(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Conjugaison:espagnol/acordar — Wiktionnaire, le dictionnaire libre Aller au contenu

Conjugaison:espagnol/acordar

Définition, traduction, prononciation, anagramme et synonyme sur le dictionnaire libre Wiktionnaire.
Conjugaison en espagnol
acordar
Verbe du 1er groupe,
conjugué comme {{es-conj-1}}

acordar, verbe espagnol du 1er groupe.

Modes impersonnels

Présent
(yo)   acuerdo [aˈkweɾ.ðo]
(tú/vos
ou (vos) 
 acuerdas
 acordás
[aˈkweɾ.ðas]
[a.koɾˈðas]
(él/ella/Ud.  acuerda [aˈkweɾ.ða]
(nosostros-as)   acordamos [a.koɾˈða.mos]
(vosostros-as/os  acordáis [a.koɾˈðai̯s]
(ellos-as/Uds.  acuerdan [aˈkweɾ.ðan]
Passé composé
(yo)   he acordado [e a.koɾˈða.ðo]
(tú/vos  has acordado [as a.koɾˈða.ðo]
(él/ella/Ud.  ha acordado [a a.koɾˈða.ðo]
(nosotros-as)   hemos acordado [ˈe.mos a.koɾˈða.ðo]
(vosotros-as/os  habéis acordado [a.ˈβべーたejs a.koɾˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.  han acordado [an a.koɾˈða.ðo]
Imparfait
(yo)   acordaba [a.koɾˈða.βべーたa]
(tú/vos  acordabas [a.koɾˈða.βべーたas]
(él/ella/Ud.  acordaba [a.koɾˈða.βべーたa]
(nosostros-as)   acordábamos [a.koɾˈða.βべーたa.mos]
(vosostros-as/os  acordabais [a.koɾˈða.βべーたai̯s]
(ellos-as/Uds.  acordaban [a.koɾˈða.βべーたan]
Plus-que-parfait
(yo)   había acordado [a.ˈβべーたi.a a.koɾˈða.ðo]
(tú/vos  habías acordado [a.ˈβべーたi.as a.koɾˈða.ðo]
(él/ella/Ud.  había acordado [a.ˈβべーたi.a a.koɾˈða.ðo]
(nosotros-as)   habíamos acordado [a.ˈβべーたi.a.mos a.koɾˈða.ðo]
(vosotros-as/os  habíais acordado [a.ˈβべーたi.ajs a.koɾˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.  habían acordado [a.ˈβべーたi.an a.koɾˈða.ðo]
Passé simple
(yo)   acordé [a.koɾˈðe]
(tú/vos  acordaste [a.koɾˈðas.te]
(él/ella/Ud.  acordó [a.koɾˈðo]
(nosostros-as)   acordamos [a.koɾˈða.mos]
(vosostros-as/os  acordasteis [a.koɾˈðas.tei̯s]
(ellos-as/Uds.  acordaron [a.koɾˈða.ɾon]
Passé antérieur
(yo)   hube acordado [ˈu.βべーたe a.koɾˈða.ðo]
(tú/vos  hubiste acordado [u.ˈβべーたi.ste a.koɾˈða.ðo]
(él/ella/Ud.  hubo acordado [ˈu.βべーたo a.koɾˈða.ðo]
(nosotros-as)   hubimos acordado [u.ˈβべーたi.mos a.koɾˈða.ðo]
(vosotros-as/os  hubisteis acordado [u.ˈβべーたi.stejs a.koɾˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieron acordado [u.ˈβべーたje.ɾon a.koɾˈða.ðo]
Futur simple
(yo)   acordaré [a.koɾ.ðaˈɾe]
(tú/vos  acordarás [a.koɾ.ðaˈɾas]
(él/ella/Ud.  acordará [a.koɾ.ðaˈɾa]
(nosostros-as)   acordaremos [a.koɾ.ðaˈɾe.mos]
(vosostros-as/os  acordaréis [a.koɾ.ðaˈɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  acordarán [a.koɾ.ðaˈɾan]
Futur antérieur
(yo)   habré acordado [a.ˈβべーたɾe a.koɾˈða.ðo]
(tú/vos  habrás acordado [a.ˈβべーたɾas a.koɾˈða.ðo]
(él/ella/Ud.  habrá acordado [a.ˈβべーたɾa a.koɾˈða.ðo]
(nosotros-as)   habremos acordado [a.ˈβべーたɾe.mos a.koɾˈða.ðo]
(vosotros-as/os  habréis acordado [a.ˈβべーたɾejs a.koɾˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrán acordado [a.ˈβべーたɾan a.koɾˈða.ðo]

Conditionnel

[modifier le wikicode]
Présent
(yo)   acordaría [a.koɾ.ðaˈɾi.a]
(tú/vos  acordarías [a.koɾ.ðaˈɾi.as]
(él/ella/Ud.  acordaría [a.koɾ.ðaˈɾi.a]
(nosostros-as)   acordaríamos [a.koɾ.ðaˈɾi.a.mos]
(vosostros-as/os  acordaríais [a.koɾ.ðaˈɾi.ai̯s]
(ellos-as/Uds.  acordarían [a.koɾ.ðaˈɾi.an]
Passé
(yo)   habría acordado [a.ˈβべーたɾi.a a.koɾˈða.ðo]
(tú/vos  habrías acordado [a.ˈβべーたɾi.as a.koɾˈða.ðo]
(él/ella/Ud.  habría acordado [a.ˈβべーたɾi.a a.koɾˈða.ðo]
(nosotros-as)   habríamos acordado [a.ˈβべーたɾi.a.mos a.koɾˈða.ðo]
(vosotros-as/os  habríais acordado [a.ˈβべーたɾi.ajs a.koɾˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.  habrían acordado [a.ˈβべーたɾi.an a.koɾˈða.ðo]

De manière générale, l’accent diacritique tonique à l'imparfait ainsi qu’au futur du subjonctif ne se place qu’à la première personne du pluriel, sauf rares exceptions.

