(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Andrea Montermini – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Andrea Montermini

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Andrea Montermini
Ilustracja
Andrea Montermini w 2014 roku na torze Brands Hatch podczas rundy Blancpain Sprint Series
Państwo

 Włochy

Data i miejsce urodzenia

30 maja 1964
Sassuolo

Sukcesy

1989: Grand Prix Monako Formuły 3 (drugie miejsce)
1992: Światowy Puchar Formuły 3000 (mistrz)
1992: Formuła 3000 (wicemistrz)
2007-2008: International GT Open (mistrz w klasie GTA)
2008: International GT Open (mistrz)
2010: Italian GT Championship (mistrz)
2011: International GT Open (wicemistrz w klasie Super GT)
2011: International GT Open (wicemistrz)
2013: International GT Open (mistrz w klasie Super GT)
2015: Liqui Moly Bathurst 12 Hour (zwycięzca w klasie A GT3 Am)
2015: 24h Le Mans (zwycięzca w klasie LMGTE Am)

Andrea Montermini (ur. 30 maja 1964 w Sassuolo) – włoski kierowca wyścigowy, były kierowca Formuły 1.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

W 1989 roku Montermini ścigał się w Formule 3, między innymi zdobywając drugie miejsce w Grand Prix Monako; ścigał się też wtedy we włoskiej Formule 3. W latach 1990–1992 ścigał się już w Formule 3000, równocześnie będąc kierowcą testowym Ferrari w Formule 1 w sezonie 1991. W 1992 roku, jeżdżąc dla zespołu Il Barone Rampante, zdobył drugie miejsce w klasyfikacji generalnej w F3000.

W roku 1993 wystartował w czterech wyścigach serii CART dla ekipy Euromotorsport. W swoim debiucie podczas wyścigu w Detroit zajął czwarte miejsce, co było najlepszym wynikiem zespołu Euromotorsport w historii ich startów w tej serii. W 1994 roku wystartował w kolejnych trzech wyścigach CART, w zespołach King Racing (2 starty) i Project Indy (1 start). Najlepszy wynik to siódme miejsce w wyścigu w Toronto.

W Formule 1 zadebiutował 29 maja 1994 roku w zespole Simtek w Grand Prix Hiszpanii jako następca zmarłego Rolanda Ratzenbergera. Debiut był jednak bardzo nieudany – w kwalifikacjach do wyścigu miał groźny wypadek, w wyniku którego miał uraz lewej pięty i prawej stopy. Do końca sezonu 1994 w Formule 1 nie pojechał już ani razu.

Do Formuły 1 wrócił w sezonie 1995, jeżdżąc dla ekipy Pacific. Na szesnaście wyścigów ukończył zaledwie trzy, najlepszy wynik osiągając podczas Grand Prix Niemiec – ósme miejsce. Sezon później startował dla ekipy Forti – wziął udział w dziewięciu Grand Prix, ale zakwalifikował się zaledwie do czterech wyścigów, z których ukończył tylko jeden (dziesiąte miejsce w Grand Prix Argentyny). Po sezonie 1996 wycofał się z Formuły 1.

W 1999 roku wziął udział w czterech wyścigach serii Champ Car w zespole All American Racers, ale bez większych sukcesów (najlepszy wynik to jedenaste miejsce w Molson Indy Vancouver).

W 2001 wziął udział w wyścigu Rolex 24 at Daytona.

Większe sukcesy Montermini odnosił w serii FIA GT, gdzie na Ferrari zdobył dwa tytuły w swojej klasie. W 2007 roku, jeżdżąc za kierownicą Ferrari F430 w zespole Scuderia Playteam, wygrał International GT Open w klasie GTA, a w kolejnym sezonie został mistrzem w klasyfikacji generalnej.

Wyniki w Formule 1

[edytuj | edytuj kod]
Rok Zespół Samochód Silnik 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 Msc. Pkt.
1994 MTV Simtek Ford Simtek S941 Ford V8 BRA PAC SMR MCO ESP
NZ
CND FRA GBR DEU HUN BEL ITA POR EUR JPN AUS 0
1995 Pacific Grand Prix Pacific PR02 Ford V8 BRA
9
ARG
NU
SMR
NU
ESP
NW
MCO
DK
CND
NU
FRA
NS
GBR
NU
DEU
8
HUN
12
BEL
NU
ITA
NU
POR
NU
EUR
NU
PAC
NU
JPN
NU
AUS
NU
0
1996 Forti Grand Prix Forti FG01B Ford V8 AUS
NZ
BRA
NU
ARG
10
EUR
NZ
SMR
NZ
0
Forti FG03 MCO
NW
ESP
NZ
CND
NU
FRA
NU
GBR
NZ
DEU HUN BEL ITA POR JPN

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]