B.B. King

B.B. King
Algemene informatie
Volledige naam	Riley Ben King
Geboren	16 september 1925
Geboorteplaats	Itta Bena
Overleden	14 mei 2015
Overlijdensplaats	Las Vegas
Land	Verenigde Staten
Werk
Jaren actief	1949-2011
Genre(s)	Blues, gospel
Instrument(en)	Gitaar
	Officiële website; (en) AllMusic-profiel; (en) Discogs-profiel; (en) IMDb-profiel; (en) Last.fm-profiel; (en) MusicBrainz-profiel;
Portaal	Muziek

Riley Ben King^[1] (Itta Bena, 16 september 1925 – Las Vegas, 14 mei 2015), beter bekend als B.B. King, was een Amerikaanse bluesgitarist en singer-songwriter. Op 15 december 2006 ontving B.B. King de hoogste burgeronderscheiding, de Presidential Medal of Freedom. B.B King wordt gezien als een van de grootste bluesartiesten aller tijden. Het muziekblad Rolling Stone plaatste King op de derde plaats in een lijst van de honderd beste gitaristen.^[2]

Zijn bekendste hit is zijn cover van "The Thrill Is Gone" uit 1970.

Biografie

King werd geboren op een plantage en een groot deel van zijn jeugd werkte hij, samen met zijn moeder en grootmoeder, als een sharecropper. Voor hij van zijn andere talenten weet had, zou hij per 45 kg katoen 35 dollarcent betaald hebben gekregen.^[3] Hij werd na de scheiding van zijn ouders en de vroege dood van zijn moeder door zijn grootmoeder opgevoed. King ging naar de Elkhorn Baptist Church in Kilmichael. Reeds vroeg raakte King in de ban van zwarte muzikanten als T-Bone Walker en Lonnie Johnson, en jazzartiesten zoals Charlie Christian en Django Reinhardt. Snel ontwikkelde King zijn eigen muzikale vaardigheden in de kerk bij het zingen van gospel.

In 1943 verhuisde B.B. King naar Indianola, Mississippi. Drie jaar later verhuisde hij weer naar Memphis, Tennessee, waar hij zijn gitaartechnieken verfijnde, met de hulp van zijn neef, country bluesgitarist Bukka White. Hier trad hij regelmatig op met Johnny Ace, Bobby Bland en Rosco Gordon die zich na het vertrek van King uiteindelijk the Beale Streeters gingen noemen.

Uiteindelijk begon King zijn muziek live in het programma van Sonny Boy Williamson^[4] op het radiostation van Memphis WDIA te brengen, een station dat juist een draai had gemaakt door enkel zwarte muziek uit te zenden - wat destijds zeer opmerkelijk was. On air begon King de naam The Pepticon Boy te gebruiken, wat later Beale Street Blues Boy werd. Die naam werd afgekort tot gewoonweg Blues Boy, wat uiteindelijk B.B. werd.

In 1949 verschenen de eerste twee singles van King via Bullet Records uit Nashville (Tennessee). Zijn debuut was Miss Martha King. In datzelfde jaar begon King songs op te nemen onder contract met RPM Records. Veel van zijn vroege opnamen werden geproduceerd door Sam Phillips, die later het legendarische Sun Records zou stichten.

In de jaren 1950 werd B.B. een van de belangrijkste namen in rhythm-and-bluesmuziek, met een imposante lijst van hits zoals "You Know I Love You", "Woke Up This Morning", "Please Love Me", "When My Heart Beats Like a Hammer", "Whole Lotta' Love", "You Upset Me Baby", "Every Day I Have The Blues", "Sneakin' Around", "Ten Long Years", "Bad Luck", "Sweet Little Angel", "On My Word of Honor" en "Please Accept My Love". In 1962 begon King bij ABC-Paramount Records.

In november 1964 nam B.B. King het legendarische album Live at the Regal op in het Regal Theater te Chicago.

King vond zijn eerste succes buiten de bluesmarkt in 1969 met zijn remake van Roy Hawkins' melodie, "The thrill is gone", dat een hit werd in zowel de pop- als de R&B-hitlijsten, een zeldzame gebeurtenis, zeker in die tijden. Kings succes bleef duren in de jaren zeventig met liedjes als "To Know You Is to Love You" en "I Like to Live the Love". Van 1951 tot 1985 verscheen King maar liefst 74 keer in de Billboards-R&B-charts.

