ΗΧασκαλά, γνωστή συχνά καιμετον όρο Εβραϊκός διαφωτισμός (εβραϊκά: השכלה) ήταν πνευματικό κίνημα των Εβραίων της ΚεντρικήςκαιΑνατολικής Ευρώπης, με επιρροή στους Εβραίους της δυτικής Ευρώπηςκαιτουμουσουλμανικού κόσμου. Ξεκίνησε ως μια καθορισμένη ιδεολογική άποψη του κόσμου κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1770, ενώ το τελευταίο του στάδιο ολοκληρώθηκε περίπου στο 1881, όταν άρχισε να αναπτύσσεται οεβραϊκός εθνικισμός.[1][2]
Η Χασκαλά είχε δύο κύριους στόχους ως κίνημα. Προσπάθησε να διατηρήσει τους Εβραίους ως μια χωριστή, μοναδική κοινότητα και εργάστηκε υπέρ μιας πολιτιστικής και ηθικής ανανέωσης, ειδικά στηναναβίωση της εβραϊκής γλώσσαςγια χρήση σεμη θρησκευτικούς σκοπούς, αναπτύσσοντας τον σύγχρονο τύπο και λογοτεχνία στα εβραϊκά. Ταυτόχρονα, αγωνίστηκε γιαμια ενσωμάτωση των Εβραίων στις γειτονικές κοινωνίες, συμπεριλαμβανομένης της μελέτης της καθομιλουμένης γλώσσας της περιοχής τους καιτην υιοθέτηση σύγχρονων αξιών, πολιτισμού και εμφάνισης. Η Χασκαλά προωθήθηκε από τον ορθολογισμό, τον φιλελευθερισμό, την ελευθερία της σκέψης και της έρευνας. Λόγω των χαρακτηριστικών της, θεωρείται σε μεγάλο βαθμό ως η εβραϊκή έκδοση της γενικής Εποχής του Διαφωτισμού. Το κίνημα περιλάμβανε ένα ευρύ φάσμα απόψεων, το οποίο κυμαινόταν από μέτριους που ήλπιζαν στον μέγιστο συμβιβασμό και συντηρητισμό, έως ριζοσπάστες που επιζητούσαν σαρωτικές αλλαγές.[3]
Στις διάφορες αλλαγές, η χασκαλά εκπλήρωσε ένα σημαντικό, παρότι περιορισμένο, μέρος στον εκσυγχρονισμό των Εβραίων στις χώρες της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης, δηλαδή στη Γερμανία, την Αυστρία καιτη Ρωσία. Οιακτιβιστές της χασκαλά, οι μασκιλίμ, σκέφτηκαν και εισήγαγαν κοινοτικές, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές μεταρρυθμίσεις στη δημόσια και ιδιωτική σφαίρα της ζωής των Εβραίων. Λόγω της δυαρχικής πολιτικής, οι εκπρόσωποι της χασκαλά συγκρούστηκαν τόσο μετην παραδοσιακή ραββινική ελίτ, η οποία προσπάθησε να διατηρήσει τις παλιές Εβραϊκές αξίες και πρότυπα στο σύνολό τους, καθώς καιμε τους ριζοσπάστες υπέρμαχους της αφομοίωσης στην ευρύτερη κοινωνία που στόχευαν στην εξαφάνιση ή ελαχιστοποίηση της ύπαρξης των Εβραίων ως μιας ορισμένης κοινωνίας.[2][1]