Prost Grand Prix

Prost
	; Prost AP02 (J. Trulli, 1999)
Pełna nazwa	Prost Grand Prix Ltd.
Aktywna	1997–2001
	Ważni ludzie
Założyciel	Alain Prost
	Inne
Debiut	Grand Prix Australii 1997
Ostatni wyścig	Grand Prix Japonii 2001
	Multimedia w Wikimedia Commons

Prost Grand Prix – były zespół Formuły 1, założony przez jej byłego czterokrotnego mistrza Alaina Prosta i uczestniczący w niej w sezonach 1997–2001.

Na początku roku 1997 Alain Prost postanowił wystawić własny zespół w Formule 1. W tym celu zakupił utytułowany, ale bankrutujący team Ligier i zmienił nazwę zespołu na Prost Grand Prix. Od sezonu 1998 team miał jeździć z silnikami Peugeot (mimo że silniki tej firmy zawodziły w McLarenach w sezonie 1994), ale na sezon 1997 postanowiono, że zespół skorzysta z silników Mugen, na których wcześniej jeździł Ligier. W charakterze kierowców postanowiono zaangażować Oliviera Panisa i Shinjiego Nakano.

Historia

1997

Początek sezonu zapowiadał się niezwykle obiecująco. Już w pierwszym wyścigu, Grand Prix Australii obaj kierowcy uzyskali dobre miejsca – Panis był piąty, Nakano siódmy. W Grand Prix Brazylii było jeszcze lepiej – pierwsze podium dla zespołu wywalczył Panis, pokonując takich kierowców jak Michael Schumacher, Mika Häkkinen, David Coulthard, Heinz-Harald Frentzen czy Eddie Irvine. Kolejne punkty Panis dostarczył w Monako (czwarty) i Hiszpanii (rewelacyjne drugie miejsce z sześcioma sekundami straty do Jacques’a Villeneuve'a). Nakano natomiast zebrał dwa punkty – w Grand Prix Kanady i Węgier.

W Grand Prix Kanady Panis miał ciężki wypadek, wskutek którego złamał obie nogi. Zastąpił go Jarno Trulli, który najlepiej spisał się w Grand Prix Niemiec (czwarty). Rekonwalescent, Panis, wrócił do ścigania się w Grand Prix Luksemburga, gdzie zdobył punkt. Na tym skończył się dorobek punktowy debiutanckiego zespołu, który wyglądał naprawdę przyzwoicie – dwa miejsca na podium, 21 punktów (punktowano wtedy jedynie sześć pierwszych miejsc) i szóste miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Największym problemem Prostów była ich wysoka awaryjność (12 razy kierowcy nie dojeżdżali do mety) Wydawało się jednak, że kolejny sezon będzie jeszcze lepszy, bowiem w sezonie 1997 silników Peugeota używał zespół Jordan Grand Prix i zajął piąte miejsce.

1998

Przed sezonem 1998 jako kierowców Prost zaangażował Panisa i Trullego. Po serii awarii skrzyń biegów podczas przedsezonowych testów było wielce prawdopodobne, że zespół nie "wyrobi się" do pierwszego wyścigu i będzie musiał go opuścić, bowiem tuż przed Grand Prix Australii samochody musiały jeszcze przejść crash-testy. W ostatniej chwili jednak zespół przystąpił do wyścigu, który nie wypadł udanie (Panis – dziewiąte miejsce, Trulli – nie ukończył). W ogóle cały sezon był bardzo nieudany – jedynie szóste miejsce Trullego w deszczowym i pełnym niespodzianek Grand Prix Belgii. Co więcej, aż 15 razy samochody zespołu Prost Grand Prix nie dojechały do mety.

1999

W sezonie 1999 ponownie w zespole jeździli Panis i Trulli, ponownie dostawcą silników był Peugeot. Sezon był bardziej udany niż poprzedni – Panis zdobył dwa punkty (w Grand Prix Brazylii i Niemiec), a Trulli siedem – między innymi dzięki drugiemu miejscu w bardzo emocjonującym Grand Prix Europy, gdzie ostatecznie sensacyjnym zwycięzcą został Johnny Herbert na Stewarcie. Reasumując, zespół zdobył 9 punktów i siódme miejsce w klasyfikacji konstruktorów. Ponownie na jaw zespołu wyszła awaryjność – 14 nieukończonych wyścigów.

2000

W sezonie 2000 nadal stosowano silniki francuskiego producenta Peugeot, ale Alain Prost postanowił, że w jego zespole będą jeździć nowi kierowcy – jego doświadczony rodak Jean Alesi oraz debiutant, Niemiec Nick Heidfeld. Mimo dobrych kierowców był to najgorszy sezon dla zespołu Prost w jego historii. Ani jednego punktu (najlepsze miejsce – ósme Heidfelda w Monako). 22 nieukończone wyścigi. Jedna dyskwalifikacja. Prost musiał szukać nowych rozwiązań.

2001

Jako "nowe rozwiązania" na sezon 2001 Prost zastosował nowe silniki (Acer – de facto były to stare silniki Ferrari). Na początku sezonu dla zespołu jeździli Alesi oraz Argentyńczyk Gastón Mazzacane. Mazzacane nie spełniał oczekiwań i z zespołem pożegnał się już po czterech wyścigach, na jego miejsce przyszedł Brazylijczyk Luciano Burti, z którego usług Alain Prost zrezygnował po Grand Prix Węgier, a od Grand Prix Włoch na miejscu Burtiego znalazł się Czech Tomáš Enge. Ci trzej kierowcy nie zdobyli ani punktu. Lepiej spisał się Alesi – cztery punkty (w Monako, Kanady i Niemiec). Po Grand Prix Niemiec Alesi odszedł do Jordana, a na jego miejsce przyszedł Heinz-Harald Frentzen, ale mimo rewelacyjnego czwartego miejsca startowego do Grand Prix Belgii Niemiec w pięciu wyścigach nie zdobył ani punktu. Cztery punkty na koniec sezonu dały zespołowi dziewiąte miejsce w klasyfikacji konstruktorów.

Pod koniec roku 2001 pojawiły się pogłoski, że zespół ma problemy finansowe. Pogłoski te okazały się być prawdą – znaczne długi spowodowały, iż zespół nie był w stanie wystartować do sezonu 2002, co Prost określił jako "hańba dla Francji".

W roku 2003 konsorcjum Phoenix Finance wykupiło udziały zespołu Arrows, mając nadzieję, że dzięki temu zespół Prost wystartuje w sezonie 2003. FIA nie wyraziła jednak na to zgody.

Zespół wystartował w 144 Grand Prix, w których zdobył 35 punktów. Osiągnął także trzy miejsca na podium.