Tonen H

Den utskrivbare versjonen er ikkje lenger støtta eller kan ha rendring-feil. Oppdater eventuelle bokmerke i nettlesaren din og bruk den vanlege utskriftsfunksjon til nettlesaren i staden.

H, italiensk namn Si, er i musikken namnet på den sjuande tonen i C-durskalaen, vår moderne grunnskala.

Tonen H er oppstått ved deling av tonen B i to former med ulik tonehøgde. I dei mellomalderske kyrkjetoneartane dorisk og lydisk forekom tonen b i to variantar, den mjuke og b (♭) og den harde b. Den mjuke ♭ låg ein halv tone under den harde b. For å skilje dei to tonane, vart teiknet for den harde (høgare) b teikna meir kantet, og slik kom det til å likne meir på teiknet for vår h.

Andre språk

På engelsk og moderne svensk vert tonen kalla B. På tradisjonell svensk blei han kalla H.

Kjelder

Cappelens musikkleksikon 1978

Denne musikkartikkelen er ei spire. Du kan hjelpe Nynorsk Wikipedia gjennom å utvide han.