στο εξής: στο διάβασμα του Ευαγγελίου, στη ζωή σε υπακοή, στημη κατοχή οποιουδήποτε υλικού αγαθού καιστην αγνότητα. Ο αδελφός Φραγκίσκος υπόσχεται υπακοή στον πάπα Ονώριο και στους κανονικά εκλεγμένους διαδόχους τουκαιστη Ρωμαϊκή Εκκλησία. Οι υπόλοιποι αδερφοί υπόσχονται υπακοή στον Φραγκίσκο και στους διαδόχους του.
Για αυτούς που θέλουν να υιοθετήσουν τον τρόπο ζωής μας. Θα πρέπει κατ’ αρχήν να έρθουν στους αδερφούς και αυτοί θα τους στείλουν στους επαρχιακούς επίτροπους γιανα ελέγξουν την ακρίβεια και ορθότητα της Καθολικής πίστης τους, να τους εξομολογήσουν καινα παρακολουθούν τη ζωή τους για αυτό το διάστημα της «προετοιμασίας» τους. Αν έχουν γυναίκες πρέπει να δώσουν όρκο αγνότητας, να πουλήσουν όλα όσα έχουν, προσπαθώντας να δώσουν τα κέρδη στους φτωχούς, να φορέσουν το κατάλληλο ένδυμα γι' αυτήν τη περίοδο της ζωής τους, μανδύες με κουκούλες, ζώνες και παντελόνια. Μετά την περίοδο «προετοιμασίας», πουθα διαρκέσει ένα χρόνο, θα υποσχεθούν τους όρκους της υποταγής στον Πάπα καιστον ηγούμενο καθώς καιθα τους γίνει γνωστό, ότι αν ορκιστούν, απαγορεύεται πλέον να ανακαλέσουν τους όρκους του μοναχού για όλη την υπόλοιπη ζωή τους.
Πώς να ασκείται το ιερατικό αξίωμα καιη νηστεία καιγιατο πώς πρέπει οι αδελφοί μας να ταξιδεύουν στον κόσμο. Οι κληρικοί πρέπει να εξασκούν τις ιερές υποθέσεις σύμφωνα μετο τυπικό της Ρωμαϊκής Εκκλησίας και μπορούν να διαβάζουν από τις Συνόψεις γι' αυτό το σκοπό. Οι λαϊκοί αδελφοί μας πρέπει να απαγγέλλουν 24 φορές το «Πάτερ ημών», τα πρωινά.
Πρέπει να νηστεύουν όλες τις ημέρες των εορτών των Αγίων μέχρι τα Χριστούγεννα. Υποχρεωτικά νηστεύουν κατά τη διάρκεια της Σαρακοστής και κάθε Παρασκευή. Σε περιπτώσεις σωματικής αρρώστιας, η νηστεία δεν είναι υποχρεωτική.
Συμβουλεύω και παρακαλώ τους αδελφούς μας που ταξιδεύουν μέσα στον κόσμο, να συμπεριφέρονται με ταπεινοφροσύνη, ναμη λογομαχούν, ούτε να κρίνουν καινα κατακρίνουν τους άλλους, αλλά αντίθετα να είναι ευγενικοί, πράοι, ειρηνικοί και γεμάτοι σεβασμό προς τους άλλους. Ναμην οδοιπορούν ιππεύοντας σε άλογα, παρά μόνο αν υποχρεωθούν από σωματική ασθένεια. Στα μέρη που καταλύουν, μετοπου μπαίνουν να εύχονται «ειρήνη στον οίκο αυτόν» (pace e bene) σύμφωνα μετο Κατά Λουκάν Ευαγγέλιο καινα τρώνε ό,τι τους προσφέρουν.
Οι αδελφοί δεν πρέπει να δέχονται χρήματα. Αυστηρά απαγορεύω στους αδελφούς μας να δέχονται χρήματα, είτε άμεσα, είτε έμμεσα. Μπορούν να υφαίνουν τα υφάσματα γιατα ρούχα που φοράνε καινα φροντίζουν τους άρρωστους ανθρώπους, αλλά πρέπει ναμην δέχονται χρήματα για αυτά.
Γιατο τρόπο δουλειάς τους. Οι αδελφοί, πουο Θεός τους προίκισε μετην ικανότητα να δουλεύουν, πρέπει μεννατο κάνουν πιστά καινα είναι αφοσιωμένοι στο έργο τους, αλλά από την άλλη ναμην παραλείπουν ή παραμελούν τα πνευματικά τους καθήκοντα. Σαν πληρωμή της εργασίας τους, μπορούν να λαμβάνουν τα απαραίτητα γιατη συντήρηση αυτών καιτων αδελφών τους, αλλά όχι μετη μορφή χρήματος.
Οι μοναχοί δεν πρέπει να κατέχουν τίποτα γιατον εαυτό τους. Πως να ζητείται η ελεημοσύνη. Οι αδερφοί δεν πρέπει να κατέχουν ούτε σπίτι, ούτε τόπο, ούτε τίποτα γιατον εαυτό τους καινα αρκούνται στις ελεημοσύνες των ανθρώπων, υπηρετώντας τον Θεό με ταπεινότητα και σεμνότητα. Ούτε πρέπει να ντρέπονται να ζητιανεύουν, γιατί αυτή η έσχατη πενία, αδελφοί μου, θα σας κάνει κάποτε βασιλιάδες των ουρανών, φτωχοί σε υλικά, πάμπλουτοι σε πνευματικά αγαθά
Για τους ιεροκήρυκες. Οι αδερφοί ιεροκήρυκες δεν πρέπει να κηρύττουν σε καμία επισκοπή ανδεν τους το επιτρέψει πρώτα ο επίσκοπος της περιοχής. Επίσης, κανένας δεν πρέπει να κηρύττει χωρίς τη σύμφωνη γνώμη των εκκλησιαστικών αρχών της περιοχής.
Συμβουλεύω τους αδελφούς μας στο όνομα του Ιησού Χριστού να αποφύγουν το μίσος, την εχθρότητα, την καχυποψία, τα παράπονα καιτη κριτική αναμεταξύ τους. Επίσης συμβουλεύω τους αγράμματους αδελφούς μας ναμην νιώθουν άσχημα, επειδή δεν έχουν σπουδάσει, αλλά να προσεύχονται αδιάκοπα γιανα έχουν τη θεία χάρη να τους καθοδηγεί, να είναι ταπεινοί, να ενδιαφέρονται για τους φτωχούς και τους ταπεινούς, να υπερασπίζονται αυτούς που καταδιώκονται ή αδικούνται.
Γιατην απαγόρευση των μοναχών να μπαίνουν σε γυναικεία μοναστήρια. Αυστηρά απαγορεύω σε όλους τους αδελφούς να εμπλέκονται σε ύποπτες συζητήσεις ή συναναστροφές με γυναίκες ή να παραμένουν έξω από τα μοναστήρια των γυναικών, χωρίς ειδική εξουσιοδότηση για συγκεκριμένο σκοπό από την Αγία Έδρα. [6]
