Nationalen Inventar

Zu Iechternach gëtt all Joer um Péngschtdënschdeg déi weltberühmt Sprangprëssessioun ofgehalen.

D'Schueberfouer ass dat gréisst Volleksfest hei am Land. D'Urspréng ginn zeréck bis an d'Mëttelalter.

Eng vun de beléiftsten Traditioune bei de Lëtzebuerger ass d’Éimaischen, en alen Aulebäckermaart, dee Joer fir Joer op Ouschterméindeg ofgehale gëtt.

D’“Oktav“, eng Pilgerzäit all Joer zu Éiere vun der Muttergottes vu Lëtzebuerg, geet zréck bis an d’17. Joerhonnert.

De Festdag vum hellegen Niklos ass de 6. Dezember. Zanter Generatioune kréien d’Kanner do virdrun an um Dag selwer Kaddoen.

Déi musikalesch Konscht, dat franséischt Juegdhar ze blosen, ass an eise Géigenden zu enger lieweger Traditioun ginn.

D’Dréchebau-Technik besteet doran, verschidden Zorte vu Steng mat Methodik sou ze tässelen, datt eng stabil Struktur entsteet.

Zanter ëmmer an iwwerall op der Welt hunn erfahre Fraen, Hiewannen genannt, aner Frae virun, während oder no der Gebuert ënnerstëtzt.

D’Haus- an d’Flouernimm sinn als traditionnellt Orientierungssystem e liewegt Kulturierwen, dat iwert Generatiounen ëwech bis haut virun allem mëndelch iwerliwert gëtt.

Lëtzebuerger Volleksdänz, dat heescht traditionell Lëtzebuerger Dänz - wat kéng wëssenschaftlech Bezeechnunge soll sinn -, ginn erhalen duerch erfuerschen, prouwen, opféieren a weiderginn.

De Brauch vum Léiffrawëschdag besteet doran, op Mariä Himmelfahrt (15. August) e Krautwësch zesummenzestellen, e seenen ze loossen, an da mat heem ze huelen.

Waasser op d’Wise kéieren

Déi deeglech Aarbecht vun der Wanderschéiferei besteet an der Beweedung mat Schof vu geographesch getrennte Gebidder, déi vun engem Schof-Wanderbetrib mat Schéiferhënn erschloss ginn.

Beim Klibbere gi sougenannte “Klibberkanner” mat Instrumenter – genannt “Klibberen” (Jarren, Scharpen, Rubbelen, Himmerchen – et gi verschidde Modeller vun deenen Instrumenter aus Holz) – um Enn vun der Karwoch duerch d’Uertschaft an ersetzen domadder d’Laude vun de Kiercheklacken.

Déi helleg Bäerbel ass d’Schutzpatréinesch vun de Mineuren a gouf dowéinst bis zum Schluss vum Minettofbau an eiser Géigend all Joers gefeiert.

"Trauliicht brennen" bezitt sech op d'Traditioun, aus ausgehielegten an dekoréierte Rommele Lanteren ze maachen, déi an der Nuecht ëm Allerhellege virun Haiser gesat ginn.