(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Gvaĥiraj-barankilaj kserofitaroj - Vikipedio Saltu al enhavo

Gvaĥiraj-barankilaj kserofitaroj

El Vikipedio, la libera enciklopedio
Gvaĥiraj-barankilaj kserofitaroj
ekoregiono
ekoregiono laŭ Monda Natur-Fonduso, One Earth Ecoregion [+]

Koordinatoj11° 0′ 0″ N, 74° 0′ 0″ U (mapo)11-74Koordinatoj: 11° 0′ 0″ N, 74° 0′ 0″ U (mapo) [+]
Akvokolektejo31 670 km² (3 167 000 ha) [+]
Areo31 670 km² (3 167 000 ha) [+]

Gvaĥiraj-barankilaj kserofitaroj (Tero)
Gvaĥiraj-barankilaj kserofitaroj (Tero)
Areo enloĝata de la indiĝenaj vajuuoj, pli-malpli kongruante kun la ekoregiono.
Map
Gvaĥiraj-barankilaj kserofitaroj
Vikimedia Komunejo:  Guajira-Barranquilla Xeric Scrub Ecoregion [+]
vdr

La gvaĥiraj-barankilaj kserofitaroj estas tersupraĵa ekoregiono el la nord-anda ekoprovinco de la neotropisa ekozono laŭ la tipologio de la Monda Natur-Fonduso (WWF). Biome ĝi apartenas al dezertoj kaj kserofitaroj de Kolombio kaj Venezuelo.

Situo de la dezertoj kaj kserofitaroj en la mondo.

Priskribo

[redakti | redakti fonton]

La ekoregiono havas areon de 150 000 kvadrataj kilometroj en Gvaĥira Duoninsulo kaj en la regiono ĉirkaŭ la urbo Barankilo. Ĝi okupas Gvaĥiran Duoninsulon, la valon de Ranĉeria-Rivero, kaj Guaĥiran Distrikton, kovrante partojn de la nordorienta marbordo de Venezuelo.

La jara pluvofalo varias inter 125 kaj 1000 mm, kaj la averaĝa temperaturo estas 26  °C [1].

La valoj troviĝas en la pluvombro de la ĉirkaŭanta Makvira-Montaro (Serranía de Macuira), kiu atingas altitudon de 900 metroj. Tiu montaro kaptas iujn el la pasatoj, kaŭzanta nebulon. Grava turisma celo en la areo estas Cabo de la Vela.

Tipa pejzaĝo en Gvaĥira Duoninsulo.

La ekoregiono estas superregata de dornaj arboj kaj sukulentoj. Oftaj specioj ampleksas Acacia glomerosa, Bourreria cumanensis, Bulnesia arborea, Caesalpinia coriaria, Copaifera venezolana, Croton sp., Gyrocarpus americanus, Hyptis sp., Jacquinia pungens, Malpighia glabra, Myrospermum frutescens, Opuntia caribaea, Pereskia guamacho, Piptadenia flava, Prosopis juliflora, kaj Stenocereus griseus.

Arbaroj dominataj de Lonchocarpus punctatus ofte estas akompanataj de Bunchosia odorata kaj Ayenia magna. Aliaj arbaroj ekzistas en kiuj superregas Prosopis juliflora, Erythrina velutina kaj Clerodendron ternifolium. Varieco da plantokomunumoj ĉeestas kie du plantospecioj estas dominantaj. Ekzemploj estas : Astronium graveolensHandroanthus billbergii, Haematoxylum brasilettoMelochia tomentosa, Caesalpinia coriariaCordia curassavica, Bursera glabraCastela erecta, Vitex cymosaLibidibia coraria, Mimosa cabreraCordia curassavica, Bursera tomentosaBursera graveolens kaj Castela erectaParkinsonia praecox [1].

La ekoregiono estas notinda por esti vivejo de granda populacio de la ruĝa flamengo (Phoenicopterus ruber), krom diverseco de birdoj kaj kiropteroj.

Minacoj kaj konservado

[redakti | redakti fonton]
Vajuua farmbieno.

La plimulto de Makvira-Montaro troviĝas ene de Nacia Parko Makvira. Apude troviĝas Naturrezervejo La Flamingoj kun surfaco de 80 da kvadrataj kilometroj, kiu estas centro de plantodiverseco por specioj de Hechtia, Salvia, kaj kakto. El la 2 700 specioj trovataj ene de ĝi, proksimume 30% estas endemiaj.

Referencoj

[redakti | redakti fonton]
  1. 1,0 1,1 angle McGinley, Mark. Guajira-Barranquilla xeric scrub. Encyclopedia of Earth (2012-08-02). Alirita 2013-10-11.

Bibliografio

[redakti | redakti fonton]
  • hispane Martha Ligia Castellanos, Luis Carlos Pardo L. 2000 : Caracterización y primera aproximación a la determinación del índice de biodiversidad en los suelos de la cuenca del arroyo Mekijanao, Serranía de la Macuira, Alta Guajira. En: Juan Carlos Pérez (editor) X Congreso Nacional de la Ciencia del Suelo. Programa y resúmenes. El suelo un componente del medio natural, Medellín, Octubre 11 al 13 de 2000
  • hispane Edith González, Gabriel Guillot, Néstor Miranda, Diana Pombo (editores) 1990 : Perfil Ambiental de Colombia, Colciencias-Escala, Bogotá.

Vidu ankaŭ

[redakti | redakti fonton]


Neotropisaj dezertoj kaj kserofitaroj
NT1303 Atakama-Dezerto  Ĉilio
NT1304 Kaatingo  Brazilo
NT1306 Kubaj kaktaroj  Kubo
NT1308 Gvaĥiraj-barankilaj kserofitaroj  Kolombio,  Venezuelo
NT1314 Sankt-lukaj kserofitaroj  Meksiko
NT1315 Seĉura-Dezerto  Argentino,  Peruo
NT1316 Tehuakan-vala kserofitaro  Meksiko

Eksteraj ligiloj

[redakti | redakti fonton]

Koordinatoj: 11° N 74° U / 11 °N, 74 °U / 11; -74 (mapo)