Lotus 77

Lotus 77

Kategoria	Formuła 1
Konstruktor	Lotus
Projektant	Colin Chapman Geoff Aldridge Martin Ogilvie
Dane techniczne
Nadwozie	monocoque z aluminium
Zawieszenie przednie	wahacze, amortyzatory Koni
Zawieszenie tylne	drążek reakcyjny, amortyzatory Koni
Silnik	Ford Cosworth DFV 3.0 V8
Skrzynia biegów	Hewland FG400, manualna, 6 biegów + wsteczny
Opony	Goodyear
Historia
Debiut	Grand Prix Brazylii 1976
Kierowcy	Mario Andretti Gunnar Nilsson Ronnie Peterson Bob Evans
Używany	1976
Wyścigi	16
Wygrane	1
Pole position	1
Najszybsze okrążenie	1
Lotus 76 Lotus 78

Lotus 77 (od nazwy głównego sponsora także John Player Special Mk II) – samochód Formuły 1, zaprojektowany w 1976 roku przez Colina Chapmana, Geoffa Aldridge'a i Martina Ogilvie i wystawiony na sezon 1976.

Historia

Samochód był następcą Lotusa 76, który z kolei był następcą Lotusa 72. Model 76 w porównaniu do 72 miał zmodyfikowaną aerodynamikę, lżejsze podwozie, dłuższy rozstaw osi i węższy, niższy monocoque. Miał także dwupłatowy tylny spojler, co miało na celu zwiększenie docisku i stabilności. Samochód nie odnosił dobrych wyników, nawet w wersji "B", w której zastosowano powiększone sekcje boczne i lepsze chłodzenie.

Lotus 77, napędzany silnikiem Cosworth DFV, miał lżejsze i mniejsze monocoque z aluminium. Model miał poprawioną aerodynamikę, a chłodnice zostały przeniesione, by samochód był lepiej chłodzony. Początkowo hamulce znajdowały się wewnątrz pojazdu, ale później zostały przeniesione na zewnątrz. Samochód mógł być w pełni regulowany, mogąc mieć różne ustawienia, rozstaw osi i szerokość. Wloty powietrza bo obu stronach głowy kierowcy zostały zastosowane także w Lotusie 78.

Podstawowymi kierowcami samochodu byli Mario Andretti i Gunnar Nilsson. Model 77 odnosił lepsze wyniki niż poprzednik. Inżynierowie Lotusa w trakcie sezonu przyspieszyli badania i rozwój modelu 78, mogąc później ponownie pracować nad rozwojem 77. W efekcie tego w połowie sezonu wyniki się poprawiły, w wyniku czego Andretti był trzeci w Holandii i Kanadzie. W ostatnim wyścigu sezonu, Grand Prix Japonii, Andretti wygrał, dublując wszystkich kierowców, w tym nowego mistrza świata, Jamesa Hunta.

Wyniki w Formule 1

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Sezon	Zespół	Silnik	Op.	Kierowcy	Wyniki w poszczególnych eliminacjach																Pkt.	Msc.
1976	John Player Team Lotus	Ford V8	G		BRA	ZAF	USW	ESP	BEL	MCO	SWE	FRA	GBR	DEU	AUT	NLD	ITA	CND	USA	JPN	29	4
				Ronnie Peterson	NU
				Bob Evans		10	NZ
				Mario Andretti	NU			NU	NU		NU	5	NU	12	5	3	NU	3	NU	1
				Gunnar Nilsson		NU	NU	3	NU	NU	NU	NU	NU	5	3	NU	13	12	NU	6

Bibliografia

• Daniel Vaughan: 1976 Lotus 77. conceptcarz.com, kwiecień 2012. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).
• Lotus 77. chicanef1.com. [dostęp 2012-05-02]. (ang.).