Ο Τάσος Γιαννίτσης είναι Έλληνας πολιτικός, Ομότιμος Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών και πρώην Υπουργός.
Γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα, με καταγωγή από τη Θήβα και την περιοχή του Ναυπλίου. Αποφοίτησε από τη Γερμανική Σχολή Αθηνών.
Σπούδασε Νομική και Οικονομικές-Πολιτικές Επιστήμες στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, ενώ στη συνέχεια απέκτησε Διδακτορικό Δίπλωμα στα Οικονομικά από το Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου (1974).
Από το 1975, διετέλεσε μέλος Διδακτικού Ερευνητικού Προσωπικού (ΔΕΠ) του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, με γνωστικό αντικείμενο την Οικονομική Ανάπτυξη. Αφυπηρέτησε το 2011, οπότε και του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ομότιμου Καθηγητή.
Υπήρξε από τα ιδρυτικά μέλη του Ινστιτούτου Μεσογειακών Σπουδών στην Αθήνα, το οποίο στις αρχές της δεκαετίας του 1980 παρουσίασε πρωτοποριακό έργο για το ρόλο τόσο των Ευρωπαϊκών Μεσογειακών χωρών όσο και των χωρών του Μεσογειακού Νότου.
Το Δεκέμβριο του 2009 παραιτήθηκε από μέλος του ΔΣ του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη για να αναλάβει πρόεδρος του ΔΣ στα Ελληνικά Πετρέλαια.
Στις 11 Νοεμβρίου 2011 ανέλαβε υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση Παπαδήμου[1] , θέση την οποία διατήρησε έως τις 17 Μαΐου 2012.
Το Μάρτιο του 2015 ανέλαβε πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου (μη εκτελεστικό μέλος) της εταιρείας LAMDA Development.[2]
Στις 6 Νοεμβρίου 2017, ανακηρύχθηκε σήμερα Επίτιμος Διδάκτορας του Τμήματος Μεσογειακών Σπουδών του Πανεπιστημίου Αιγαίου[3].
Έχει λάβει το Μεγαλόσταυρο του Τάγματος της Τιμής (Ιταλική Δημοκρατία) 2004, Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Τιμής (Δημοκρατία της Χιλής) 2004, Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Μακαρίου Γ’ (Κυπριακή Δημοκρατία) 2003, Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος της Αξίας (Ρουμανία) 2003, Μετάλλιο Χρυσής Δάφνης (Δημοκρατία της Βουλγαρίας) 2003.
Διετέλεσε Πρόεδρος του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων στην Οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα. Το 1990 συμμετείχε ως μέλος της Επιτροπής Αγγελόπουλου για τη σύνταξη “Εκθεσης για τη σταθεροποίηση και ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας” . Το 1993 έως το 1994 ανέλαβε και πάλι καθήκοντα Προέδρου του Συμβουλίου Οικονομικών Εμπειρογνωμόνων, με Υπουργό τον Γιώργο Γεννηματά. Χρημάτισε οικονομικός σύμβουλος των πρωθυπουργών Ανδρέα Παπανδρέου, το 1994-95, και Κώστα Σημίτη, την περίοδο 1996-2000.
Διετέλεσε διαδοχικά Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων (2000-2001), Αναπληρωτής Υπουργός Εξωτερικών (2001-2004) και Υπουργός Εξωτερικών (Φεβρουάριος-Μάρτιος 2004) στην Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ με πρωθυπουργό τον Κώστα Σημίτη.
Παρουσιάζει μεγάλο ερευνητικό και συγγραφικό έργο όπως:
- “Η ελληνική βιομηχανία: Ανάπτυξη και κρίση”, 1983
- “Τεχνολογικός μετασχηματισμός και οικονομική ανάπτυξη – Η ελληνική εμπειρία και διεθνείς προοπτικές”, 1987,
- “Η ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα και επιπτώσεις στη βιομηχανία και στο εξωτερικό εμπόριο ”, Ίδρυμα Μεσογειακών Μελετών, 1988,
- "Η δυναμική των σχέσεων εξειδίκευσης Ελλάδας-Ισπανίας-Πορτογαλίας-Τουρκίας και ξένες επενδύσεις στην Ελλάδα στη δεκαετία του 1980", EKEM, Αθήνα, 1992
- “Τεχνολογικές δομές και μεταφορά τεχνολογίας στην ελληνική βιομηχανία” το 1993,
- “Διαδρομές στη σιωπή” Πόλις 2001,
- “Η Ελλάδα και το Μέλλον, Πραγματισμός και ψευδαισθήσεις”, Πόλις 2005,
- "Η τέταρτη ελληνική προεδρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση", Κριτική, 2005),
- "Ανισότητες, φτώχεια, οικονομικές ανατροπές στα χρόνια της κρίσης", Εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2016.
καθώς και πολλά ξενόγλωσσα.
Στο επίκεντρο των επιστημονικών του εργασιών βρίσκονται τα θέματα της αναπτυξιακής θεωρίας και πολιτικής, τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, τα διεθνή οικονομικά, θέματα ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και τα οικονομικά της τεχνολογίας.