Présent
(yo)   acuerde [a.ˈkweɾ.ðe]
(tú/vos
ou (vos) 
 acuerdes
 acordés
[a.ˈkweɾ.ðes]
[a.koɾˈðes]
(él/ella/Ud.  acuerde [a.ˈkweɾ.ðe]
(nosostros-as)   acordemos [a.koɾˈðe.mos]
(vosostros-as/os  acordéis [a.koɾˈðei̯s]
(ellos-as/Uds.  acuerden [a.ˈkweɾ.ðen]
Passé composé
(yo)   haya acordado [ˈa.ja a.koɾˈða.ðo]
(tú/vos
ou (vos) 
 hayas acordado
 hayás acordado
[ˈa.jas a.koɾˈða.ðo]
[a.ˈjas a.koɾˈða.ðo]
(él/ella/Ud.  haya acordado [ˈa.ja a.koɾˈða.ðo]
(nosotros-as)   hayamos acordado [a.ˈja.mos a.koɾˈða.ðo]
(vosotros-as/os  hayáis acordado [a.ˈjajs a.koɾˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.  hayan acordado [ˈa.jan a.koɾˈða.ðo]
Imparfait (en -ra)
(yo)   acordara [a.koɾˈða.ɾa]
(tú/vos  acordaras [a.koɾˈða.ɾas]
(él/ella/Ud.  acordara [a.koɾˈða.ɾa]
(nosostros-as)   acordáramos [a.koɾˈða.ɾa.mos]
(vosostros-as/os  acordarais [a.koɾˈða.ɾai̯s]
(ellos-as/Uds.  acordaran [a.koɾˈða.ɾan]
Plus-que-parfait (en -era)
(yo)   hubiera acordado [u.ˈβべーたje.ɾa a.koɾˈða.ðo]
(tú/vos  hubieras acordado [u.ˈβべーたje.ɾas a.koɾˈða.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiera acordado [u.ˈβべーたje.ɾa a.koɾˈða.ðo]
(nosotros-as)   hubiéramos acordado [u.ˈβべーたje.ɾa.mos a.koɾˈða.ðo]
(vosotros-as/os  hubierais acordado [u.ˈβべーたje.ɾajs a.koɾˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieran acordado [u.ˈβべーたje.ɾan a.koɾˈða.ðo]
Imparfait (en -se)
(yo)   acordase [a.koɾˈða.se]
(tú/vos  acordases [a.koɾˈða.ses]
(él/ella/Ud.  acordase [a.koɾˈða.se]
(nosostros-as)   acordásemos [a.koɾˈða.se.mos]
(vosostros-as/os  acordaseis [a.koɾˈða.sei̯s]
(ellos-as/Uds.  acordasen [a.koɾˈða.sen]
Plus-que-parfait (en -ese)
(yo)   hubiese acordado [u.ˈβべーたje.se a.koɾˈða.ðo]
(tú/vos  hubieses acordado [u.ˈβべーたje.ses a.koɾˈða.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiese acordado [u.ˈβべーたje.se a.koɾˈða.ðo]
(nosotros-as)   hubiésemos acordado [u.ˈβべーたje.se.mos a.koɾˈða.ðo]
(vosotros-as/os  hubieseis acordado [u.ˈβべーたje.sejs a.koɾˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubiesen acordado [u.ˈβべーたje.sen a.koɾˈða.ðo]
Futur
(yo)   acordare [a.koɾˈða.ɾe]
(tú/vos  acordares [a.koɾˈða.ɾes]
(él/ella/Ud.  acordare [a.koɾˈða.ɾe]
(nosostros-as)   acordáremos [a.koɾˈða.ɾe.mos]
(vosostros-as/os  acordareis [a.koɾˈða.ɾei̯s]
(ellos-as/Uds.  acordaren [a.koɾˈða.ɾen]
Futur antérieur
(yo)   hubiere acordado [u.ˈβべーたje.ɾe a.koɾˈða.ðo]
(tú/vos  hubieres acordado [u.ˈβべーたje.ɾes a.koɾˈða.ðo]
(él/ella/Ud.  hubiere acordado [u.ˈβべーたje.ɾe a.koɾˈða.ðo]
(nosotros-as)   hubiéremos acordado [u.ˈβべーたje.ɾe.mos a.koɾˈða.ðo]
(vosotros-as/os  hubiereis acordado [u.ˈβべーたje.ɾejs a.koɾˈða.ðo]
(ellos-as/Uds.  hubieren acordado [u.ˈβべーたje.ɾen a.koɾˈða.ðo]
  • La forme négative de l’impératif se construit avec le présent du subjonctif à la deuxième personne du singulier.
  • La forme affirmative de l’impératif est défective à la première personne du singulier, mais on peut y substituer le présent du subjonctif.
Présent (forme affirmative)
(yo)   — [–]
(tú) 
ou (vos) 
 acuerda
 acordá
[aˈkweɾ.ða]
[a.koɾˈða]
(usted)   acuerde [aˈkweɾ.ðe]
(nosostros-as)   acordemos [a.koɾˈðe.mos]
(vosostros-as)   acordad [a.koɾˈðað]
(ustedes)   acuerden [aˈkweɾ.ðen]