La traviata
Zie La Traviata (doorverwijspagina) voor andere betekenissen van La Traviata.
| La traviata | ||||
|---|---|---|---|---|
| ||||
La Traviata in een productie van de Hamburgische Staatsoper (2013)
| ||||
| Oorspronkelijke taal | Italiaans | |||
| Componist | Giuseppe Verdi | |||
| Libretto | Francesco Maria Piave | |||
| Eerste opvoering | 6 maart 1853 | |||
| Plaats van eerste opvoering | Teatro La Fenice, Venetië | |||
| Duur | ca. 2½ uur | |||
| Plaats en tijd van handeling | Parijs en omgeving, omstreeks 1850 | |||
| Personen | ||||
| ||||
| ||||
La traviata ('De verdoolde' of 'De dolende') is een opera in drie bedrijven van Giuseppe Verdi, die zijn première beleefde op 6 maart 1853 in het Teatro La Fenice in Venetië. Het libretto van Francesco Maria Piave is gebaseerd op de roman La dame aux camélias uit 1848 van Alexandre Dumas (zoon). De opera was in theaterseizoen 2013-2014 wereldwijd de meest opgevoerde opera.[1]
Synopsis
[bewerken | brontekst bewerken]
Eerste bedrijf
[bewerken | brontekst bewerken]Violetta, een bekende en rijke courtisane, geeft een feest ter ere van haar verjaardag. Hier is Alfredo Germont, die haar reeds een jaar van een afstand aanbidt, ook aanwezig. Als het gezelschap zich naar een ander vertrek begeeft, krijgt Violetta een flauwte. Ze blijft alleen in het vertrek achter. Alfredo komt haar opzoeken en verklaart haar zijn liefde. Violetta wuift deze eerst weg maar is later ontroerd en geeft een cameliabloem aan Alfredo die hij dient terug te brengen als deze verwelkt (de volgende dag dus). Na afloop van het feest kijkt Violetta terug op haar leven en denkt aan een beter leven met Alfredo in de toekomst.
Tweede bedrijf
[bewerken | brontekst bewerken]Violetta en Alfredo wonen samen in een huis op het Franse platteland. Violetta heeft haar verleden achter zich gelaten en leidt nu een eenvoudiger leven met Alfredo. Echter, zonder haar inkomsten als courtisane is het leven erg duur en zij besluit om al haar bezittingen te laten verkopen teneinde het huidige leventje voort te zetten. Als Alfredo hierachter komt, vertrekt hij terstond naar Parijs om dit te beletten. Na zijn vertrek krijgt Violetta bezoek van de vader van Alfredo. Deze smeekt haar om bij Alfredo weg te gaan daar hun 'zondige' relatie een huwelijk van de zus van Alfredo in de weg staat. Ze geeft toe en schrijft een afscheidsbrief aan Alfredo. Als Alfredo thuiskomt en de brief leest is hij ontroostbaar, terwijl zijn vader hem probeert te bewegen terug te keren naar de Provence.
Flora, een oude vriendin van Violetta, geeft een feest. Violetta is aanwezig, vergezeld door haar oude beschermer, Baron Douphol. Alfredo speelt kaart tegen de baron en staat daarbij op aanzienlijke winst. Violetta vreest voor het aanstaande duel tussen beide mannen en probeert Alfredo zo ver te krijgen dat hij weggaat. Alfredo, nog steeds woedend om de afwijzing door Violetta, roept alle aanwezige gasten naar zich toe, smijt al zijn gewonnen geld in de richting van Violetta en roept uit dat hij daarmee al haar gunsten heeft betaald. De gasten reageren zeer verontwaardigd op deze grove belediging. Violetta, zwaar ziek, bezwijkt in de armen van Flora.
Derde bedrijf
[bewerken | brontekst bewerken]Violetta ligt in haar slaapkamer. De tuberculose eist haar tol. Annina, haar trouwe bediende, is bij haar. Alfredo is door zijn vader ingelicht over het offer dat Violetta heeft gebracht. Hij zoekt haar op en smeekt haar om vergeving, die zij dankbaar schenkt. Violetta is zeer verheugd over zijn komst en wil zich aankleden voor hem, maar zij kan het niet. Dan komt de vader van Alfredo binnen. Hij zegt met zoveel woorden dat hij verscheurd wordt door wroeging en dat het een grove fout van hem was Violetta te dwingen Alfredo op te geven, maar Violetta weet dat ze zeer spoedig zal sterven en ze geeft Alfredo een portretje van zichzelf. Ze smeekt hem te trouwen als hij ooit een lief meisje zal ontmoeten. Ze sterft ten slotte in zijn armen.
Bekende aria's
[bewerken | brontekst bewerken]Eerste bedrijf
[bewerken | brontekst bewerken]- Libiamo ne' lieti calici (Brindisi ofwel Drinklied)
- Un dì, felice, eterea (Alfredo, Violetta)
- È strano, è strano! (Violetta)
- Ah fors'è lui che l'anima (Violetta)
- Follie! Follie! (Violetta)
- Sempre libera (Violetta, Alfredo)
Tweede bedrijf
[bewerken | brontekst bewerken]
- De' miei bollenti spiriti (Alfredo)
- Pura siccome un angelo (Germont)
- Non sapete quale affetto (Violetta)
- Un di quando le veneri (Germont, Violetta)
- Ah! Dite alla giovine (Violetta, Germont)
- Morro'! La mia memoria (Violetta, Germont)
- Di Provenza (Germont)
- Noi siamo zingarelle (Koor van de zigeunerinnen)
- Di Madride noi siami mattadori (Koor van de matadors en vrouwen)
- Ogni suo aver tal femmina (Alfredo)
Derde bedrijf
[bewerken | brontekst bewerken]- Addio del passato (Violetta)
- Largo al quadrupede (Bacchanale)
- Parigi, o cara (Alfredo, Violetta)
- Ah, gran Dio, morir (Violetta, Alfredo)
Geselecteerde opnamen
[bewerken | brontekst bewerken]Opmerking: "Cat:" staat voor catalogusnummer van de maatschappij; "ASIN" is het productreferentienummer op amazon.com.
Externe link
[bewerken | brontekst bewerken]
· 
· 
- ↑ Opera Statistics on Operabase. Operabase. Geraadpleegd op 8 oktober 2015.