Dōtaku
Dōtaku (jap.
Wykopaliska archeologiczne
[edytuj | edytuj kod]Dōtaku były wytwarzane i wykorzystywane w celach rytualnych przez około 400 lat począwszy od II wieku p.n.e. Do tej pory na terenie Japonii znaleziono około 500 dzwonów. Ilość znalezionych dzwonów na określonych obszarach przedstawia się następująco[2]:
- prefektura Hyōgo – 56
- prefektura Shimane – 54
- prefektura Tokushima – 42
- prefektura Shiga – 41
- prefektura Wakayama – 41
- Łącznie na terenie całej Japonii – około 500
Wygląd
[edytuj | edytuj kod]Wielkość dzwonów waha się w granicach od 12 cm do ponad 1 metra. Dzwony z I wieku miały już 60 cm i z biegiem czasu wytwarzano coraz większe, aż w II wieku ich wielkość przekroczyła 1 m, osiągając 134 cm. Największy, znaleziony dōtaku mierzy 144 cm i waży 45 kg (znaleziony w 1881 roku).
Dōtaku wytwarzane w regionie Kinki zawsze mają wzory na powierzchni. Najczęściej spotykany jest wzór nazywany kesa-dasuki-mon (jap.
Dzwony pochodzące z około drugiej połowy II wieku p.n.e. mierzyły ponad 40 cm i były zdobione wzorem płynącej wody. Wzór ten zanikł około I wieku p.n.e., gdy został zastąpiony prymitywnymi wzorami przedstawiającymi budynki, łodzie, sprzęty i obyczaje z okresu Yayoi.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Motohiko Izawa: Izawa shiki "Nihon-shi nyūmon" kōza 2, Tokuma Shoten, 2007 r.
- ↑ Komisja edukacji prefektury Hyōgo: Wykopaliska prefektury Hyōgo – liczba znalezisk na tle wyników całego kraju.. hyogo-c.ed.jp. [zarchiwizowane z tego adresu (2005-04-29)]. (jap.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Jolanta Tubielewicz: Historia Japonii, Zakład Narodowy im. Ossolińskich – Wydawnictwo, Wrocław 1984, ISBN 83-04-01486-6