To Galileo είναι ένα από τα τέσσερα συστήματα παγκόσμιας δορυφορικής πλοήγησης (GNSS) διαχειριζόμενο από τον Οργανισμό του ευρωπαϊκού GNSS (GSA) εκ μέρους της Ευρωπαϊκή Ένωσης. Το εγχείρημα των 5 δισεκατομμυρίων ευρώ[1] έχει πάρει την ονομασία του από τον Ιταλό αστρονόμο Γαλιλαίο Γαλιλέι. Ένας από τους στόχους του Galileo είναι η παροχή ενός συστήματος εντοπισμού θέσης υψηλής ακρίβειας στο οποίο μπορούν να βασιστούν τα ευρωπαϊκά κράτη, ανεξαρτητοποιώντας τα έτσι από τα αντίστοιχα συστήματα GLONASS (Ρωσία), GPS (ΗΠΑ) καιBeidou (Κίνα), τα οποία μπορούν να απενεργοποιηθούν εν καιρώ πολέμου ή συρράξεων.[2]
Το Galileo παρέχει τις αρχικές του υπηρεσίες από τον Δεκέμβριο του 2016 με 26 δορυφόρους σε τροχιά γύρω από τηΓη. Όταν ολοκληρωθεί, θα αποτελείται από 30 δορυφόρους, 24 ενεργούς και 6 εφεδρικούς. Το Galileo στηρίζεται σε μία σειρά από επίγειους σταθμούς γιατην παροχή των υπηρεσιών τουστοΜόναχο της Γερμανίας καιστοΦουτσίνο της Ιταλίας. Το Galileo διαχειρίζεται ο Οργανισμός του ευρωπαϊκού GNSS (GSA) με έδρα τηνΠράγαεκ μέρους της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.
Στις 21 Οκτωβρίου 2011, οι πρώτοι δύο από τους τέσσερεις εν λειτουργία δορυφόρους εκτοξεύθηκαν ώστε να επικυρωθεί το σύστημα. Οι επόμενοι δύο ακολούθησαν στις 12 Οκτωβρίου 2012, καθιστώντας «δυνατό να δοκιμαστεί το Galileo από άκρη σε άκρη».[3] Μόλις αυτή η φάση Επικύρωσης Σε Τροχιά (In-Orbit Validation, IOV) θα ολοκληρωθεί, επιπρόσθετοι δορυφόροι θα εκτοξευθούν ώστε να επιτευχθεί Αρχική Δυνατότητα Λειτουργικότητας (Initial Operational Capability, IOC) στα μέσα της δεκαετίας. Η πλήρης ολοκλήρωση του συστήματος 30 δορυφόρων Galileo (27 υπό λειτουργία και τρεις ενεργοί ανταλλακτικοί) προβλέπεται ως το 2019.[4]
Οι βασικές υπηρεσίες πλοήγησης θα είναι δωρεάν. Το Galileo προορίζεται να παρέχει μετρήσεις οριζόντιας και κάθετης θέσης με ακρίβεια 1 μέτρου και καλύτερες υπηρεσίες εντοπισμού θέσης σε μεγάλα γεωγραφικά πλάτη από ότι άλλα συστήματα εντοπισμού θέσης. Ως ένα ακόμη χαρακτηριστικό, το Galileo θα παρέχει μια μοναδική λειτουργία αναζήτησης και διάσωσης (search and resque, SAR). Οι δορυφόροι θα είναι εξοπλισμένοι με έναν αναμεταδότη ο οποίος θα μεταδίδει το σήματα κινδύνου από τον πομπό του χρήστη στο Κέντρο Συντονισμού Διάσωσης, το οποίο έπειτα θα κινήει την επιχείρηση διάσωσης. Την ίδια στιγμή, το σύστημα θα παρέχει ένα σήμα στους χρήστες, πληροφορόντας τους ότι η θέση τους έχει προσδιοριστεί και ότι βοήθεια είναι καθοδόν. Αυτό το τελευταίο χαρακτηριστικό είναι καινούργιο και θεωρείται ένα μεγάλο βήμα μπροστά σε σχέση μετα υπάρχοντα συστήματα πλοήγησης GPS και GLONASS, τα οποία δεν παρέχουν ανάδραση στον χρήστη.[5]
Τον Σεπτέμβριο του 2003, η Κίνα εντάχθηκε στο πρόγραμμα Galileo. Η Κίνα επρόκειτο να επενδύσει 230 εκατομμύρια ευρώ (302 εκατομμύρια δολάρια, 155 εκατομμύρια λίρες στερλίνες, 2,34 δισεκατομμύρια CNY) στο έργο κατά τα επόμενα έτη.
Τον Ιούλιο του 2004, το Ισραήλ υπέγραψε συμφωνία μετηνΕΕγιανα γίνει εταίρος στο πρόγραμμα Galileo.
