Penny Mordaunt

Penny Mordaunt
	; Penny Mordaunt (2022)
Data i miejsce urodzenia	4 marca 1973 ; Torquay
	Przewodnicząca Izby Gmin oraz Lord przewodniczący Rady
Okres	od 6 września 2022; do 5 lipca 2024
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Mark Spencer(inne języki)
Następca	Lucy Powell(inne języki)
	Minister obrony
Okres	od 1 maja 2019; do 24 czerwca 2019
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Gavin Williamson
Następca	Ben Wallace
	Minister rozwoju międzynarodowego
Okres	od 9 listopada 2017; do 1 maja 2019
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Priti Patel
Następca	Rory Stewart
	Minister równouprawnienia
Okres	od 30 kwietnia 2018; do 24 lipca 2019
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Amber Rudd
Następca	Amber Rudd
	Poseł do Izby Gmin z okręgu Portsmouth North
Okres	od 6 maja 2010; do 30 maja 2024
Przynależność polityczna	Partia Konserwatywna
Poprzednik	Sarah McCarthy-Fry
Następca	Amanda Martin
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Penny Mordaunt (właśc. Penelope Mary Mordaunt, ur. 4 marca 1973^[1] w Torquay^[2]) – brytyjska polityczka, członkini Partii Konserwatywnej. Od 2010 do 2024 posłanka do Izby Gmin z okręgu Portsmouth North^[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Młodość i wykształcenie[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z rodziny o tradycjach wojskowych. Imię Penelope, które otrzymała, nawiązuje do okrętu HMS Penelope^[4]. Gdy miała 15 lat, jej matka zmarła na nowotwór, wkrótce nowotwór zdiagnozowano także u jej ojca, którego zdołano wyleczyć. Choroba i śmierć w rodzinie spowodowała problemy finansowe. By móc kontynuować naukę, Penny pracowała fizycznie w fabryce Johnson & Johnson^[5], a także jako asystentka iluzjonisty^[6].

W 1995 roku ukończyła studia z dziedziny filozofii na University of Reading^[7]. W roku poprzedzającym studia oraz w trakcie rocznej przerwy w nauce pracowała w rumuńskich sierocińcach^[8].

Działalność polityczna[edytuj | edytuj kod]

W latach 90. działała w młodzieżowym skrzydle Partii Konserwatywnej (Young Conservatives(inne języki))^[9]^[10].

W 2005 roku bez powodzenia starała się o mandat poselski w okręgu Portsmouth North^[11]. Mandat w tym samym okręgu zdobyła w 2010, uzyskując następnie reelekcję w 2015, 2017 i 2019 roku^[3]. W pierwszym gabinecie Davida Camerona była podsekretarzem stanu do spraw decentralizacji (2014–2015), po wyborach parlamentarnych i utworzeniu przez Camerona kolejnego rządu objęła urząd podsekretarza stanu do spraw sił zbrojnych. W trakcie kampanii przed referendum w 2016, należała w Partii Konserwatywnej do grupy czołowych zwolenników wystąpienia Zjednoczonego Królestwa z Unii Europejskiej^[9]. W drugim gabinecie Theresy May pełniła od 2017 do 2019 roku funkcję ministra rozwoju międzynarodowego, a następnie od 1 maja do 24 czerwca 2019 ministra obrony Wielkiej Brytanii, jako pierwsza kobieta na tym stanowisku. W okresie 2018–2019 pełniła równolegle funkcję ministra równouprawnienia. Od 16 września 2021 do 6 września 2021 była ministrem stanu ds. polityki handlowej w Departamencie Handlu Międzynarodowego^[12].

W lipcu 2022 w związku z ogłoszeniem przez Borisa Johnsona rezygnacji z funkcji premiera Wielkiej Brytanii oraz lidera Partii Konserwatywnej zgłosiła swoją kandydaturę na lidera partii. Była typowana przez bukmacherów jako kandydat z największymi szansami na zwycięstwo^[13], została jednak wyeliminowana w piątej turze głosowania^[14].

6 września 2022 weszła w skład gabinetu Liz Truss(inne języki), obejmując urzędy przewodniczącej Izby Gmin i lorda przewodniczącego Rady^[15]. 10 września 2024 w Pałacu Św. Jakuba, jako pierwsza kobieta w historii, przewodniczyła Radzie Akcesyjnej(inne języki) – zwołanej, w związku ze śmiercią królowej Elżbiety II i wstąpieniem na tron króla Karola III^[16]^[17].

