Klasika japana lingvo
Klasika japana (japane
Fonemoj[redakti | redakti fonton]
La malnova japana lingvo distingis 88 silabojn, tamen en la klasika japana ja nur restis 66:
a | i | u | e | o |
ka | ki | ku | ke | ko |
ga | gi | gu | ge | go |
sa | si | su | se | so |
za | zi | zu | ze | zo |
ta | ti | tu | te | to |
da | di | du | de | do |
na | ni | nu | ne | no |
ha | hi | hu | he | ho |
ba | bi | bu | be | bo |
ma | mi | mu | me | mo |
ya | yu | yo | ||
ra | ri | ru | re | ro |
wa | wi | we |
La plej grava ŝanĝo estis la perdo de la Jōdai Tokushu Kanazukai, kiu distingis inter du specoj de -i, -e kaj -o. La komenco de ĉi tiu perdo jam videbliĝas je la fino de la malnova japana, sed la tutplena perdo okazis komence de la tempo de la klasika japana. Dum la 10-a jarcento kunfandiĝis /e/ kaj /ye/ al /e/, kaj dum la 11-a jarcento /o/ kaj /wo/ al /wo/.