Bond Street
City of Westminster | |
Old Bond Street u styku z New Bond Street; z prawej strony zdjęcia widoczne tablice z nazwami obu ulic. | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Położenie na mapie City of Westminster | |
Położenie na mapie Wielkiej Brytanii | |
Położenie na mapie Anglii | |
Położenie na mapie Wielkiego Londynu | |
51°30′38,0″N 0°08′33,5″W/51,510556 -0,142639 |
Bond Street – ulica w centralnym Londynie, na terenie gminy City of Westminster, biegnąca przez całą długość dzielnicy Mayfair[1], od skrzyżowania z Oxford Street na północy do skrzyżowania z Piccadilly na południu, o długości nieco ponad 800 m. Nazwa „Bond Street” jest nieformalna, choć powszechnie używana – właściwie odnosi się do ciągu dwóch ulic: Old Bond Street (ok. 200 m długości) oraz, stanowiącej jej północne przedłużenie, New Bond Street[2].
Ulica ma charakter handlowy, uznawana jest za jedną z najbardziej ekskluzywnych na świecie[2][3][4]. Wzdłuż ulicy mieszczą się liczne sklepy z artykułami luksusowymi, domy aukcyjne Bonhams i Sotheby’s, dom towarowy Fenwick[1], pasaż handlowy Royal Arcade[4]. Wiele spośród ulokowanych tutaj sklepów zaopatruje brytyjską rodzinę królewską, o czym świadczą nadane im royal warrants (w 1986 roku odnotowano ich 37)[2]. Ulica jest stosunkowo wąska, o niewyróżniającej się pod względem architektonicznym zabudowie pochodzącej z XVIII–XXI wieku[1].
Nazwę ulicy nosi położona w jej pobliżu stacja metra[5].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Najstarszy, południowy odcinek ulicy (Old Bond Street) został rozplanowany, podobnie jak pobliskie ulice, po 1684 roku z inicjatywy spekulanta ziemskiego Thomasa Bonda . Od jego nazwiska ulica otrzymała swoją nazwę. Uprzednio okoliczny teren stanowił część posiadłości ziemskiej wokół pałacu Clarendon House , wzniesionego dwie dekady wcześniej dla Edwarda Hyde'a, hrabiego Clarendon[a]. Odcinek północny, New Bond Street, którego zasadnicza część powstała w latach 1720–1730, znajduje się na terenie wcześniej należącym do Corporation of London ; przebiegał przezeń[b] rurociąg zasilający City w wodę pitną[1].
Bond Street wykształciła się jako ekskluzywna ulica handlowa. W XVIII wieku zyskała popularność jako miejsce przechadzek i spotkań towarzyskich dla najwyższych sfer społecznych. Wiele osobistości wynajmowało mieszkania nad sklepami wzdłuż ulicy, m.in. pisarze James Thomson (1727), Jonathan Swift (1727), Laurence Sterne (1768), James Boswell (1769)[2], Henry Fielding[2], politycy William Pitt (1766), George Selwyn (1751), historyk Edward Gibbon (1758), malarz Thomas Lawrence (1791–1794) oraz admirał Horatio Nelson (1797–1798; 1811–1813) wraz z kochanką Emmą, lady Hamilton[1]. Do bywalców należeli Beau Brummell, Lord Byron i Walter Scott[2].
W kulturze
[edytuj | edytuj kod]Odniesienia do ulicy pojawiły się m.in. w powieściach Rozważna i romantyczna autorstwa Jane Austen (1811), Pani Dalloway Virginii Woolf (1925) oraz Jonathan Strange i pan Norrell pióra Susanny Clarke (2012)[4]. W książce W tajnej służbie Jej Królewskiej Mości (1963) autor Ian Fleming wzmiankuje, że James Bond jest potomkiem Thomasa Bonda, któremu ulica zawdzięcza swoje istnienie. Fikcyjny szpieg, zapytany o chęć wysunięcia roszczeń majątkowych do tej ulicy, jako spuścizny po praprzodku, odmawia[2].
Film Bond Street z 1948 roku opowiada historię czterech przedmiotów zakupionych na tejże ulicy[4].
Ulica pojawia się na planszy do gry Monopoly, w brytyjskiej edycji tej gry, w tej samej (zielonej) grupie co Oxford Street i Regent Street; wszystkie trzy ulice łączy charakter handlowy[4].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]-
Taksówki na New Bond Street
-
Dom aukcyjny Sotheby’s
-
Dom towarowy Fenwick
-
Pasaż handlowy Royal Arcade
Uwaga
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Pałac wyburzono w 1683 roku[1].
- ↑ Wzdłuż Conduit Street , z którą New Bond Street się krzyżuje[1].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Christopher Hibbert, Ben Weinreb, John Keay, Julia Keay: The London Encyclopaedia. Wyd. 3. Macmillan, 2010, s. 81–82, 192, 204. ISBN 978-1-4050-4925-2.
- ↑ a b c d e f g Christopher Long: Bond Street. Christopher Long, lipiec 1986. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).
- ↑ Bond Street. Visit London. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).
- ↑ a b c d e Old Bond Street. Royal Arcade. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).
- ↑ Bond Street Underground Station. Transport for London. [dostęp 2024-01-01]. (ang.).