ΟΤζον Μπόιντον Πρίστλεϊ (αγγλικά: John Boynton Priestley) (13 Σεπτεμβρίου 1894 - 14 Αυγούστου 1984) ήταν Άγγλος μυθιστοριογράφος, θεατρικός συγγραφέας, σεναριογράφος, δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας.[10]
ΟΤζον Μπόιντον Πρίστλεϊ γεννήθηκε το 1894 στοΜπράντφορντκαι ήταν γιος δασκάλου. Μετά το θάνατο της μητέρας του, τον μεγάλωσε η μητριά του. Μετά την αποφοίτηση από το σχολείο, εργάστηκε ως υπάλληλος και αρθρογραφούσε σε εφημερίδες.
Κατά τη διάρκεια τουΑ΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατατάχθηκε ως εθελοντής στονΒρετανικό Στρατόκαι πολέμησε στοΔυτικό Μέτωπο.Τραυματίστηκε βαριά τον Ιούνιο του 1916 όταν οβίδα όλμουτον έθαψε ζωντανό στα χαρακώματα. Πέρασε πολλούς μήνες σε στρατιωτικά νοσοκομεία και αναρρωτήρια, όταν συνήλθε αποσπάστηκε ως αξιωματικός πίσω στη Γαλλία στα τέλη του καλοκαιριού του 1918. Όπως περιγράφει στα απομνημονεύματά του, υπέφερε από τις επιπτώσεις τωνδηλητηριωδών αερίωνκαι υποβλήθηκε σε θεραπεία στηΡουέν, χαρακτηρίστηκε από το Ιατρικό Συμβούλιο ως ακατάλληλος για ενεργό υπηρεσία καιστη συνέχεια επέβλεπε Γερμανούς αιχμαλώτους πολέμου πριν αποστρατευτεί στις αρχές του 1919. [11]
Μετά τον πόλεμο, άρχισε να σπουδάζει λογοτεχνία και ιστορία στοΠανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ. Από το 1922 στράφηκε στη συγγραφή και εργάστηκε σαν κριτικός λογοτεχνίας στοΛονδίνο. Το 1929, σε ηλικία 30 ετών, έγινε διάσημος μετο μυθιστόρημα Οι καλοί σύντροφοι (1929), που αναφέρεται στις περιπέτειες ενός θιάσου πλανόδιων ηθοποιών, γιατο οποίο έλαβε το λογοτεχνικό βραβείο Τζέιμς Τέιτ Μπλακ Μεμόριαλ. Το 1930 δημοσίευσε τοΟδός Αγγέλων, πουτον καθιέρωσε ως επιτυχημένο συγγραφέα.
Στη συνέχεια δημοσίευσε δοκίμια, μυθιστορήματα, διηγήματα, θεατρικά έργα και σενάρια. [12]Από τη δεκαετία του 1940 αφοσιώθηκε στο θέατρο. Ίδρυσε δικό του θέατρο, γιατο οποίο έγραφε κυρίως τα έργα του, εργάστηκε ο ίδιος ως σκηνοθέτης καιμια φορά εμφανίστηκε ως ηθοποιός. Ήταν ένας από τους πιο δημοφιλείς θεατρικούς συγγραφείς της Βρετανίας.
Άγαλμα του Πρίστλεϊ στοΜπράντφορντ, έξω από το Μουσείο Μέσων Ενημέρωσης
Κατά τη διάρκεια τουΒ' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Πρίστλεϊ ασχολήθηκε ως σχολιαστής γιατοBBCκαι μετέδωσε μια σειρά σύντομων ραδιοφωνικών εκπομπών γιατην ενίσχυση του ηθικού των πολιτών κατά τηΜάχη της Αγγλίας. Έγινε ένας από τους πιο δημοφιλείς εκφωνητές της Βρετανίας της εποχής του, το πρόγραμμά τουΥστερόγραφα ξεκίνησε τον Ιούνιο 1940 και μεταδίδονταν τα βράδια της Κυριακής. Έφτασε μέχρι και 16 εκατομμύρια ακροατές και ειπώθηκε ότι μόνο οΤσόρτσιλ είχε τέτοια ακροαματικότητα. Ωστόσο, μετά από μερικούς μήνες, μέλη τουΣυντηρητικού Κόμματος διαμαρτυρήθηκαν επειδή θεώρησαν ότι ο Πρίστλεϊ εξέφραζε αριστερές απόψεις. Κατά συνέπεια λογοκρίθηκε καιτο πρόγραμμα μεταδόθηκε για τελευταία φορά στις 20 Οκτωβρίου 1940.[13]
Ο Πρίστλεϊ ανέπτυξε πολιτική και κοινωνική δράση, συμμετείχε σε σοσιαλιστικά κινήματα καιτο 1958 ήταν ιδρυτικό μέλος της CND (Εκστρατεία γιατον Πυρηνικό Αφοπλισμό). Στα τέλη της δεκαετίας του 1940 ήταν επικεφαλής του βρετανικού τμήματος της UNESCOγιατον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο καιτον τύπο. Από το 1949 ήταν πρόεδρος του πρώτου Διεθνούς Ινστιτούτου Θεάτρου με έδρα τοΠαρίσι.[14]
Το 1965 αρνήθηκε την ιδιότητα του Ιππότη καιτο 1969 του Ομότιμου, αλλά το 1977 αποδέχθηκε την αναγόρευσή του ως μέλος του Τάγματος Αξίας του Ηνωμένου Βασιλείου. Το 1970, το πανεπιστήμιο του Μπράντφορντ τον ανακήρυξε επίτιμο διδάκτορα.
Ο Πρίστλεϊ παντρεύτηκε τρεις φορές και απέκτησε πέντε παιδιά. Πέθανε στις 14 Αυγούστου 1984 στοΣτράτφορντ-απόν-Έιβον. [15]
Ο Πρίστλεϊ, προικισμένος μεμια επιτυχημένη ικανότητα να αναπαριστά καταστάσεις με χιούμορ και ανατροπές, πειραματίστηκε με νέες θεατρικές τεχνικές, έτσι σε αρκετά έργα τουη πλοκή δεν ακολουθεί μια χρονολογική - γραμμική αντίληψη του χρόνου. Τις ιδέες και τις εμπειρίες του σχετικά μετην έννοια του χρόνου συγκέντρωσε στο δοκίμιο Άνθρωπος και χρόνοςπου δημοσιεύτηκε το 1964. Χαρακτηριστικό των έργων του είναι η εξερεύνηση της κοινωνικής ευθύνης, της ηθικής ενοχής και της επίδρασης των ανθρώπινων πράξεων. Από τη δεκαετία του 1930, μπροστά στις αυξανόμενες κοινωνικές ανισότητες, πολλά από τα έργα του έχουν σαφή σοσιαλιστική εστίαση.[16]
Σχετικά πολυμέσα