aanzetten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aensetten. Equivalent to aan +‎ zetten.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnzɛtə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧zet‧ten

Verb

aanzetten

1. (transitive) to start, switch on

   Heb je de radio al aangezet?

   Have you already turned the radio on?

2. (transitive) to urge, incite [with tot]

   De spreker zette aan tot protest.

   The speaker called for protests.

3. (transitive) to set
4. (transitive) to stress
5. (transitive) to put on to
6. (transitive) to stick, catch
7. (ergative) to intensify, to increase

   De wind zette aan.

   The wind began to blow faster.

8. (transitive, regional) to set (the table)

   Kan jij de tafel aanzetten?

   Can you set the table?

Conjugation

Conjugation of aanzetten (weak, separable)
infinitive	aanzetten
past singular	zette aan
past participle	aangezet
infinitive	aanzetten
gerund	aanzetten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zet aan	zette aan	aanzet	aanzette
2nd person sing. (jij)	zet aan	zette aan	aanzet	aanzette
2nd person sing. (u)	zet aan	zette aan	aanzet	aanzette
2nd person sing. (gij)	zet aan	zette aan	aanzet	aanzette
3rd person singular	zet aan	zette aan	aanzet	aanzette
plural	zetten aan	zetten aan	aanzetten	aanzetten
subjunctive sing.1	zette aan	zette aan	aanzette	aanzette
subjunctive plur.1	zetten aan	zetten aan	aanzetten	aanzetten
imperative sing.	zet aan
imperative plur.1	zet aan
participles	aanzettend	aangezet
1) Archaic.

Anagrams

• zetten aan