Kavafis
Nome orixinal | (el) Κωνσταντίνος Πέτρου Καβάφης |
---|---|
Biografía | |
Nacemento | 29 de abril de 1863 Alexandría, Exipto |
Morte | 29 de abril de 1933 (70 anos) Alexandría, Exipto |
Causa da morte | cancro de larinxe |
Residencia | Alexandría |
Actividade | |
Lugar de traballo | Liverpool |
Ocupación | poeta |
Obra | |
Obras destacables
| |
Arquivos en | |
Familia | |
Pais | Petros Ioannēs e Xaríkleia Fotiádi |
Descrito pola fonte | Dictionary of African Biography, Obálky knih, |
Konstantinos Petrou Kavafis (en grego Κωνσταντίνος
Traxectoria
[editar | editar a fonte]O seu pai era un importador e exportador acomodado. Ao morrer o pai en 1870, a familia trasladouse a Liverpool, aínda que retornaría a Alexandría en 1882. Por mor dos disturbios de 1885, a familia fuxiu a Constantinopla temporalmente. Kavafis permaneceu en Alexandría para o resto da vida, se ben visitou Grecia en tres ocasións (1901, 1903 e 1932) como para demostrar que era e se sentía grego: aprendera grego durante a adolescencia e esta foi a súa única lingua poética. Comezou traballando de xornalista, mais logo obtivo un posto no ministerio exipcio de Obras Públicas, onde permaneceu trinta anos.
Entre 1891 e 1904 publicou a súa poesía en panfletos que facía circular entre os amigos achegados e recibiu pouco recoñecemento durante a vida, se ben a isto contribuíu o seu modo de vida recluído. Os versos que compuxo durante a súa primeira época empregan unha lingua culta e depurada. Posteriormente virou cara ao demótico, a lingua grega falada, enriquecida con formas dialectais de Constantinopla e con vocábulos tirados da tradición clásica. Os poemas completos foron publicados en 1935 como Poemas de C.P. Kavafis (Ποιήματα, Piimata).
O mundo que Kavafis presenta é decadente, mais non o fai á moda da poesía europea da época, senón inspirándose no mundo pagán-cristián que esmorecía en Alexandría para mistificar ou sublimar as súas emocións persoais. Os seus poemas son retratos concisos mais íntimos de sociedades e personaxes, reais ou literarios. A homosexualidade e a saudade figuran entre os seus temas característicos: o amor homosexual, cantado ás veces con acentos violentamente sensuais ou con nostalxia e tristura, a imposibilidade de reter a beleza, a historia como terreo de enfrontamento entre o home e o destino, e a evocación mítica con tons de austeridade estoica.
Logo da morte de Kavafis, a súa reputación non deixou de medrar, e actualmente está considerado como un dos mellores poetas gregos modernos.
Traducións ao galego
[editar | editar a fonte]Yolanda Vilarchao traduciu a súa poesía ao galego co título de Poemas canónicos que publicou en 2007 a Editorial Rinoceronte.[1]
A Editorial Aira publicou en 2022 "Poesía completa anotada", traducida por Miguel A. Areses Martín.[2]
Notas
[editar | editar a fonte]- ↑ Ficha da obra en BiTraGa.
- ↑ Areses Martín, Miguel A. "Kavafis. Poesía completa anotada". bibliotraducion.uvigo.es. Consultado o 2023-05-12.
Véxase tamén
[editar | editar a fonte]Ligazóns externas
[editar | editar a fonte]- Sitio completo sobre Kavafis Arquivado 06 de xuño de 2004 en Wayback Machine.
- Museo de Kavafis en Alexandría
A Galicitas posúe citas sobre: Kavafis |