προηγουμένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ɛː.ɡuː.mé.nuː/ → /pro.i.ɣuˈme.nu/ → /pro.i.ɣuˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɛː.ɡuː.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.e̝.ɡuˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.nu/

Participle

προηγουμένου • (proēgouménou)

1. genitive singular masculine of προηγούμενος (proēgoúmenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /pro.i.ɣu.ˈme.nu/
• Hyphenation: πぱいρろーοおみくろん‧ηいーた‧γがんまοおみくろんυうぷしろん‧μέ‧νにゅーοおみくろんυうぷしろん

Noun

προηγουμένου • (proïgouménou) m

1. Genitive singular form of προηγούμενος (proïgoúmenos).

Noun

προηγουμένου • (proïgouménou) n

1. Genitive singular form of προηγούμενο (proïgoúmeno).

Participle

προηγουμένου • (proïgouménou) (learned, rare) alternative of προηγούμενου (proïgoúmenou)

1. Genitive masculine and neuter singular form of προηγούμενος (proïgoúmenos).