Projekcja Fischera: Różnice pomiędzy wersjami
Wygląd
[wersja nieprzejrzana] | [wersja nieprzejrzana] |
Usunięta treść Dodana treść
m +lnk |
poprawki |
||
Linia 1: | Linia 1: | ||
[[Image:D-glucose Fischer.png||thumb|D-glukoza w projekcji Fishera]] |
|||
'''Projekcja Fischera''' to rodzaj [[projekcja (chemia)|projekcji chemicznej]] charakterystycznej dla cukrów obok [[projekcja Hawortha|projekcji Hawortha]]. |
|||
'''Projekcja Fischera''' to rodzaj [[projekcja (chemia)|projekcji chemicznej]] umozliwiającej prezentację [[konfiguracja absolutna|konfiguracji absolutnej]] [[enancjomer|enancjomerów]] i [[diasterooizomer|diasterooizomerów]]. |
|||
⚫ | |||
#pionowo do płaszczyzny rzutowania |
|||
Do tej pory, aby przedstawić strukturę konkretnego [[stereoizomer]]u, |
|||
⚫ | |||
posługiwaliśmy się dość kłopotliwymi wzorami przestrzennymi. Istnieje |
|||
⚫ | |||
inna, prostsza metoda przedstawiania budowy przestrzennej związku - tak |
|||
⚫ | |||
zwane '''wzory rzutowe Fischera'''. |
|||
⚫ | |||
[[Image:Fischer Projection2.png|center|framed|Schemat obrazujący zasady projekcji Fishera]] |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
1. cząsteczkę należy ustawić pionowo |
|||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
⚫ | |||
następnie grupy (atomy rzutuje się na płaszczyznę) |
|||
Ułożenie cząsteczki w celu zapisania jej w projekcji Fischera |
|||
⚫ | |||
{{chemia stub}} |
|||
[[Kategoria:chemia organiczna]] |
[[Kategoria:chemia organiczna]] |
Wersja z 12:54, 17 lip 2006
Projekcja Fischera to rodzaj projekcji chemicznej umozliwiającej prezentację konfiguracji absolutnej enancjomerów i diasterooizomerów.
Wzór projekcyjny Fischera powstaje przez rzutowanie na płaszczyznę, cząsteczki ustawionej następująco:
- pionowo do płaszczyzny rzutowania
- atom centralny znajduje się w płaszczyźnie papieru
- atomy leżące powyżej i poniżej atomu centralnego znajdują się pod płaszczyzną papieru
- atomy leżące z lewej i z prawej strony atomu centralnego znajdują się nad płaszczyzną papieru
- atom o najniższym lokancie znajduje się u góry.
Wzór cząsteczki w projekcji Fischera, można obracać jedynie o 180° wokół osi prostopadłej do płaszczyzny papieru. Obrócenie go o 90 ° do otrzymania wzoru drugiego enancjomeru.