Στις 3 Ιουνίου 2005, ηΕΕκαιη Ουκρανία υπέγραψαν συμφωνία γιατην ένταξη της Ουκρανίας στο σχέδιο, όπως αναφέρεται σε ένα δελτίο τύπου.
Από τον Νοέμβριο του 2005, το Μαρόκο εντάχθηκε στο πρόγραμμα.
Στα μέσα του 2006, η σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα κατέρρευσε καιη Ευρωπαϊκή Επιτροπή αποφάσισε να εθνικοποιήσει το Galileo ως πρόγραμμα της ΕΕ.
Τον Νοέμβριο του 2006, η Κίνα επέλεξε να αναβαθμίσει το σύστημα πλοήγησης BeiDou, το τότε περιφερειακό δορυφορικό σύστημα πλοήγησης. Η απόφαση οφείλεται σε ανησυχίες σχετικά μετην ασφάλεια και ζητήματα σχετικά μετη χρηματοδότηση του Galileo.
Στις 30 Νοεμβρίου 2007, τα 27 κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης συμφώνησαν ομόφωνα να προχωρήσουν μετο σχέδιο, με σχέδια για βάσεις στη Γερμανία καιτην Ιταλία. Η Ισπανία δεν ενέκρινε κατά την αρχική ψηφοφορία, αλλά την ενέκρινε αργότερα εκείνη την ημέρα. Αυτό βελτίωσε σημαντικά τη βιωσιμότητα του έργου Galileo: «Το εκτελεστικό μέλος της ΕΕ είπε στο παρελθόν ότι εάν δεν επιτευχθεί συμφωνία μέχρι τον Ιανουάριο του 2008, το μακροχρόνιο προβληματικό σχέδιο θα ήταν ουσιαστικά νεκρό».
Στις 3 Απριλίου 2009, η Νορβηγία προσχώρησε επίσης στο πρόγραμμα δεσμεύοντας τα 68,9 εκατ. Ευρώ γιατο κόστος ανάπτυξης και επιτρέποντας στις εταιρείες της να υποβάλουν προσφορές για τις συμβάσεις κατασκευής. Η Νορβηγία, ανκαιδεν είναι μέλος της ΕΕ, είναι μέλος τουΕΣΟΛ.
Στις 18 Δεκεμβρίου 2013, η Ελβετία υπέγραψε συμφωνία συνεργασίας γιανα συμμετάσχει πλήρως στο πρόγραμμα και συνεισέφερε αναδρομικά 80 εκατ. Ευρώ γιατην περίοδο 2008-2013. Ως μέλος της ESA, συνεργάστηκε ήδη στην ανάπτυξη των δορυφόρων Galileo, συμβάλλοντας στα σύγχρονα ρολόγια υδρογόνου. Η οικονομική δέσμευση της Ελβετίας γιατην περίοδο 2014-2020 θα υπολογιστεί σύμφωνα μετον τυποποιημένο τύπο που εφαρμόστηκε γιατη συμμετοχή της Ελβετίας στο ερευνητικό πρόγραμμα πλαίσιο της ΕΕ.
Τον Μάρτιο του 2018, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανακοίνωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να αποκλειστεί από τμήματα του έργου (ειδικά όσον αφορά την PRS με ασφάλεια) μετά την έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ως εκ τούτου, η Airbus σχεδιάζει να μετεγκαταστήσει τις εργασίες στο τμήμα ελέγχου εδάφους (GCS) από τις εγκαταστάσεις της στο Portsmouth σε κράτος της ΕΕ. Έχουν αναφερθεί Βρετανοί υπάλληλοι ότι ζητούν νομικές συμβουλές σχετικά μετοαν μπορούν να διεκδικήσουν τα 1,4 δισεκατομμύρια ευρώ που επενδύθηκαν από το Ηνωμένο Βασίλειο, από τα 10 δισεκατομμύρια ευρώ που δαπανήθηκαν μέχρι σήμερα [71]. Σεμια ομιλία στο συνέδριο της ΕΕγιατο Ινστιτούτο Μελετών Ασφάλειας, ο κύριος διαπραγματευτής της ΕΕ, υπεύθυνος για τις διαπραγματεύσεις γιατο Brexit, Michel Barnier, τόνισε τη θέση της ΕΕ ότι το Ηνωμένο Βασίλειο αποφάσισε να εγκαταλείψει τηνΕΕκαι συνεπώς όλα τα προγράμματα της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένου του Galileo. ] Τον Αύγουστο του 2018, αναφέρθηκε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο θα αναζητήσει τη δημιουργία ανταγωνιστικού δορυφορικού συστήματος πλοήγησης στο Galileo μετά το Brexit. Τον Δεκέμβριο του 2018, ο βρετανός Πρωθυπουργός Theresa May ανακοίνωσε ότι το Ηνωμένο Βασίλειο δενθα προσπαθεί πλέον να ανακτήσει την επένδυση καιο υπουργός Επιστήμης Sam Gyimah παραιτήθηκε από το θέμα.
