Το λήμμα παραθέτει τις πηγές του αόριστα, χωρίς παραπομπές.Βοηθήστε συνδέοντας το κείμενο με τις πηγές χρησιμοποιώντας παραπομπές, ώστε να είναι επαληθεύσιμο. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 14/02/2020.
Αυτό το λήμμα αποτελεί προσεγγιστική μετάφραση.Μπορεί να συντάχθηκε αυτόματα από υπολογιστή ή από μεταφραστή με περιορισμένη γνώση της ελληνικής ή της γλώσσας προέλευσης. Παρακαλούμε βοηθήστε στην βελτίωση της μετάφρασής του. Ενδεικτικά, το αρχικό λήμμα μπορεί να εμφανίζεται στη λίστα «άλλες γλώσσες».
Αυτό το λήμμα αφορά τον πύραυλο. Γιατον φυσικό δορυφόρο, δείτε: Ρέα (δορυφόρος).
Ο Κρόνος V έτοιμος για εκτόξευση στην τελευταία αποστολή του προγράμματος Apollo (17) τον Δεκέμβριο του 1972
ΟΚρόνος V ή Saturn V (ο οποίος αποκαλείται "Κρόνος πέντε") ήταν αμερικανικός αναλώσιμος μεγάλων διαστάσεων πύραυλοςπου χρησιμοποιούσε ηNASA μεταξύ 1967 και 1973. Ο πύραυλος αναπτύχθηκε γιατοπρόγραμμα Απόλλωνμε στόχο την αποστολή ανθρώπων στηΣελήνηκαι αργότερα χρησιμοποιήθηκε γιανα ξεκινήσει τοSkylab, ο πρώτος αμερικανικός διαστημικός σταθμός. Ο Κρόνος V εκτοξεύθηκε 13 φορές από τοΔιαστημικό Κέντρο ΚένεντιστηΦλόριντα χωρίς απώλεια πληρώματος ή ωφέλιμου φορτίου. Ώς το 2017, ο Κρόνος V παραμένει ο ψηλότερος, βαρύτερος και ισχυρότερος πύραυλος που έχει φτάσει ποτέ σε επιχειρησιακή κατάσταση και κατέχει ρεκόρ γιατο βαρύτερο ωφέλιμο φορτίο εκτόξευσης καιτο μεγαλύτερο ωφέλιμο φορτίο σε χαμηλή τροχιά της Γης (LEO) (310.000 λίβρες), η οποία περιελάμβανε το τρίτο στάδιο καιτο άκαυστο προωθητικό που απαιτείται γιατην αποστολή της Μονάδας Διοίκησης / Υπηρεσίας Apollo και της Σεληνιακής Μονάδας στη Σελήνη [5]. [6]
Το μεγαλύτερο μοντέλο παραγωγής της οικογένειας πυραύλων Κρόνος, ο Κρόνος V, σχεδιάστηκε υπό την καθοδήγηση τωνΒέρνερ φον Μπράουνκαι Arthur Rudolph στο Marshall Space Flight Centre στο Χάντσβιλ της ΑλαμπάμαμετηνBoeing, τη Βρετανική Αεροπορία, την εταιρεία Douglas Aircraft Company καιτηνIBM ως κύριοι εργολάβοι.
Μέχρι σήμερα, ο Κρόνος V παραμένει το μοναδικό όχημα εκτόξευσης που εκτέλεσε αποστολές γιατη μεταφορά ανθρώπων πέρα από τη χαμηλή τροχιά της Γης. Συνολικά είχαν κατασκευαστεί 15 οχήματα με δυνατότητα πτήσης, αλλά μόνο 13 είχαν πετάξει. Έχουν κατασκευαστεί άλλα τρία οχήματα για σκοπούς δοκιμής εδάφους. Συνολικά 24 αστροναύτες εκτοξεύτηκαν στη Σελήνη, τρεις από αυτές δύο φορές, σε τέσσερα χρόνια από το Δεκέμβριο του 1968 μέχρι το Δεκέμβριο του 1972.