De jaren tachtig, negentig en de periode na 2000 leverden niet zoveel platen op, maar King bleef wel zeer actief in televisieshows, films, en trad zo'n 300 keer per jaar op. In 1988 bereikte hij een nieuwe generatie fans via de single "When Love Comes To Town", opgenomen samen met de Ierse band U2. In 2000 nam King samen met gitarist Eric Clapton het album Riding With The King op. In 1988 had hij een gastoptreden tijdens een concert van Gary Moore. De uitvoering van "The thrill is gone" is legendarisch.

In 2004 werd aan King een eredoctoraat uitgereikt door de Universiteit van Mississippi. Zijn uitgebreide bluescollectie schonk hij aan het 'Ole Miss Center for Southern Studies'.

King heeft een zeer vol en actief leven geleid. Hij bezat een vliegbrevet^[5], was bekend als gokker, vegetariër, niet-drinker en niet-roker. Als diabeticus sinds meer dan tien jaar, was King een van de spreekbuizen van de strijd tegen diabetes.

In 2011 trad hij voor het laatst op in Nederland tijdens het North Sea Jazz. In 2014 trad hij nog steeds op, maar door een val tijdens een concert in de House of Blues in Chicago kwam daar toch op 89-jarige leeftijd een eind aan. Begin april 2015 werd hij opgenomen in het ziekenhuis van zijn woonplaats Las Vegas wegens ernstige uitdroging als gevolg van zijn diabetes. Eind april werd hij thuis verzorgd, waar hij in mei overleed tijdens zijn slaap.^[6] Hij werd herdacht in een kapel in Las Vegas [1] en begraven in zijn eigen B.B. King Museum in Indianola.

Lucille

B. B. King live in Frankrijk (1989).

B.B. King speelde vooral op Gibson-gitaren en noemde ze traditiegetrouw "Lucille".

Dit is ontstaan in de winter van 1949. King speelde in Twist, een plaats in Arkansas, Amerika. Tijdens zijn optreden begonnen twee mensen te vechten en ze stootten een vat brandende petroleum om die als verwarming dienstdeed. Daardoor kwam het gebouw in brand te staan. Toen iedereen buiten was, realiseerde King zich dat hij zijn gitaar had achtergelaten. Hij riskeerde toen zijn leven om zijn gitaar te halen.

Toen King later hoorde dat het gevecht over een vrouw ging die "Lucille" heette, besloot hij zijn gitaar zo te noemen, om zich er aan te herinneren nooit meer zoiets te doen.

B.B. King's Blues Club op Beale Streat, Memphis

B.B. King's Blues Club

Een groot bedrijf is in 1991 begonnen met het vestigen van een aantal Blues Clubs. Dit ter ere van B.B King, wiens naam ook gebruikt wordt. In 1991 werd er een BB King's Blues Club geopend op Beale Street in Memphis. In 1994 werd er een tweede club geopend op Universal City Walk in Los Angeles. Een derde club kwam in juni 2000 in New York op Times Square. Nog twee clubs zijn er geopend bij Foxwoods Casino in Connecticut in januari 2002 en een andere in Nashville in 2003. In 2007 werd er een BB King's Blues Club in Orlando geopend op International Drive. In 2009 werd er een club geopend in West Palm Beach. Nog een club is gevestigd in het Mirage Hotel in Las Vegas. De Memphis, Nashville, Orlando, West Palm Beach en Las Vegas blues clubs zijn allemaal van hetzelfde bedrijf.

King werd opgenomen in de Mississippi Musicians Hall of Fame en in de Memphis Music Hall of Fame.

Onderzoek naar doodsoorzaak

Op 14 mei 2015 overleed King in zijn slaap. King had al jaren diabetes.^[7] Dit werd dan ook, in combinatie met zijn leeftijd en uitdrogingsverschijnselen, gezien als doodsoorzaak. Op 25 mei werd bekend dat de FBI een onderzoek gestart had naar de doodsoorzaak van King. Volgens dochters van King zou hij vergiftigd zijn.^[8] Bij lijkschouwing werden geen bijzonderheden ontdekt.

