Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν.Μπορείτε να βοηθήσετε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Υλικό που είναι ατεκμηρίωτο μπορεί να αμφισβητηθεί καινα αφαιρεθεί. Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 17/12/2016.
«Φιλοκτήτης», έργο τουΖαν-Ζερμέν Ντρουέ, Μουσείο Καλών Τεχνών, Σάρτρ (1786-1788).
ΟΦιλοκτήτηςστηνελληνική μυθολογία ήταν γιος του βοσκού Ποίαντακαι της Δημώνασσας ή της Μεθώνης. Ήταν βασιλιάς σε κάποιες πόλεις της Μαγνησίας στη Θεσσαλία.[1]
Κάποτε ο Φιλοκτήτης έτυχε να περνά από τηνΟίτη, όταν οΗρακλής ζητούσε από τογιοτου Ύλλο να ανάψει την πυρά, γιανατον κάψει, αλλά εκείνος δίσταζε. Από τους παρευρισκόμενους μόνο ο Φιλοκτήτης πήρε την πρωτοβουλία κι έτσι ο ήρωας του χάρισε το τόξο τουκαιτα δηλητηριασμένα βέλη του, γιανατον ευχαριστήσει. Ο Φιλοκτήτης ήταν ένας από τους μνηστήρες της Πηνελόπης. ΣτοΘ 219 Οδύσσεια ο Οδυσσέας λέει στους Φαίακες ότι «μόνο ο Φιλοκτήτης με ξεπερνούσε στο τόξο».[2][3]Στην πορεία ο Φιλοκτήτης έγινε βασιλιάς 4 πόλεων στην περιοχή της Θεσσαλίας νότια των Τεμπών (Μελίβοια, Μυθώνη, Θαυμακία, Ολιζών) και συμμετείχε στην Τρωική Εκστρατεία με 7 πλοία.[1] Όμως σε ένα νησάκι τη Χρύση κοντά στη Λήμνο, (ή στην Τένεδο ή στην Ίμβρο ή στη Λήμνο σύμφωνα με διάφορες παραλλαγές του μύθου) τον δάγκωσε στο πόδι ένα φίδι (μια Ύδρα) και είχε αφόρητους πόνους. Ήταν η θεά Ήρα, πουτον εκδικήθηκε έτσι, γιατί είχε βοηθήσει τον Ηρακλή. Κατά μία παραλλαγή του μύθου η θεά ήταν ερωτευμένη μετον Φιλοκτήτη αλλά αυτός δεν ανταποκρινόταν καιγιανατον εκδικηθεί του έστειλε το φίδι. Οι άλλοι Έλληνες τον παράτησαν μόνο τουστη Λήμνο, μη υποφέροντας τις κραυγές τουκαιτη βρώμα της πληγής.[4]Μετο τόξο του Ηρακλή μπόρεσε να επιβιώσει, σκοτώνοντας πουλιά και θηράματα για δέκα χρόνια όσο κράτησε ο Τρωϊκός πόλεμος. Τότε ο μάντης Έλενος, γιος του Πριάμου, αποκάλυψε χρησμό πως ο Φιλοκτήτης μετο τόξο του Ηρακλή θα συμβάλει στην πτώση της Τροίας. Έτσι οι Έλληνες στέλνουν τον Οδυσσέα καιτονΝεοπτόλεμο, τογιοτου Αχιλλέα, ή τον Διομήδη νατον πείσουν να βοηθήσει συμμετέχοντας στον πόλεμο και υποσχόμενοι ότι θα γιατρευτεί από τα παιδιά του Ασκληπιού (αυτό είναι καιη υπόθεση της τραγωδίας ΦΙΛΟΚΤΗΤΗΣτου Σοφοκλή). Κατά μία παραλλαγή ο Οδυσσέας καιο Διομήδης αφόπλισαν τον Φιλοκτήτη, και έτσι αυτός αναγκάστηκε να τους ακολουθήσει, επειδή πλέον χωρίς όπλα δεν μπορούσε να κυνηγήσει πουλιά και ζώα, γιανα τραφεί. Ο Φιλοκτήτης πείστηκε να πάει στην Τροία όπου γιατρεύτηκε από τονΠοδαλείριο ή τονΜαχάονα, που ήταν γιοιτου Ασκληπιού.[1] Μάλιστα μετά μετο βέλος τραυμάτισε θανάσιμα τονΠάρη, αδελφό τουΈκτορακαι παιδί τουΠριάμου.[5]
Τελειώνοντας ο πόλεμος μετην πτώση της Τροίας ο Φιλοκτήτης επιστρέφει αμέσως στην πατρίδα του, όπως λέει στην Οδύσσεια Γ 190. Κατά μία εκδοχή τα καράβια του Φιλοκτήτη παρασύρθηκαν από τους ανέμους και προσάραξαν σε μία περιοχή της Ιταλίας. Οι τρωαδίτισσες σκλάβες, που είχε πάρει μαζί του, έκαψαν τα καράβια, γιατί δεν ήθελαν να πάνε στην Ελλάδα, και έτσι ονομάστηκαν Ναυπρήστιδες. Ο Φιλοκτήτης εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Ιταλία και ίδρυσε μία πόλη, την Κρίμισσα. Στις όχθες του ποταμού Ναύαιθου δημιούργησε την πολιτεία Μάκαλλα και έχτισε έναν ναό προς τιμή του Αλαίου Απόλλωνα, στον οποίο προσέφερε ως αφιέρωμα το δοξάρι του Ηρακλή. Οι ντόπιοι του έχτισαν ένα ιερό μετά τον θάνατό του προς τιμή του. Σύμφωνα μετην παράδοση λέγεται πως ίδρυσε και άλλες πόλεις όπως τη Χώνη, την Πετηλία καιτην Έγεστα.[6]
Το μύθο του Φιλοκτήτη ανέπτυξαν σε τραγωδίες οι κορυφαίοι τραγικοί ποιητές (Αισχύλος, Σοφοκλής, Ευριπίδης) με διάφορες παραλλαγές. Εκτός από αυτούς και άλλοι τραγικοί ποιητές (π.χ. Αντιφώντας, Θεοδέκτης) δημιούργησαν τραγωδίες με αντίστοιχο θέμα.[7]
Σχετικά πολυμέσα