Η ανάπτυξη του πυραύλου Κρόνος V ξεκίνησε μετην αμερικανική κυβέρνηση να φέρνει τον Βέρνερ φον Μπράουν μαζί με περίπου 700 Γερμανούς μηχανικούς και τεχνικούς πυραύλων στις Ηνωμένες Πολιτείες ("Επιχείριση Paperclip"), ένα πρόγραμμα που εγκρίθηκε από τον Πρόεδρο Τρούμαντον Αύγουστο του 1946 και είχε ως σκοπό τη συγκέντρωση των πυραύλων της ηττημένης στονΒ' ΠΠ Γερμανίας, προκειμένου να αποκτήσουν οιΗΠΑμια άκρη στονΨυχρό Πόλεμο μέσω της ανάπτυξης των ενδιάμεσων (IRBM) καιτωνδιηπειρωτικών βαλλιστικών πυραύλων (ICBM). Ήταν γνωστό ότι η Σοβιετική Ένωση, ως αντίπαλος πλέον τωνΗΠΑ, θα προσπαθούσε επίσης να εξασφαλίσει πυραύλους από τους Γερμανούς.
Οφον Μπράουν τέθηκε στο τμήμα σχεδιασμού πυραύλων τουΣτρατού λόγω της άμεσης άμεσης συμμετοχής τουστη δημιουργία τουπυραύλου V-2 Μεταξύ του 1945 και του 1958, το έργο του περιοριζόταν στη μεταφορά των ιδεών καιτων μεθόδων πίσω από το V-2 στους Αμερικανούς μηχανικούς. Παρά τις πολλές δημοσιεύσεις τουφον Μπράουν σχετικά μετο μέλλον των διαστημικών πυραύλων, η αμερικανική κυβέρνηση συνέχισε τη χρηματοδότηση της Πολεμικής ΑεροπορίαςκαιτουΠολεμικού Ναυτικούγιανα δοκιμάσουν τους πυραύλους Vanguard παρά τις πολυάριθμες δαπανηρές αποτυχίες. Μόνο μετά την εκτόξευση τουΣπούτνικ 1 από τους Σοβιετικούς το 1957 με ένα ICBM πύραυλο R-7 ικανό να μεταφέρει μια θερμοπυρηνική κεφαλή στις ΗΠΑ, ο Αμερικανικός Στρατός καιη κυβέρνηση άρχισαν να παίρνουν σοβαρά βήματα γιανα στραφούν καιοι Αμερικάνοι προς στο διάστημα. Τέλος, γύρισαν στον Βέρνερ φον Μπράουν καιτην ομάδα του, που κατά τη διάρκεια αυτών των ετών δημιούργησε και πειραματίστηκε μετη σειρά πυραύλων του προγράμματος Jupiter (Δίας). Ο Juno I ήταν ο πύραυλος που ξεκίνησε τον πρώτο αμερικανικό δορυφόρο τον Ιανουάριο του 1958 και μέρος του σχεδίου της τελευταίας τάφρου γιατον NACA (προκάτοχό της NASA) να πάρει το πόδι τουστο Space Race. [12] Η σειρά του Δία ήταν ένα ακόμα βήμα στο ταξίδι του von Braun στον Κρόνο V, καλώντας αργότερα αυτή την πρώτη σειρά «ένα νηπιακό Κρόνο» [11].
Ο σχεδιασμός του Κρόνου V προέκυψε από τα σχέδια των ρουκετών της σειράς Jupiter. Καθώς η επιτυχία της σειράς Δίας έγινε εμφανής, εμφανίστηκε η σειρά Κρόνος.
Μεταξύ του 1960 και του 1962, το Marshall Space Flight Center (MSFC) σχεδίασε μια σειρά από ρουκέτες Κρόνου πουθα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για διάφορες τροχιές της Γης ή σεληνιακές αποστολές.
Το C-1 αναπτύχθηκε στο Saturn I καιο πυραύλος C-2 έπεσε νωρίς στη διαδικασία σχεδιασμού υπέρ του C-3, το οποίο προοριζόταν να χρησιμοποιήσει δύο κινητήρες F-1 στο πρώτο του στάδιο, τέσσερις J- 2 κινητήρες γιατο δεύτερο στάδιο και ένα στάδιο S-IV, χρησιμοποιώντας έξι κινητήρες RL10.
Η NASA σχεδίαζε να χρησιμοποιήσει το C-3 ως μέρος της ιδέας του Earth Orbit Rendezvous (EOR), με τουλάχιστον τέσσερις ή πέντε εκτοξεύσεις που απαιτούνται γιαμια μεμονωμένη σεληνιακή αποστολή.