21 października 2022, po rezygnacji Liz Truss z funkcji liderki Partii Konserwatywnej, jako pierwsza ogłosiła zamiar ubiegania się o przywództwo w partii^[18], lecz 24 października wycofała swoją kandydaturę^[19]. W powstałym następnego dnia gabinecie Rishiego Sunaka(inne języki), utrzymała te same stanowiska rządowe^[20]. 6 maja 2023 uczestniczyła w koronacji króla Karola III i królowej Kamili w Opactwie Westninsterskim. Jako pierwsza kobieta w historii^[21], przez większość czasu w trakcie tej uroczystości trzymała Miecz Stanu(inne języki), a następnie Miecz Ofiarowania(inne języki)^[22] – co było szeroko komentowane, m.in. w mediach społecznościowych^[23] i spotykało się z uznaniem z wielu stron^[24]^[25].

Nie uzyskała reelekcji w wyborach w 2024^[26]. 5 lipca 2024, w następstwie dymisji premiera Rishiego Sunaka, zakończyła sprawowanie funkcji rządowych^[27].

Życie prywatne[edytuj | edytuj kod]

W 1999 wyszła za mąż za kolegę ze studiów Paula Murraya. Rok później małżeństwo zakończyło się rozwodem^[10]. Następnie (do 2016) pozostawała w związku z przedsiębiorcą i muzykiem Ianem Lyonem^[28].

W 2014 uczestniczyła w drugiej brytyjskiej edycji(inne języki) programu Splash!, gdzie zajęła 12. miejsce^[19]^[29].

Mieszka w Portsmouth^[30].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ The Times: Guide to the House of Commons 2017. Londyn: Times Books, 2017, s. 289. ISBN 978-0-00-826333-1.
↑ Nicola Bartlett: Torquay-born Penny Mordaunt is Theresa May's new international secretary. 2017-11-10. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
↑ ^a ^b Penny Mordaunt. parliament.uk. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
↑ Strategic Defence and Security Review, volume 512. parliament.uk. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
↑ Megan Stanley: Penny Mordaunt's quiet life and childhood in Hampshire as Portsmouth MP vies to become PM. 2022-07-14. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
↑ Sebastian Payne & George Parker: Penny Mordaunt: the outsider darling of the Tory grassroots. 2022-07-12. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
↑ Reading graduate Penny Mordaunt gets Cabinet role - Reading in the news Fri 10 Nov. University of Reading, 2017-11-10. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
↑ Penny Mordaunt. conservatives.com. [dostęp 2022-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-30)]. (ang.).
↑ ^a ^b RachaelR. Burford RachaelR., RachaelR. Davies RachaelR., Who is Penny Mordaunt and what does the Tory politician stand for? [online], Evening Standard, 18 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
↑ ^a ^b Who is Penny Mordaunt? Early Life, Career, Parliamentary Membership, Personal Life & More [online], Jagranjosh.com, 17 października 2022 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
↑ Result: Portsmouth North. BBC. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
↑ The Rt Hon Penny Mordaunt MP. gov.uk. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).
↑ Isla Knightley: Next UK Prime Minister odds: Penny Mordaunt leads 5 contenders. 2022-07-14. [dostęp 2022-07-15]. (ang.).
↑ Andrew Sparrow: Rishi Sunak and Liz Truss reach final two of Tory leadership race as Penny Mordaunt eliminated – live. 2022-07-20. [dostęp 2022-07-20]. (ang.).
↑ KrzysztofK. Ryncarz KrzysztofK., Rząd Liz Truss najbardziej zróżnicowany w historii Wielkiej Brytanii [online], www.euractiv.pl, 8 września 2022 [dostęp 2024-07-06] (pol.).
↑ NatashaN. Anderson NatashaN., Penny Mordaunt praised for 'superb' job announcing the Queen's death [online], Mail Online, 10 września 2022 [dostęp 2024-07-06] .
↑ Rada Akcesyjna formalnie proklamowała Karola III nowym królem [online], www.gazetaprawna.pl, 10 września 2022 [dostęp 2024-07-06] (pol.).
↑ Penny Mordaunt moves first in race to replace Liz Truss [online], 21 października 2022 [dostęp 2024-07-06] (ang.).
↑ ^a ^b Ogłoszono, kto zostanie nowym premierem Wielkiej Brytanii. Penny Mordaunt się wycofała [online], www.polishexpress.co.uk [dostęp 2024-07-06] (pol.).
↑ UK's Penny Mordaunt re-appointed as leader of House of Commons [online], www.reuters.com, 25 października 2022 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
↑ Penny Mordaunt first woman to present sword to King [online], 6 maja 2023 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
↑ Przed koronacją wzięła "kilka tabletek przeciwbólowych". Wystąpiła w wyjątkowej roli [online], TVN24, 11 maja 2023 [dostęp 2024-07-07] (pol.).
↑ King's coronation: Tory MP Penny Mordaunt takes the limelight carrying enormous sword [online], Sky News [dostęp 2024-07-07] (ang.).
↑ Ta kobieta przejdzie do historii. Podczas 2-godzinnej koronacji trzymała ogromny miecz [online], www.polishexpress.co.uk [dostęp 2024-07-07] (pol.).
↑ Penny for their thoughts: MPs swoon over King Charles’ sword-wielding minister [online], POLITICO, 11 maja 2023 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
↑ Portsmouth North - General election results 2024, „BBC News” [dostęp 2024-07-05] (ang.).
↑ Pierwsze konsekwencje porażki torysów. Rishi Sunak podjął decyzję o swojej przyszłości [online], Onet Wiadomości, 5 lipca 2024 [dostęp 2024-07-06] (pol.).
↑ RebeccaR. Sayce RebeccaR., Who is Penny Mordaunt? The Tory MP going head to head with Angela Rayner [online], Metro, 7 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
↑ MP Penny Mordaunt and Paul Young booted off Splash! [online], www.itv.com, 18 stycznia 2014 [dostęp 2024-07-07] (ang.).
↑ Penny Mordaunt MP | Member of Parliament for Portsmouth North [online], Penny Mordaunt MP [dostęp 2024-07-07] (ang.).

