uspokoić

uspokoić (język polski)

wymowa:

IPA: [ˌuspɔˈkɔ^jit͡ɕ], AS: [uspoko^i ̯ić], zjawiska fonetyczne: epenteza i ̯ • akc. pob.

​

znaczenia:

czasownik przechodni dokonany (ndk. uspokajać)

(1.1) aspekt dokonany od: uspokajać

czasownik zwrotny dokonany uspokoić się (ndk. uspokajać się)

(2.1) aspekt dokonany od: uspokajać się

odmiana:

(1.1) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		uspokoić
czas przyszły prosty		uspokoję	uspokoisz	uspokoi	uspokoimy	uspokoicie	uspokoją
czas przeszły	m	uspokoiłem	uspokoiłeś	uspokoił	uspokoiliśmy	uspokoiliście	uspokoili
	ż	uspokoiłam	uspokoiłaś	uspokoiła	uspokoiłyśmy	uspokoiłyście	uspokoiły
	n	uspokoiłom	uspokoiłoś	uspokoiło
tryb rozkazujący		niech uspokoję	uspokój	niech uspokoi	uspokójmy	uspokójcie	niech uspokoją
pozostałe formy czas zaprzeszły m uspokoiłem był uspokoiłeś był uspokoił był uspokoiliśmy byli uspokoiliście byli uspokoili byli ż uspokoiłam była uspokoiłaś była uspokoiła była uspokoiłyśmy były uspokoiłyście były uspokoiły były n uspokoiłom było uspokoiłoś było uspokoiło było forma bezosobowa czasu przeszłego uspokojono tryb przypuszczający m uspokoiłbym, byłbym uspokoił uspokoiłbyś, byłbyś uspokoił uspokoiłby, byłby uspokoił uspokoilibyśmy, bylibyśmy uspokoili uspokoilibyście, bylibyście uspokoili uspokoiliby, byliby uspokoili ż uspokoiłabym, byłabym uspokoiła uspokoiłabyś, byłabyś uspokoiła uspokoiłaby, byłaby uspokoiła uspokoiłybyśmy, byłybyśmy uspokoiły uspokoiłybyście, byłybyście uspokoiły uspokoiłyby, byłyby uspokoiły n uspokoiłobym, byłobym uspokoiło uspokoiłobyś, byłobyś uspokoiło uspokoiłoby, byłoby uspokoiło imiesłów przymiotnikowy przeszły m uspokojony, nieuspokojony uspokojeni, nieuspokojeni ż uspokojona, nieuspokojona uspokojone, nieuspokojone n uspokojone, nieuspokojone imiesłów przysłówkowy uprzedni uspokoiwszy rzeczownik odczasownikowy uspokojenie, nieuspokojenie

(2.1) koniugacja VIa

 

forma		liczba pojedyncza			liczba mnoga
		1. os.	2. os.	3. os.	1. os.	2. os.	3. os.
bezokolicznik		uspokoić się
czas przyszły prosty		uspokoję się	uspokoisz się	uspokoi się	uspokoimy się	uspokoicie się	uspokoją się
czas przeszły	m	uspokoiłem się	uspokoiłeś się	uspokoił się	uspokoiliśmy się	uspokoiliście się	uspokoili się
	ż	uspokoiłam się	uspokoiłaś się	uspokoiła się	uspokoiłyśmy się	uspokoiłyście się	uspokoiły się
	n	uspokoiłom się	uspokoiłoś się	uspokoiło się
tryb rozkazujący		niech się uspokoję	uspokój się	niech się uspokoi	uspokójmy się	uspokójcie się	niech się uspokoją
pozostałe formy czas zaprzeszły m uspokoiłem się był uspokoiłeś się był uspokoił się był uspokoiliśmy się byli uspokoiliście się byli uspokoili się byli ż uspokoiłam się była uspokoiłaś się była uspokoiła się była uspokoiłyśmy się były uspokoiłyście się były uspokoiły się były n uspokoiłom się było uspokoiłoś się było uspokoiło się było forma bezosobowa czasu przeszłego uspokojono się tryb przypuszczający m uspokoiłbym się, byłbym się uspokoił uspokoiłbyś się, byłbyś się uspokoił uspokoiłby się, byłby się uspokoił uspokoilibyśmy się, bylibyśmy się uspokoili uspokoilibyście się, bylibyście się uspokoili uspokoiliby się, byliby się uspokoili ż uspokoiłabym się, byłabym się uspokoiła uspokoiłabyś się, byłabyś się uspokoiła uspokoiłaby się, byłaby się uspokoiła uspokoiłybyśmy się, byłybyśmy się uspokoiły uspokoiłybyście się, byłybyście się uspokoiły uspokoiłyby się, byłyby się uspokoiły n uspokoiłobym się, byłobym się uspokoiło uspokoiłobyś się, byłobyś się uspokoiło uspokoiłoby się, byłoby się uspokoiło imiesłów przysłówkowy uprzedni uspokoiwszy się rzeczownik odczasownikowy uspokojenie się, nieuspokojenie się

przykłady:

(1.1) Już jednak znaleźli się mieszczanie, którzy starają się udobruchać i uspokoić ludzi. Udaje im się to w zupełności. Wnet jednak wyrusza tłum na odwach przy Bramie Świdnickiej, aby rozbroić znajdujących się tutaj żołnierzy.

(2.1) Dlaczego jesteś taki wściekły? Uspokój się wreszcie i powiedz, co się stało!

składnia:

(1.1) uspokoić + B.

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łagodzić

(2.1) doznać spokoju, ostudzić emocje

antonimy:

(1.1) zdenerwować, rozgniewać, zezłościć, pot. wkurzyć, wnerwić, wulg. wkurwić

(2.1) zdenerwować się, rozgniewać się, zezłościć się, pot. wkurzyć się, wnerwić się, wulg. wkurwić się

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. spokojny, pokój mrz, spokój m, spokojność ż, spokojnik m, spokojnica ż, uspokojenie n, uspokajanie n, uspokajacz m, uspokoiciel m, uspokoicielka ż, zaspokojenie n, zaspokajanie n, zaspokajacz m

czas. spokoić ndk., uspokajać ndk., zaspokoić dk., zaspokajać ndk.

przym. spokojny, spokojniutki, spokojniuteńki, spokojniuchny, spokojniusieńki, uspokajający, uspokojony, zaspokajalny, spokojno

przysł. spokojnie, spokojno, spokojniutko, spokojniuteńko, spokojniuchno, spokojniusieńko, uspokajająco

wykrz. spokojnie, spox, spoko, spoczko

partyk. spoko, spoczko

ims. uspokajający, uspokojony

związki frazeologiczne:

etymologia:

pol. u- + spokój + -ić

uwagi:

tłumaczenia:

(1.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: uspokajać

(2.1) dla języków nierozróżniających aspektów zobacz listę tłumaczeń w haśle: uspokajać się

• bułgarski: (1.1) успокоя; (2.1) успокоя се

źródła: