Kupienino
52°15′34″N 15°36′38″E/52,259444 15,610556| wieś | |
 Kościół pw. św. Henryka | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2022) |
257[2] |
| Strefa numeracyjna |
68 |
| Kod pocztowy |
66-200[3] |
| Tablice rejestracyjne |
FSW |
| SIMC |
0915053 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubuskiego  | |
Położenie na mapie powiatu świebodzińskiego  | |
Położenie na mapie gminy Świebodzin  | |
| 52°15′34″N 15°36′38″E/52,259444 15,610556[1]
| |
Kupienino – wieś w Polsce położona w województwie lubuskim, w powiecie świebodzińskim, w gminie Świebodzin.
Miejscowość jest położona przy drodze krajowej nr 92 i linii kolejowej Warszawa – Berlin (przystanek kolejowy Kupienino).
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zielonogórskiego.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Pierwsza uznawana za autentyczną wzmianka o wsi pochodzi z 1286 roku i dotyczy transakcji opata klasztoru w Obrze z komesem Gniewomirem, który za połowę Żodynia otrzymał dziedzictwo "Cupenino". W XIV wieku wieś przeszła na własność rodziny Smolków, a w 1432 roku została nadana przez Henryka IX dla Henryka von Walderode. W połowie XVI wieku protestancka ludność wsi udawała się na nabożeństwa do zboru położonego w Szczańcu, a następnie zajęła kościół katolicki we wsi. Zdecydowana akcja kontrreformacyjna biskupów wrocławskich w 1654 roku, doprowadziła do usunięcia protestanckiego pastora z kościoła katolickiego oraz przyłączenia go do katolickiej parafii w Rzeczycy. Pomimo starań katolickich kapłanów, ludność Kupienina nie porzuciła nowej wiary i po pewnym czasie kościół został ponownie porzucony. Pod koniec XVIII wieku wieś liczyła 237 mieszkaców. Około 1795 roku dobra kupinińskie nabył Ernst Wilhelm Leopold von Sommerfeld, w tym czasie we wsi do majątku dworskiego należał wiatrak, folwark oraz zajmujące ponad 160 ha powierzchni leśnictwo. Wieś w 1821 roku liczyła 200 mieszkańców. Po śmierci von Sommerfelda majątek przejęli jego potomkowie, a następnie za sumę 28 tys. talarów miejscowość nabył Heinrich Wilhelm Paech. Kupienino znalazło się w pobliżu ważniej linii kolejowej w 1870 roku, a rodzina Paechów przyczyniła się do budowy dworca kolejowego. Po II wojnie światowej Kupienino znalazło się granicach Polski i zostało sołectwem w gminie Rzeczyca, w latach 1954–1957 wieś była siedzibą gromady Kupienino, a następnie została włączona go gromady Lubinicko[4].
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]Do wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[5]:
- kościół filialny pod wezwaniem św. Henryka, z 1832 roku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 65308
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2022-10-04].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 643 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ Wojciech Strzyżewski (red.), Dzieje Świebodzina, Świebodzin: Muzeum Regionalne w Świebodzinie, 2007, s. 492-496, ISBN 83-922814-3-8, OCLC 173258419 [dostęp 2020-09-26].
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. lubuskiego - stan na 31.12.2012 r.. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 74. [dostęp 2013-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-09-22)].
| Wsie | |
|---|---|
| Osady | |
| Osada leśna | |
| Integralne części wsi |
|