[guide-1] The Times: Guide to the House of Commons 2017. Londyn: Times Books, 2017, s. 289. ISBN 978-0-00-826333-1.

[devon-2] Nicola Bartlett: Torquay-born Penny Mordaunt is Theresa May's new international secretary. 2017-11-10. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).

[career-3] Penny Mordaunt. parliament.uk. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).

[hms-4] Strategic Defence and Security Review, volume 512. parliament.uk. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).

[j&j-5] Megan Stanley: Penny Mordaunt's quiet life and childhood in Hampshire as Portsmouth MP vies to become PM. 2022-07-14. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).

[magic-6] Sebastian Payne & George Parker: Penny Mordaunt: the outsider darling of the Tory grassroots. 2022-07-12. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).

[univ-7] Reading graduate Penny Mordaunt gets Cabinet role - Reading in the news Fri 10 Nov. University of Reading, 2017-11-10. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).

[cons-8] Penny Mordaunt. conservatives.com. [dostęp 2022-07-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-04-30)]. (ang.).

[:0-9] RachaelR. Burford RachaelR., RachaelR. Davies RachaelR., Who is Penny Mordaunt and what does the Tory politician stand for? [online], Evening Standard, 18 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-07] (ang.).

[:1-10] Who is Penny Mordaunt? Early Life, Career, Parliamentary Membership, Personal Life & More [online], Jagranjosh.com, 17 października 2022 [dostęp 2024-07-07] (ang.).

[elect5-11] Result: Portsmouth North. BBC. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).

[govuk-12] The Rt Hon Penny Mordaunt MP. gov.uk. [dostęp 2022-07-14]. (ang.).

[buk-13] Isla Knightley: Next UK Prime Minister odds: Penny Mordaunt leads 5 contenders. 2022-07-14. [dostęp 2022-07-15]. (ang.).

[outvoted-14] Andrew Sparrow: Rishi Sunak and Liz Truss reach final two of Tory leadership race as Penny Mordaunt eliminated – live. 2022-07-20. [dostęp 2022-07-20]. (ang.).

[15] KrzysztofK. Ryncarz KrzysztofK., Rząd Liz Truss najbardziej zróżnicowany w historii Wielkiej Brytanii [online], www.euractiv.pl, 8 września 2022 [dostęp 2024-07-06] (pol.).

[16] NatashaN. Anderson NatashaN., Penny Mordaunt praised for 'superb' job announcing the Queen's death [online], Mail Online, 10 września 2022 [dostęp 2024-07-06] .

