ΗΤαρκυνία είναι μία αρχαία πόλη στηνΙταλική επαρχίατουΒιτέρμποπου ανήκει στηνΙταλική περιφέρειαΛάτιο. Είναι πασίγνωστη γιατηνΕτρουσκικήΝεκρόποληκαι τους πανάρχαιους τάφους της που έχουν ανακηρυχτεί από τηνUNESCOΜνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς. Το παλιότερο όνομα της Ταρκυνίας ήταν "Κορνέτο" χάρη της ομώνυμης Ετρουσκικής και Ρωμαϊκής πόλης. Δεν έχουν βρεθεί ακόμα πολλά ευρήματα σχετικά μετον τεράστιο πλούτο της πόλης στην αρχαιότητα, οι ανακαλύψεις των αρχαιολόγων είναι ωστόσο ασταμάτητες. Η Ετρουσκική καιη αρχαία πόλη βρίσκονται στο μεγάλο οροπέδιο "Λα Σιβίτα"στα βόρεια της σημερινής πόλης. Τα αρχαία ευρήματα χρονολογούνται από τηνΕποχή του Σιδήρουτον 9ο αιώνα π.χ. μέχρι τηνΡωμαϊκή αυτοκρατορία, βρίσκονται όλα γειτονικά στην σημερινή πόλη.
Η Ταρκυνία ήταν μία από τις αρχαιότερες και σπουδαιότερες ιστορικές πόλεις.[3][4] Σύμφωνα με τους αρχαίους μύθους ιδρυτής της πόλης ήταν οΤάρχωνας αδελφός τουΤυρρηνού, ίδρυσε την πόλη υπό την καθοδήγηση του ανήλικου μάντη Τάγη. Η Ταρκυνία βρέθηκε σε μεγάλη ακμή πολύ πριν αρχίσουν να καταγράφονται τα ιστορικά γεγονότα από τις αρχαίες πηγές, όταν έφτασε οΔημάρατος της Κορίνθουμε Έλληνες εργάτες ήταν πολύ πλούσια πόλη. Οι απόγονοι του Δημάρατου ήταν οι τελευταίοι βασιλείς της Ρώμης Ταρκύνιος ο ΠρεσβύτεροςκαιΤαρκύνιος ο Υπερήφανος. Αναρίθμητες λατρευτικές τελετές των Ταρκύνιων διασώθηκαν στους Ρωμαίους, στους αυτοκρατορικούς χρόνους εξακολουθούσε να υπάρχει ομάδα εξήντα ιερέων.[4]Η ταχύτατη ανάδειξη της Ταρκυνίας σε εμπορική δύναμη τον 8ο αιώνα οφειλόταν στα πλούσια μεταλλεία νότια της πόλης καιτο λιμάνι Πυργί.
Τιθασευμένα φτερωτά άλογα, τερακότα bassorolievo, ετρουσκική τέχνη (ελληνιστική περίοδος), θραύσμα τυμπάνου του ναού στην Ara della Regina, τώρα στο Palazzo Vitelleschi (Tarquinia VT ITA)
Όταν έπεσε η μοναρχία στηνΡώμηκαι ανακηρύχτηκε ηΡωμαϊκή Δημοκρατίαη οικογένεια του Ταρκύνιου του Υπερήφανου εξορίστηκε (509 π.χ.). Ο έκπτωτος βασιλιάς έκανε σκληρές προσπάθειες να ανακαταλάβει τον θρόνο, βασικοί του σύμμαχοι ήταν η πόλη της Ταρκυνίας καιοιΒήιοι, ο στρατός τους όπως περιγράφει οΤίτος Λίβιος είχε σημαντικές επιτυχίες, υπερείχε στην δεξιά πτέρυγα αλλά απέτυχε να ολοκληρώσει τον στόχο του. Οι Ταρκύνιοι εγκατέλειψαν την μάχη και επέστρεψαν στην πόλη τους.[5]Στα τέλη του 5ου αιώνα π.χ. και στις αρχές του 4ου αιώνα π.χ. η πόλη γνώρισε νέα μεγάλη ακμή χάρη στην οικογένεια Σπιτούννα που κυβέρνησε την πόλη μέχρι τον 1ο αιώνα π.χ., αύξησε σημαντικά τον πλούτο και μεγάλωσε την Ταρκυνία με νέους κατοίκους. Ο τάφος της οικογένειας έχει πολύτιμες τοιχογραφίες, απεικονίζουν τα μέλη της οικογένειας σε ένα συμπόσιο, αναγνωρίζονται τα ονόματα τους με επιγραφές. Δύο θραύσματα παρέχουν πολύτιμες πληροφορίες σχετικά με βασιλείς Ετρουσκικών πόλεων καιτην οικογένεια από την οποία καταγόταν η σύζυγος του αυτοκράτορα Κλαύδιου.
Η Ταρκυνία κατείχε τότε την εξουσία στις μεγαλύτερες πόλεις των Ετρούσκων, η ακμή καιο πλούτος είχε φτάσει στο κατακόρυφο, έχτισαν και πανίσχυρα τείχη γιανα υπερασπιστούν την πόλη από τους Κέλτεςπου είχαν ρημάξει την περιοχή με τις επιδρομές τους. Η Ταρκυνία άρχισε από το 385 π.χ. νέους εποικισμούς σε περιοχές που είχαν προηγουμένως καταλάβει οι Κέλτες και έφεραν ανάκαμψη σε όλες τις δραστηριότητες. Οι τάφοι με τις διακοσμημένες τοιχογραφίες και τις πλούσιες σαρκοφάγους δείχνουν την υψηλή κοινωνική κατάσταση των νέων που ανήκαν σε αριστοκρατικές οικογένειες, όπως δείχνουν οι επιγραφές η κατάσταση ήταν αρκετά ρευστή.
Την εποχή πουη ακμή της Ταρκυνίας έφτασε στο αποκορύφωμα τον 4ο αιώνα π.χ. ξεκίνησε σκληρή σύγκρουση μετην Ρώμη, οι κάτοικοι της Ταρκυνίας συνέλαβαν και θανάτωσαν 307 Ρωμαίους στρατιώτες (358 π.χ.). Ο πόλεμος έληξε με ειρήνη (351 π.χ.) αλλά αργότερα ξεκίνησαν ξανά οι εχθροπραξίες (308 π.χ.)
Δεν είναι γνωστή η χρονιά που πέρασε η Ταρκυνία σε Ρωμαϊκή κυριαρχία, το λιμάνι της έγινε Ρωμαϊκή επαρχία το 181 π.χ. και μετατράπηκε σε σημαντικό εμπορικό κέντρο εξαγωγής κρασιού και αλιευτικών προϊόντων. Δεν υπάρχουν επαρκείς πηγές από τους συγγραφείς σχετικά μετην Ρωμαϊκή περίοδο, αναφέρεται μονάχα ένας επίσκοπος το 456 μ.χ.[4]Η αρχαία πόλη συρρικνώθηκε σταδιακά σε έναν μικρό οικισμό μετο όνομα "Κορνέτο"που αναφέρεται και στις Ρωμαϊκές πηγές, τελευταία μεσαιωνική αναφορά παρουσιάζεται το 1250. Η πόλη ξαναπήρε το αρχαίο της όνομα την περίοδο της Φασιστικής Ιταλίας (1922) σεμια μεγάλη εκστρατεία εθνικισμού και αναβίωσης της αρχαίας Ρωμαϊκής δόξας.