(Translated by https://www.hiragana.jp/)
boon — Wiktionnaire, le dictionnaire libre
Voir aussi : Boon

Étymologie

modifier
(Nom) Du vieux norrois bόn.
(Adjectif) De l’ancien français bon.

Nom commun

modifier
Singulier Pluriel
boon
\buːn\
boons
\buːnz\

boon \buːn\

  1. Avantage, bonus.
  2. Bénédiction.
  3. Aubaine.

Adjectif

modifier

boon \buːn\

  1. Bon.

Anagrammes

modifier

Étymologie

modifier
Peut-être lié à l'allemand Bohne (« haricot »).
Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

modifier
Nombre Singulier Pluriel
Nom boon bonen
Diminutif boontje boontjes

boon \Prononciation ?\

  1. Haricot.
  2. Fève.

Dérivés

modifier

Taux de reconnaissance

modifier
En 2013, ce mot était reconnu par[1] :
  • 98,2 % des Flamands,
  • 96,9 % des Néerlandais.

Prononciation

modifier

Références

modifier
  1. Marc Brysbaert, Emmanuel Keuleers, Paweł Mandera et Michael Stevens, Woordenkennis van Nederlanders en Vlamingen anno 2013: Resultaten van het Groot Nationaal Onderzoek Taal, Université de Gand, 15 décembre 2013, 1266 p. → [lire en ligne]