Mushishi
Mushishi | |
---|---|
jap. | |
Gatunek | okruchy życia, fantasy |
Manga | |
Autor | Yuki Urushibara |
Wydawca | Kōdansha |
Polski wydawca | Hanami |
Odbiorcy | seinen |
Drukowana w | Afternoon |
Wydawana | 1999 – 2008 |
Liczba tomów | 10 |
Telewizyjny serial anime | |
Reżyser | Hiroshi Nagahama |
Studio | Artland |
Stacja telewizyjna | Fuji TV, BS Fuji, Animax |
Premierowa emisja | 22 października 2005 – 18 czerwca 2006 |
Liczba odcinków | 26 |
Film animowany | |
Reżyser | Katsuhiro Ōtomo |
Scenariusz | Sadayuki Murai |
Producent | Sunmin Park |
Muzyka | Kuniaki Haishima |
Wydany | 24 marca 2007 |
Czas trwania | 131 minut |
Mushishi (jap.
Manga doczekała się w 2005 roku adaptacji w postaci serii anime, które zostało wyprodukowane przez studio Artland i wyreżyserowane przez Hiroshiego Nagahamę. Na podstawie mangi powstał także film live-action w reżyserii Katsuhiro Ōtomo, który miał swoją premierę 24 marca 2007 roku.
Opis fabuły
[edytuj | edytuj kod]Mushi to istoty ożywione (jak zwierzęta) lecz nie w dosłownym znaczeniu; są esencją samego życia bez materialnego ciała, jednak mają możliwość wpływu na świat materialny. Ze względu na swą duchową formę większość ludzi ich nie dostrzega, a nawet nie wie o ich istnieniu, lecz są osoby, które posiadają umiejętność dostrzegania i interakcji z Mushi.
Jedną z takich osób jest Ginko (jap. ギンコ), główny bohater serii. Podróżując z miejsca na miejsce, jako Mushishi (jap.
Postacie
[edytuj | edytuj kod]Ze względu na charakter epizodyczny serii jest niewielu cyklicznych bohaterów, przez co wykaz seiyū jest długi. Są tylko dwie postacie oprócz Ginko które pojawiają więcej niż raz.
- Ginko – ma białe włosy i zielony kolor oczu, co jest wynikiem zdarzenia, jakie miało miejsce gdy był jeszcze dzieckiem. Nie wyjaśnione jest w kontekście historii, dlaczego jego raczej nowoczesne ubrania nie wydają się zgodne z okresem w jakim dzieje się cała opowieść, choć autorka wyjaśniła, że jest to znak pierwotnie planowanego projektu umieszczenia opowieści w czasach nowożytnych. Ginko jest rzadką osobą, która przyciąga Mushi. To budzi w nim wędrowny tryb życia. Pobyt w jednym miejscu zbyt długo może zaowocować gromadzeniem się potencjalnie niebezpiecznych ilości Mushi. Stale też pali w celu utrzymania ich daleko od siebie. Ginko jest raczej swobodny i wyluzowany, lecz potrafi być bardzo poważny jeśli przychodzi mu zadanie ochrony ludzi przed Mushi. Często podkreśla, że Mushi nie są złe, a jedynie starają się przetrwać jak wszyscy inni.
- Adashino – pojawia się w odcinkach 5., 10. i 18.
- Nui – pojawia się tylko w odcinku 12., lecz jest narratorką, której głos otwiera i zamyka niektóre z odcinków.
Manga
[edytuj | edytuj kod]Nr | Język japoński | Język polski | ||
---|---|---|---|---|
Data wydania | ISBN | Data wydania | ISBN | |
1 | 20 listopada 2000[1] | ISBN 978-4-06-314255-6 | kwiecień 2015[2] | ISBN 978-83-60740-88-0 |
2 | 20 lutego 2001[3] | ISBN 978-4-06-314284-6 | lipiec 2015[4] | ISBN 978-83-60740-92-7 |
3 | 18 grudnia 2002[5] | ISBN 978-4-06-314312-6 | październik 2015[6] | ISBN 978-83-60740-94-1 |
4 | 22 października 2003[7] | ISBN 978-4-06-314332-4 | grudzień 2015[8] | ISBN 978-83-60740-95-8 |
5 | 21 października 2004[9] | ISBN 978-4-06-314361-4 | kwiecień 2016[10] | ISBN 978-83-65520-04-3 |
6 | 22 czerwca 2005[11] | ISBN 978-4-06-314381-2 | sierpień 2016[12] | ISBN 978-83-65520-06-7 |
7 | 22 lutego 2006[13] | ISBN 978-4-06-314404-8 | październik 2016[14] | ISBN 978-83-65520-08-1 |
8 | 23 lutego 2007[15] | ISBN 978-4-06-314442-0 | marzec 2017[16] | ISBN 978-83-65520-14-2 |
9 | 22 lutego 2008[17] | ISBN 978-4-06-314488-8 | wrzesień 2017[18] | ISBN 978-83-65520-17-3 |
10 | 21 listopada 2008[19] | ISBN 978-4-06-314537-3 | grudzień 2017[20] | ISBN 978-83-65520-17-3 |
Anime
[edytuj | edytuj kod]Seria anime, wyprodukowana przez Artland i w reżyserii Hiroshi Nagahama, obejmuje łącznie 26 odcinków. Pierwszych dwadzieścia odcinków pierwszej serii zostało wyemitowanych od 23 października 2005 do 12 marca 2006 roku na antenie Fuji TV i powiązanych z nią sieci nadawczych, w tym Kansai TV, Tōkai TV, Hokkaidō Bunka Hoso, TV Shinhiroshima i TV Nishinippon. Odcinki od 21. do 26. emitowane były na antenie BS Fuji w każdą niedzielę od 15 maja do 18 czerwca 2006 roku.
