Alloksan
Wygląd
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||||||||||
Wzór sumaryczny |
C4H2N2O4 | ||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Masa molowa |
142,07 g/mol | ||||||||||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||||||||||
Numer CAS | |||||||||||||||||||||||
PubChem | |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||
Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa) |
Alloksan, C
4H
2N
2O
4 – organiczny związek chemiczny, pochodna pirymidyny. Pierwszy z odkrytych i zarazem najsilniej niszczący komórki B wysp Langerhansa związek chemiczny. Jest stosowany u wrażliwych zwierząt (myszy, szczurów, królików, psów) w celu wywołania tzw. cukrzycy doświadczalnej (alloksanowej).
W 6% roztworze wody destylowanej oraz w 0,9% roztworze chlorku sodu jest bardzo nietrwały, więc konieczne jest używanie go bezpośrednio po przygotowaniu. Stosunkowo trwalszy jest natomiast w buforze fosforanowo-cytrynianowym.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Artur Czyżyk, January Ławecki: Encyklopedia chorego na cukrzycę. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1992, s. 15. ISBN 83-01-10943-2.
- ↑ a b c d CRC Handbook of Chemistry and Physics, David R. Lide (red.), wyd. 85, Boca Raton: CRC Press, 2004, s. 3-492, ISBN 978-0-8493-0485-9 (ang.).
- ↑ Richard J. Lewis Sr.: Sax’s Dangerous Properties of Industrial Materials. Wyd. 10. T. 2. New York: Wiley-Interscience, 2000, s. 104. ISBN 0-471-35407-4.
- ↑ Alloxan, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 5781 (ang.).
Encyklopedie internetowe (rodzaj indywiduum chemicznego):