[17] Rada Akcesyjna formalnie proklamowała Karola III nowym królem [online], www.gazetaprawna.pl, 10 września 2022 [dostęp 2024-07-06] (pol.).

[18] Penny Mordaunt moves first in race to replace Liz Truss [online], 21 października 2022 [dostęp 2024-07-06] (ang.).

[:2-19] Ogłoszono, kto zostanie nowym premierem Wielkiej Brytanii. Penny Mordaunt się wycofała [online], www.polishexpress.co.uk [dostęp 2024-07-06] (pol.).

[20] UK's Penny Mordaunt re-appointed as leader of House of Commons [online], www.reuters.com, 25 października 2022 [dostęp 2024-07-07] (ang.).

[21] Penny Mordaunt first woman to present sword to King [online], 6 maja 2023 [dostęp 2024-07-07] (ang.).

[22] Przed koronacją wzięła "kilka tabletek przeciwbólowych". Wystąpiła w wyjątkowej roli [online], TVN24, 11 maja 2023 [dostęp 2024-07-07] (pol.).

[23] King's coronation: Tory MP Penny Mordaunt takes the limelight carrying enormous sword [online], Sky News [dostęp 2024-07-07] (ang.).

[24] Ta kobieta przejdzie do historii. Podczas 2-godzinnej koronacji trzymała ogromny miecz [online], www.polishexpress.co.uk [dostęp 2024-07-07] (pol.).

[25] Penny for their thoughts: MPs swoon over King Charles’ sword-wielding minister [online], POLITICO, 11 maja 2023 [dostęp 2024-07-07] (ang.).

[26] Portsmouth North - General election results 2024, „BBC News” [dostęp 2024-07-05] (ang.).

[27] Pierwsze konsekwencje porażki torysów. Rishi Sunak podjął decyzję o swojej przyszłości [online], Onet Wiadomości, 5 lipca 2024 [dostęp 2024-07-06] (pol.).

[28] RebeccaR. Sayce RebeccaR., Who is Penny Mordaunt? The Tory MP going head to head with Angela Rayner [online], Metro, 7 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-07] (ang.).

[29] MP Penny Mordaunt and Paul Young booted off Splash! [online], www.itv.com, 18 stycznia 2014 [dostęp 2024-07-07] (ang.).

[30] Penny Mordaunt MP | Member of Parliament for Portsmouth North [online], Penny Mordaunt MP [dostęp 2024-07-07] (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

[25]

[26]

[27]

[28]

[29]

[30]

W dniu powstania	Liz Truss Thérèse Coffey Kwasi Kwarteng James Cleverly Suella Braverman Ben Wallace Brandon Lewis Nadhim Zahawi Penny Mordaunt Nicolas True Jake Berry Alok Sharma Jacob Rees-Mogg Simon Clarke Kemi Badenoch Chloe Smith Kit Malthouse Ranil Jayawardena Anne-Marie Trevelyan Michelle Donelan Chris Heaton-Harris Alister Jack Robert Buckland
Późniejsi członkowie	Jeremy Hunt Grant Shapps

W dniu powstania	Rishi Sunak Dominic Raab Jeremy Hunt James Cleverly Suella Braverman Ben Wallace Stephen Barclay Oliver Dowden Penny Mordaunt Nicholas True Nadhim Zahawi Grant Shapps Michael Gove Kemi Badenoch Mel Stride Gillian Keegan Thérèse Coffey Mark Harper Michelle Donelan Chris Heaton-Harris Alister Jack David Davies
Późniejsi członkowie rządu	Greg Hands Alex Chalk Chloe Smith Claire Coutinho Victoria Atkins David Cameron Lucy Frazer Richard Holden