Na piątym konkursie Tokyo Anime Award na Międzynarodowych Targach Anime w Tokio, który odbył się 25 marca 2006, seria ta wygrała nagrodę w kategorii najlepszych seriali telewizyjnych i reżyserii artystycznej (dla Takashi Waki)[21].
Serial zdobył rozgłos dzięki japońskiemu kanałowi telewizyjnemu Animax, który w późniejszym czasie wyemitował go w swojej sieci na całym świecie, w tym w Hongkongu, na Tajwanie, w Korei Południowej i Ameryce Łacińskiej.
Pracownicy
[edytuj | edytuj kod]- Planowanie: Yoshirō Kataoka, Yoshiaki Matsumoto, Yoshito Takaya
- Producenci wykonawczy: Haruki Nakayama, Kenji Shimizu, Atsushi Suzuki
- Reżyser: Hiroshi Nagahama
- Scenariusz: Aki Itami, Kiniko Kuwabata, Yuka Yamada
- Postacie i naczelny reżyser animacji: Yasuhiko Umakoshi
- Reżyser artystyczny: Takeshi Waki
- Zdjęcia: Yuki Hama
- Muzyka: Toshio Masuda
- Producent muzyczny: Yukifumi Makino
- Reżyser dźwięku: Kazuya Tanaka
- Producent dźwięku: Delphi Sound
- Reżyser czołówki i tyłówki: Ichigō Sugawara
- Kierownik Produkcji: Noboru Ishiguro
- Kierownik wykonawczy: Hidenobu Watanabe
- Produkcja, współpraca: Asatsu-DK
- Producenci: Yoshiaki Tamura, Hiroyuki Ōizumi, Shin Hieda
- Produkcja Animacji: Art Land
Obsada
[edytuj | edytuj kod]
|
|
Muzyka
[edytuj | edytuj kod]Odcinek | Tytuł | Twórcy | Źródło |
---|---|---|---|
Czołówka | |||
1 – 26 | „The Sore Feet Song” | Ally Kerr | [22] |
Napisy końcowe | |||
1 | „Midori no za” (jap. |
Toshio Masuda | [23] |
2 | „Mabuta no hikari” (jap. |
Toshio Masuda | |
3 | „Yawarakai tsuno” (jap. |
Toshio Masuda | |
4 | „Makura kōji” (jap. |
Toshio Masuda | |
5 | „Tabi o suru numa” (jap. |
Toshio Masuda | |
6 | „Tsuyu o suu mure” (jap. |
Toshio Masuda | |
7 | „Ame ga kuru niji ga tatsu” (jap. |
Toshio Masuda | |
8 | „Umi sakai yori” (jap. |
Toshio Masuda | |
9 | „Omoi mi” (jap. |
Toshio Masuda | |
10 | „Suzuri ni sumu shiro” (jap. |
Toshio Masuda | |
11 | „Yama nemuru” (jap. やまねむる) | Toshio Masuda | |
12 | „Sugame no sakana” (jap. |
Toshio Masuda | |
13 | „Hitoyobashi” (jap. |
Toshio Masuda | |
14 | „Kago no naka” (jap. |
Toshio Masuda | |
15 | „Haru to usobuku” (jap. |
Toshio Masuda | |
16 | „Akatsuki no hebi” (jap. |
Toshio Masuda | |
17 | „Uromayu tori” (jap. |
Toshio Masuda | |
18 | „Yamadaku koromo” (jap. |
Toshio Masuda | |
19 | „Tenpen no ito” (jap. |
Toshio Masuda | |
20 | „Fude no umi” (jap. |
Toshio Masuda | |
21 | „watabōshi” (jap. |
Toshio Masuda | |
22 | „Okitsumiya” (jap. |
Toshio Masuda | |
23 | „Sabi no naku koe” (jap. |
Toshio Masuda | |
24 | „Kagarinokō” (jap. |
Toshio Masuda | |
25 | „Ganpukuganka” (jap. |
Toshio Masuda | |
26 | „Kusa o fumu oto” (jap. |
Toshio Masuda |
Film aktorski
[edytuj | edytuj kod]Live-action Mushishi wyreżyserowany został przez Katsuhiro Ōtomo, i miał swoją światową premierę w 2006 roku na Festiwalu Filmowym w Wenecji. W japońskich kinach pierwsze pokazy odbyły się 24 marca 2007 roku[24].
