Guanyin
 |
Zasugerowano, aby zintegrować tę sekcję z artykułem Bosatsu Kannon (dyskusja).
|
_(cropped).jpg)
| |||||||||
| Nazwisko chińskie | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||
Guanyin – (znaki tradycyjne
W buddyjskiej ikonografii w Chinach moment pojawienia się Guanyin (VI-VII w. n.e.) zbiega się w czasie z przybyciem nestorian – stąd hipoteza, że do upowszechnienia się żeńskich przedstawień Awalokiteśwary w Państwie Środka przyczynił się rozpowszechniany przez nestorian kult Marii, matki Jezusa. Poza Guanyin wszyscy inni bodhisattwowie w Chinach są przedstawiani jako mężczyźni. Według innej hipotezy stało się to na skutek utożsamienia wierzeń na temat Awalokiteśwary (ideał piękna, obdarzanie kobiet potomstwem) za sferą kobiecą. Na południowym wybrzeżu Chin Guanyin utożsamiana jest z boginią Mazu.
Guanyin pełni w chińskim synkretyzmie religijnym funkcję podobną do Maryi w katolicyzmie, zajmując uprzywilejowaną pozycję po Buddzie Śiakjamunim i obok buddy Amitabhy, któremu pomaga w zarządzaniu Zachodnim Rajem. Często przedstawiana jest z niemowlęciem na ręku (nie jest to jednak jej dziecko), a kobiety modlą się do niej o szczęśliwe poczęcie, najczęściej syna. Uważana jest za duchową matkę rodzaju ludzkiego. Do jej atrybutów zaliczają się także wierzbowa witka i waza z wodą święconą. Guanyin oznacza dosł. "obserwować dźwięki", bo uważa się, że wysłuchuje wszystkich próśb.
Z Chin kult Guanyin rozprzestrzenił się także m.in. na Koreę (kor. Kwan-ŭm), Japonię (jap. Kannon) oraz północny Wietnam (wietn. Quan Âm).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Wolfram Eberhard: Symbole chińskie. Słownik. Kraków: Wydawnictwo Universitas, 2007. ISBN 978-83-242-0766-4.
- Edward Kajdański: Chiny. Leksykon. Warszawa: Książka i Wiedza, 2005. ISBN 83-05-13407-5.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Bogini Kuan Yin - opisy rozwoju wiary w żeńską inkarnację Avalokitesvary w Chinach. reikimaster.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-02-07)].