Discografie

Albums

Album met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Album Top 100	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Singin' the Blues	1956	-
B.B. King Wails	1960	-
Sings Spirituals	1960	-
The Blues	1960	-
More	1961	-
My Kind of Blues	1961	-
A Heart Full of Blues	1962	-
Blues for Me	1962	-
Blues in My Heart	1962	-
Easy Listening Blues	1962	-
Twist with B.B. King	1962	-
Mr. Blues	1963	-
Swing Low	1963	-
Rock Me Baby	1964	-
Boss of the Blues	1965	-
Confessin' the Blues	1965	-
Let Me Love You	1965	-
Live at the Regal	1965	-
Live! B. B. King on Stage	1965	-
9 X 9.5	1966	-
The Original Sweet Sixteen	1966	-
The Soul of B.B. King	1966	-
Turn on to B.B. King	1966	-
Blues Is King	1967	-
R&B Soul	1967	-
The Jungle P-Vine Japan	1967	-
Blues on Top	1968	-
Lucille	1968	-
Completely Well	1969	-
Live & Well	1969	-
The Feeling They Call the Blues, Vol. 2	1969	-
The Feeling They Call the Blues	1969	-
Back in the Alley	1970	-
Indianola Mississippi Seeds	1970	-
Take a Swing with Me	1970	-
The Incredible Soul of B.B. King	1970	-
In London	1971	-
Live in Cook County Jail	1971	-
Guess Who MCA	1972	-
L.A. Midnight	1972	-
To Know You Is to Love You	1973	-
Friends	1974	-
Together for the First Time...Live	1974	-
Together for the First Time	1974	-
Lucille Talks Back	1975	-
King of the Blues	1976	-
King Size	1977	-
The Electric B.B. King	1977	-
Midnight Believer	1978	-
Take It Home	1979	-
Live Now Appearing at Ole Miss	1980	-
Rarest B.B. King Blues	1980	-
There Must Be a Better World Somewhere	1981	-
Love Me Tender	1982	-
Blues 'n' Jazz	1983	-
King of the Blues Guitar	1985	-
Ambassador of the Blues	1986	-
Blues Is King	1987	-
Introducing B.B. King	1987	-
One Nighter Blues	1987	-
King of Blues: 1989	1988	-
Across the Tracks	1988	-
Doing My Thing, Lord	1988	-
Six Silver Strings	1988	-
Got My Mojo Working	1989	-
Lucille Had a Baby	1989	-
Live at the Apollo	1990	-
Live at San Quentin	1991	-
There Is Always One More Time	1992	-
Why I Sing the Blues	1992	-
Better Than Ever	1993	-
I Just Sing the Blues	1993	-
You Done Lost Your Good Thing Now	1993	-
Live at Newport	1993	-
Blues Summit	1993	-
Kansas City 1972 (live)	1994	-
Everyday I Have the Blues	1994	-
Swing Low Sweet Chariot	1995	-
B.B. King & Friends	1995	-
Lucille & friends	1995	29-07-1995	54	8
Paying the Cost to Be the Boss	1997	-
Deuces wild	1997	22-11-1997	29	22
King Biscuit Flower Hour Presents B.B. King	1998	-			Livealbum
Blues on the Bayou	1998	-
Live in Japan'	1999	-			Livealbum
Let the Good Times Roll: The Music of Louis ...	1999	-
Makin' Love Is Good For You	2000	-
All Over Again	2000	-
Riding with the king	2000	17-06-2000	6	22	met Eric Clapton
His definitive greatest hits	2000	12-08-2000	33	5	Verzamelalbum
A Night in Cannes	2001	-			Livealbum
Sweet Little Angel	2001	-			Livealbum
A Christmas Celebration of Hope	2001	-
Everyday I Have the Blues	2002	-
Together Again: Live	2002	-			Livealbum
Why I Sing the Blues	2002	-
Rock Me Baby	2003	-
Wails	2003	-
B.B. King Wails, Vol. 2	2003	-
Reflections	2003	-
Greatest Hits Live	2003	-			Verzamelalbum / Livealbum
Night of Blistering Blues	2005	-			Livealbum
80	2005	26-11-2005	84	1	met Friends
Door to Door	2005	-
Lonely Nights	2005	-
One kind favor	2008	20-09-2008	72	4
The complete collection	2015	23-05-2015	55	1*