Fabuła filmu opiera się na 2., 7., 9. i 15. rozdziale mangi. Główne role odgrywają Joe Odagiri jako Ginko, Makiko Esumi jako Nui oraz Yū Aoi jako Tanyū.
Gra wideo
[edytuj | edytuj kod]Gra będąca adaptacją serii powstała na Nintendo DS i wydana została w Japonii 31 stycznia 2008 roku.
Odbiór
[edytuj | edytuj kod]Seria zdobyła liczne nagrody; w 2003 roku manga została nagrodzona nagrodą doskonałości na siódmym Japan Media Arts Festival[25], w 2006 r. seria wygrała Kodansha Manga Award w ogólnej kategorii manga[26]. Na dziesiątym Japan Media Arts Festival, zarówno seria anime jak i manga znalazły się wśród 10 najlepszych w swoich kategoriach za najlepsze anime i mangę[27]. Seria anime została nagrodzona w kategorii najlepszych seriali telewizyjnych i reżyserii artystycznej (dla Takashi Waki) na piątym konkursie Tokyo Anime Award na Międzynarodowych Targach Anime w Tokio w 2006 roku[28].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑
蟲 師 (1). Kōdansha. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi 1. wydawnictwo.hanami.pl. [dostęp 2019-11-17]. (pol.).
- ↑
蟲 師 (2). Kōdansha. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi 2. wydawnictwo.hanami.pl. [dostęp 2019-11-17]. (pol.).
- ↑
蟲 師 (3). Kōdansha. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi 3. wydawnictwo.hanami.pl. [dostęp 2019-11-17]. (pol.).
- ↑
蟲 師 (4). Kōdansha. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi 4. wydawnictwo.hanami.pl. [dostęp 2019-11-17]. (pol.).
- ↑
蟲 師 (5). Kōdansha. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi 5. wydawnictwo.hanami.pl. [dostęp 2019-11-17]. (pol.).
- ↑
蟲 師 (6). Kōdansha. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi 6. wydawnictwo.hanami.pl. [dostęp 2019-11-17]. (pol.).
- ↑
蟲 師 (7). Kōdansha. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi 7. wydawnictwo.hanami.pl. [dostęp 2019-11-17]. (pol.).
- ↑
蟲 師 (8). Kōdansha. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi 8. wydawnictwo.hanami.pl. [dostęp 2019-11-17]. (pol.).
- ↑
蟲 師 (9). Kōdansha. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi 9. wydawnictwo.hanami.pl. [dostęp 2019-11-17]. (pol.).
- ↑
蟲 師 (10). Kōdansha. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi 10. wydawnictwo.hanami.pl. [dostęp 2019-11-17]. (pol.).
- ↑
東京 国際 アニメフェア2006. www.taf.metro.tokyo.jp. [dostęp 2006-07-30]. (jap.). - ↑
放送 内容 . Fuji TV. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑
蟲 師 商品 . Fuji TV. [dostęp 2019-11-17]. (jap.). - ↑ Mushishi. Anime News Network. [dostęp 2006-07-30].
- ↑ 2003 (7th) Japan Media Arts Festival - Excellence Prize MUSHISHI (za pośrednictwem Archive.org). [dostęp 2007-05-03].
- ↑
過去 の受賞 者 一覧 :講談社 漫画 賞 :講談社 「おもしろくて、ためになる」出版 を. Kodansha. [dostęp 2007-08-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-07-25)]. (jap.). - ↑
文化庁 メディア芸術 祭 10周年 企画 アンケート日本 のメディア芸術 100選 結果 発表 . [dostęp 2007-05-03]. - ↑
東京 国際 アニメフェア2006 (za pośrednictwem Archive.org). www.taf.metro.tokyo.jp. [dostęp 2006-07-30]. (jap.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Oficjalna strona gry Mushishi na Nintendo DS
- Recenzja anime Mushishi na stronie tanuki.pl