XVI wiek	książę Suffolk lord St John książę Northumberland
XVII wiek	Lord Manchester Lord Marlborough Lord Conway Lord Shaftesbury Lord Radnor Lord Rochester Lord Halifax Lord Sunderland Książę Leeds Lord Pembroke
XVIII wiek	Lord Pembroke Książę Somersetu Lord Pembroke Lord Somers Lord Rochester Książę Buckingham i Normanby Lord Nottingham Książę Devonshire Lord Sunderland Książę Kingston-upon-Hull Lord Townshend Lord Carleton Książę Devonshire Lord Trevor Lord Wilmington Lord Harrington Książę Dorset Lord Granville Książę Bedford Lord Winchilsea Lord Northington Lord Gower Lord Bathurst Lord Camden Lord Stormont Lord Gower Lord Camden Lord FitzWilliam Lord Mansfield Lord Chatham
XIX wiek	Lord Chatham Książę Portland Lord Sidmouth Lord Camden Lord FitzWilliam Lord Sidmouth Lord Camden Lord Sidmouth Lord Harrowby Książę Portland Lord Bathurst Lord Lansdowne Lord Rosslyn Lord Lansdowne Lord Wharncliffe Książę Buccleuch Lord Lansdowne Lord Lonsdale Lord Granville John Russell Lord Granville Lord Salisbury Lord Granville Książę Buckingham i Chandos Książę Marlborough Lord Ripon Lord Aberdare Książę Richmond Lord Spencer Lord Carlingford Lord Cranbrook Lord Spencer Lord Cranbrook Lord Kimberley Lord Rosebery Książę Devonshire
XX wiek	Lord Londonderry Lord Crewe Lord Tweedmouth Lord Wolverhampton Lord Beauchamp Lord Morley Lord Beauchamp Lord Crewe Lord Curzon Arthur Balfour Lord Salisbury Lord Parmoor Lord Curzon Lord Balfour Lord Parmoor Stanley Baldwin Ramsay MacDonald Lord Halifax Lord Hailsham Lord Runciman of Doxford Lord Stanhope Neville Chamberlain John Anderson Clement Attlee Lord Woolton Herbert Morrison Lord Addison Lord Woolton Lord Salisbury Lord Home Lord Hailsham Lord Home Lord Hailsham Herbert Bowden Richard Crossman Fred Peart William Whitelaw Robert Carr James Prior Edward Short Michael Foot Lord Soames Francis Pym John Biffen Lord Whitelaw John Wakeham Geoffrey Howe John MacGregor Tony Newton Ann Taylor Margaret Beckett
XXI wiek	Margaret Beckett Robin Cook John Reid Lord Williams of Mostyn Lady Amos Lady Ashton Lady Royall Lord Mandelson Nick Clegg Chris Grayling David Lidington Andrea Leadsom Mel Stride(inne języki) Jacob Rees-Mogg Mark Spencer(inne języki) Penny Mordaunt Lucy Powell(inne języki)

XVIII wiek	Robert Walpole Samuel Sandys Henry Pelham Thomas Robinson Henry Fox William Pitt Starszy George Grenville Henry Fox George Grenville Henry Seymour Conway Lord North Charles James Fox Thomas Townshend Charles James Fox Lord North William Pitt Młodszy
XIX wiek	William Pitt Młodszy Henry Addington William Pitt Młodszy Charles James Fox Lord Howick Spencer Perceval Lord Castlereagh George Canning William Huskisson Robert Peel Lord Althorp John Russell Robert Peel John Russell Robert Peel John Russell Benjamin Disraeli John Russell Lord Palmerston Benjamin Disraeli Lord Palmerston William Ewart Gladstone Benjamin Disraeli William Ewart Gladstone Benjamin Disraeli Stafford Northcote William Ewart Gladstone Michael Hicks-Beach William Ewart Gladstone Randolph Churchill William Henry Smith Arthur Balfour William Ewart Gladstone William Vernon Harcourt Arthur Balfour
XX wiek	Arthur Balfour Henry Campbell-Bannerman Herbert Henry Asquith Andrew Bonar Law Austen Chamberlain Andrew Bonar Law Stanley Baldwin Ramsay MacDonald Stanley Baldwin Ramsay MacDonald Stanley Baldwin Neville Chamberlain Winston Churchill Stafford Cripps Anthony Eden Herbert Morrison James Chuter Ede Harry Crookshank Rab Butler Iain Macleod Selwyn Lloyd Herbert Bowden Richard Crossman Fred Peart William Whitelaw Robert Carr James Prior Edward Short Michael Foot Norman St John-Stevas Francis Pym John Biffen John Wakeham Geoffrey Howe John MacGregor Tony Newton Ann Taylor Margaret Beckett
XXI wiek	Margaret Beckett Robin Cook John Reid Peter Hain Geoff Hoon Jack Straw Harriet Harman George Young Andrew Lansley William Hague Chris Grayling David Lidington Andrea Leadsom Mel Stride(inne języki) Jacob Rees-Mogg Mark Spencer(inne języki) Penny Mordaunt Lucy Powell(inne języki)