Bauhaus

De Belgische architect-schilder Henry Van de Velde had bij zijn afscheid als directeur van de Grossherzoglich-Sächsiche Hochschule für Bildende Kunst te Weimar, in 1918, de Duitse architect Walter Gropius voorgedragen als zijn opvolger.

In 1919 voegde Gropius zijn school samen met de Grossherzoglich-Sächsische Kunstgewerbeschule tot het nieuwe Staatliches Bauhaus Weimar. Zijn zowel theoretisch als praktisch in toepassing gebracht programma was een synthese van plastische kunsten, ambachtelijke techniek en industrie.

De Zwitserse schilder Johannes Itten gaf er een spraakmakende Vorlehre-cursus, bedoeld tot het stimuleren van de zelfwerkzaamheid. Na Itten, in 1923, kregen Paul Klee en Lazlo Moholy-Nagy die taak toegewezen. Andere vooraanstaande Duitse kunstenaars als Wassily Kandinsky, Lionel Feininger, Georg Muche en Oscar Schlemmer maakten deel uit van het lerarenkorps.

In 1925 moest het Bauhaus Weimar verlaten en werd het te Dessau ondergebracht in een door Gropius zelf ontworpen gebouw. Nieuwe industriële vormgevingen werden aan het programma toegevoegd, als reclametechnieken, fotografie, typografie, tentoonstellingenproblematiek. De eigen uitgave van de Bauhausbücher met geschriften van oa. Piet Mondriaan, Theo van Doesburg, Kandinsky, Klee, Kasimir Malevitch en Gropius zelf droeg uiteraard bij tot de bekendheid van het Bauhaus.

In 1928 verlaat de stichter Gropius het Bauhaus en wordt hij opgevolgd door H. Meyer, die in 1930 opgevolgd wordt door Mies van der Rohe.

Het Duitse Nationaal-Socialisme wilde het Bauhaus niet verder en verplichtte de uitwijking, in 1932, naar Berlijn. Nauwelijks een jaar later werd het onderwijs verplicht opgedoekt.

Zowel leraren als leerlingen verspreidden zich, na 1933, over de westerse wereld en vooral in Amerika propageerden oa. Gropius, Mies van der Rohe, Joseph Albers, Moholy Nagy en Marcel Lajos Breuer verder de ideeën van het Bauhaus.