Determinizm
Determinizm przyczynowy (łac. determinare – oddzielić, ograniczyć, określić) – koncepcja filozoficzna, według której wszystkie zdarzenia w ramach przyjętych paradygmatów są połączone związkiem przyczynowo-skutkowym, a zatem każde zdarzenie i stan jest zdeterminowane przez swoje uprzednio istniejące przyczyny (również zdarzenia i stany).
W wypadku najpowszechniejszego tzw. determinizmu fizycznego (zwanego też nomologicznym lub naukowym) oznacza to powszechne obowiązywanie praw natury w całej przyrodzie bez wyjątku, także w człowieku. Zatem całkowite poznanie stanu Wszechświata w dowolnym momencie, wraz z całością reguł jego działania, gwarantowałoby bezbłędną prognozę jego dalszych losów – zob. demon Laplace’a[1][2]. Determinizm wyklucza przypadek jako zjawisko obiektywne: poczucie losowości jest wyłącznie stanem subiektywnym wynikającym z niedoboru informacji[3].
Modele deterministyczne stosuje się w wielu naukach takich jak prognozowanie pogody i badanie klimatu, fizyka czy ekonomia. Ograniczeniem jest niedobór informacji i złożoność obliczeniowa; co więcej, można pokazać, że w wielu wypadkach prognozowanie zjawiska deterministycznego jest bardzo trudne jeśli nie niemożliwe (np. z uwagi na tzw. chaos deterministyczny). Natomiast możliwość pełnego poznania złożonych układów takich jak wszechświat jest czysto hipotetyczna i dyskusyjna, np. na poziomie kwantowym z uwagi na zasadę nieoznaczoności Heisenberga[4].
Przyjęcie lub odrzucenie determinizmu rzutuje na rozumienie świata czy teorię moralną.
Determinizm a wolna wola
[edytuj | edytuj kod]Związek przyczynowo-skutkowy dotyczy także zjawisk psychicznych i zachowania człowieka. Determinizm neguje więc istnienie klasycznie rozumianej wolnej woli (rozumianej jeszcze tak, jak u św. Augustyna i Boecjusza). O ile rygorystyczny (twardy) determinizm zupełnie odrzuca to pojęcie, umiarkowani determiniści (tzw. kompatybiliści) radykalnie zmieniają jego sens: przyznają człowiekowi „wolną wolę” w decydowaniu o działaniach jednocześnie zastrzegając, że sama „wolna wola” jest zdeterminowana przez przeszłe stany (mając określoną przeszłość nie mogę chcieć czegoś innego)[5]. W ten sposób oba nurty zgadzają się, że działanie ludzkie jest determinowane przez przeszłe stany, a zatem różnica między oboma nurtami jest czysto semantyczna.
Determinizm poza fizyką
[edytuj | edytuj kod]Przykład modelu wszechrzeczy, który reprezentuje determinizm przyczynowy, ale nie nomologiczny, odnaleźć można w średniowiecznej filozofii św. Tomasza z Akwinu. Gottfried Leibniz wierzył, że wszystkie zdarzenia we Wszechświecie i jego własności mają swoje przyczyny, zgodnie z zasadą racji dostatecznej (por. pierwsze zasady). Wierzył jednak, że przyczyny tkwią nie tylko w przeszłości: rozróżniał przyczyny sprawcze i celowe. Innym deterministą był Baruch Spinoza, który wywarł wpływ na Einsteina – także zdeklarowanego deterministę[6].
Z założenia nauką deterministyczną powinna być matematyka (dotyczy to też probabilistyki, gdzie prawdopodobieństwo jest przypisaną deterministycznie wartością).
W naukach społecznych determinizm bywa też rozumiany jako uproszczone wyjaśnienie zjawisk opierające się na pojedynczej przyczynie (determinizm geograficzny, ekonomiczny, środowiskowy, technologiczny)[7].
Przedstawiciele[8]
[edytuj | edytuj kod]- Parmenides z Elei,
- atomiści,
- stoicy,
- epikurejczycy,
- René Descartes,
- Thomas Hobbes,
- Baruch Spinoza,
- Gottfried Wilhelm Leibniz,
- Jan Kalwin,
- Huldrych Zwingli,
- pozytywiści,
- marksiści,
- psychoanalitycy.
Fikcyjnym deterministą był Merowing z filmu Matrix Reaktywacja[potrzebny przypis].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]- dylemat determinizmu
- Ananke (mitologia)
- fatum
- łaska skuteczna
- predestynacja
- indeterminizm
- Nietzsche a wolna wola
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Heller i Pabjan 2014 ↓, s. 92.
- ↑ Sapolsky 2024 ↓, s. 25.
- ↑ Sapolsky 2024 ↓, s. 182–183.
- ↑ Sapolsky 2024 ↓, s. 244.
- ↑ Sapolsky 2024 ↓, s. 20.
- ↑ Sapolsky 2024 ↓, s. 246–248.
- ↑ Radosław Zyzik , Biological determinism and its enemies [online], 2012 .
- ↑ determinizm, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2023-05-10] .
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Antoni Podsiad, Zbigniew Więckowski, Mały Słownik Terminów i Pojęć Filozoficznych, Instytut Wydawniczy Pax, Warszawa 1983.
- Michał Heller, Tadeusz Pabjan: Elementy filozofii przyrody. Kraków: Copernicus Center Press, 2014. ISBN 978-83-7886-065-5.
- Robert M. Sapolsky: Zdeterminowany. Jak nauka tłumaczy brak wolnej woli. Monika Popławska (tłum.). Poznań: Media Rodzina, 2024. ISBN 978-83-8265-636-7.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Polskojęzyczne
- Zdzisław Chlewiński, Stanisław Mazierski i Stanisław Zięba, Determinizm, Powszechna Encyklopedia Filozofii, Polskie Towarzystwo Tomasza z Akwinu, ptta.pl [dostęp 2024-05-05].
- Grzegorz Łukaszewicz , Determinizm. Równania różniczkowe, „Delta”, wrzesień 2016, ISSN 0137-3005 [dostęp 2024-05-04] .
- Anglojęzyczne
- Carl Hoefer , Causal determinism, [w:] Stanford Encyclopedia of Philosophy, CSLI, Stanford University, 21 stycznia 2016, ISSN 1095-5054 [dostęp 2017-12-30] (ang.). (Determinizm przyczynowy)
- Determinism and indeterminism (ang.), Routledge Encyclopedia of Philosophy, rep.routledge.com [dostęp 2023-05-10].