stapel

'n stapel beuk

Mofers

Zelfstenjig naamwaord

Lemma

stapel v > m /stá:pəl/

1. 'nen houp spöller of matterjaal waat gestruktureerd dao neergelag geworen is

   Maak mer e staepelke van det hout.

Aafbraeking

• sta-pel

Aafleijinge

• stapele, stapelerendj
• stapelgek
• brandjstapel, raapstapel

Verwantje wäörd

• berg, houp, kuikel

Verbuging

		inkelvaad		mieëvaad
		radikaal	liaison	radikaal	liaison
nom.	sjrif	stapel		stapele	stapelen
	IPA	/stá:pəl/		/stá:pə̽lə/	/stá:pə̽lən/
dim.	sjrif	staepelke	staepelken	staepelkes
	IPA	/stɛ́:pe̞̽l̥kʲe/	/stɛ́:pe̞̽l̥kʲen/	/stɛ́:pe̞̽l̥kʲes/	/stɛ́:pe̞̽l̥kʲez/
dat.	sjrif	stapel		stapele	stapelen
	IPA	/stá:pəl/		/stá:pə̽lə/	/stá:pə̽lən/

In anger spraoke

Fins: kasa, pino Frans: monceau m, tas m, pile v Ingels: pile(en:), stack Nederlandjs: stapel g

Pruus: Stapel m, Haufen m Spaans: montón m, pila v Zweeds: hög g

Wirkwaord

Neet-lemma

stapel /stá:pəl/

1. (neet-lemma) inkelveljigen ieëste-persoeansvorm (ich) innen hujigen tied van stapele
2. (neet-lemma) inkelveljige gebi-jjendje wies van stapele

Aafbraeking

• sta-pel