Album met hitnotering(en) in de Vlaamse Ultratop 200 albums	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Riding with the king	2000	05-08-2000	26	9	met Eric Clapton
The complete collection	2015	23-05-2015	104	1	Verzamelalbum
The very best of B.B. King - Blues classics and essentials	2015	23-05-2015	183	1	Verzamelalbum

Singles

Single met eventuele hitnotering(en) in de Nederlandse Top 40	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
When love comes to town	1989	08-04-1989	9	8	met U2
Ain't nobody home	1989	09-09-1989	tip6	-

Radio 2 Top 2000

Nummer(s) met noteringen in de NPO Radio 2 Top 2000	'99	'00	'01	'02	'03	'04	'05	'06	'07	'08	'09	'10	'11	'12	'13	'14	'15	'16	'17	'18	'19	'20	'21	'22	'23
Ain't nobody home	-	-	-	-	-	-	-	-	1253	-	1748	1568	1283	1543	-	1959	1756	-	-	-	-	-	-	-	-
The thrill is gone	697	-	450	524	753	442	377	595	497	511	857	583	380	468	491	463	271	343	423	672	1213	1190	1256	1430	1935
When Love Comes to Town (met U2)	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	-	749	954	1099	1104	1123	1091	1212	1330	1268

Dvd's

Dvd's met hitnoteringen in de Nederlandse Music Top 30	Datum van verschijnen	Datum van binnenkomst	Hoogste positie	Aantal weken	Opmerkingen
Live	2010	20-02-2010	18	1

Zie ook

Sun Studio

Externe links

Bronnen, noten en/of referenties

↑ (en) Herzhaft, Gérard; Paul Harris, Jerry Haussler en Anton J. Mikofsky (1997). Encyclopedia of the blues, p. 225. Uitg.: University of Arkansas Press, ISBN 9781557284525.
↑ (en) Rolling Stone. "B.B. King" in de lijst van de 100 Greatest Guitarists of All Time. Geraadpleegd op 17 december 2011.
↑ (en) B.B. King. MoneyChords. Geraadpleegd op 22 februari 2023.
↑ https://www.historynet.com/bb-king-life/?r&utm_source=sailthru&utm_medium=email&utm_campaign=hnt-hnn-new
↑ (en) Bucktin, Christopher, "BB King dead: Blues legend's children and manager at war over his millions", mirror.co.uk, 15 mei 2015. Gearchiveerd op 21 februari 2023.
↑ B.B. King (89) overleden, NU.nl, 15 mei 2015. Gearchiveerd op 21 december 2022.
↑ (en) How B.B. King avoids the diabetes blues, Diabetes Health, 1 november 2005
↑ Dochters: B.B. King is vergiftigd, NOS, 25 mei 2015. Gearchiveerd op 17 mei 2022.

Zie de categorie B.B. King van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

[1] (en) Herzhaft, Gérard; Paul Harris, Jerry Haussler en Anton J. Mikofsky (1997). Encyclopedia of the blues, p. 225. Uitg.: University of Arkansas Press, ISBN 9781557284525.

[2] (en) Rolling Stone. "B.B. King" in de lijst van de 100 Greatest Guitarists of All Time. Geraadpleegd op 17 december 2011.

[3] (en) B.B. King. MoneyChords. Geraadpleegd op 22 februari 2023.

[4] ttps://www.historynet.com/bb-king-life/?r&utm_source=sailthru&utm_medium=email&utm_campaign=hnt-hnn-new

[5] (en) Bucktin, Christopher, "BB King dead: Blues legend's children and manager at war over his millions", mirror.co.uk, 15 mei 2015. Gearchiveerd op 21 februari 2023.

[6] B.B. King (89) overleden, NU.nl, 15 mei 2015. Gearchiveerd op 21 december 2022.

[7] (en) How B.B. King avoids the diabetes blues, Diabetes Health, 1 november 2005

[8] Dochters: B.B. King is vergiftigd, NOS, 25 mei 2015. Gearchiveerd op 17 mei 2022.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]