(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Rumours – Wikipedia, wolna encyklopedia Przejdź do zawartości

Rumours

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rumours
Okładka
Wykonawca albumu studyjnego
Fleetwood Mac
Wydany

4 lutego 1977

Nagrywany

luty - sierpień 1976
Criteria Studios, Miami
Record Plant Studios, Sausalito/Los Angeles
Zellerbach Auditorium, Berkeley
Wally Heider Studios, San Francisco
Davlen Recording Studio, północne Hollywood

Gatunek

pop, rock, soft rock[1]

Długość

40:03

Wydawnictwo

Warner Bros.[2]

Producent

Ken Caillat, Richard Dashut, Fleetwood Mac[1]

Oceny
Album po albumie
Fleetwood Mac
(1975) 		Rumours
(1977) 		Tusk
(1979)

Rumours – jedenasty album studyjny zespołu Fleetwood Mac, wydany w lutym 1977 roku. Jest jednym z najlepszych albumów w historii zespołu i bywa uważany za najlepszy z nich. Prezentuje on ten sam skład grupy, który pojawił się na płycie Fleetwood Mac z 1975 roku.

Płyta w roku 1977 osiągnęła najwyższe notowania na amerykańskiej i brytyjskiej liście przebojów. Utwory "Go Your Own Way", "Dreams", "Don't Stop" i "You Make Loving Fun" były wydane jako single.

Zespół chciał rozszerzyć swój sukces komercyjny po wydaniu Fleetwood Mac (1975), ale po rozpoczęciu nagrań do Rumours sytuację komplikowały problemy w relacjach poszczególnych członków grupy. Przy nagrywaniu albumu często dochodziło do konfliktów, które opisywane były w tekstach piosenek. Zainspirowany muzyką pop, zespół używał kombinacji akustycznych i elektrycznych instrumentów. Ostateczne miksowanie krążka zakończyło się w grudniu 1976 roku. Po wydaniu albumu na początku roku 1977 grupa rozpoczęła światową trasę koncertową promującą Rumours.

Rumours zdobył wyjątkowe uznanie krytyków muzycznych i był chwalony głównie za jakość produkcji i harmonie wokalne, prowadzone przez Stevie Nicks, Christine McVie i Lindseya Buckinghama. Album zainspirował wielu muzyków wykonujących wiele różnych gatunków muzycznych. Jest często uważany za najlepszą płytę i opus magnum Fleetwood Mac oraz pojawił się na wielu listach najlepszych albumów lat 70. XX wieku, a także wszech czasów według krytyków[17]. W 2018 roku został włączony do zbiorów Narodowego Zbioru Nagrań Biblioteki Kongresu Stanów Zjednoczonych[17].

W 2004, Rumours został zremiksowany na nowo, oraz dodany do niego został dodatkowy utwór, "Silver Springs", który pierwotnie miał pojawić się na albumie już w 1977, ale uznano, że nie pasuje do reszty utworów. Trzypłytowa reedycja albumu wydana została 29 stycznia 2013 przez Warner Bros. Records. Ta wersja krążka zawiera także pierwsze dema piosenek i ich wykonania koncertowe z trasy promocyjnej[18].

Rumours jest jednym z najlepiej sprzedających się albumów rockowych, od dnia premiery do 2007 roku sprzedano ponad 30 milionów kopii na całym świecie[19], a do 2013 – 40 milionów[7]. Magazyn Rolling Stone uplasował album jako 25. na liście 500 albumów wszech czasów[20].

23 lutego 1978 odbyła się dwudziesta ceremonia Grammy Awards za najlepsze muzyczne osiągnięcia roku 1977, na której album Rumours otrzymał nagrodę w kategorii najlepszego albumu roku[21].

Tło

[edytuj | edytuj kod]

W lipcu 1975, dziesiąty album Fleetwood Mac osiągnął niespodziewany sukces, osiągając pierwsze miejsce amerykańskiej listy przebojów w 1976. Główny singel z tej płyty, "Rhiannon", był często prezentowany w stacjach radiowych. W tym czasie w skład grupy wchodzili: wokalistka Stevie Nicks, gitarzysta i wokalista Lindsey Buckingham, klawiszowiec i wokalistka Christine McVie, basista John McVie i perkusista Mick Fleetwood. Po sześciu miesiącach nieustannego koncertowania, John i Christine McVie rozwiedli się po sześciu latach małżeństwa[22]. Para wkrótce przestała ze sobą rozmawiać i odzywała się do siebie tylko wtedy, gdy trzeba było omówić projekty muzyczne[23]. Buckingham i Nicks – którzy dołączyli do zespołu przed nagrywaniem Fleetwood Mac, po tym, gdy gitarzysta Bob Welch opuścił grupę[24] – byli w tym czasie w skomplikowanej relacji, która prowadziła do ich częstych kłótni. Para przerywała konflikty, kiedy pracowała nad piosenkami[25]. Mick Fleetwood miał problemy natury prywatnej, kiedy odkrył, że jego żona Jenny miała romans z jego najlepszym przyjacielem[26].

Prasa, która dążyła do zdobycia każdej informacji o zespole, opisywała wiele niewiarygodnych historii. Christine McVie miała według niektórych magazynów leżeć w szpitalu z poważną chorobą, natomiast Nicks i Buckingham zostali uznani za rodziców córki Fleetwooda, Lucy, gdy zgodzili się na wspólną sesję zdjęciową z dziewczynką. Prasa opublikowała także plotki o powrocie do zespołu oryginalnych członków, Petera Greena, Danny'ego Kirwana i Jeremy'ego Spencera na trasę koncertową z okazji dziesiątej rocznicy powstania grupy[27]. Pomimo fałszywych doniesień, zespół nie zmienił swojego składu, mimo iż była taka możliwość. Członkowie nie mieli jednak czasu na określenie warunków, na jakich podstawie niektórzy mieliby podjąć decyzję o odejściu, ponieważ nagrania do nowego albumu miały zacząć się już niedługo[23]. Fleetwood zauważył, że każdy z członków grupy bardzo poświęcał się emocjonalnie, aby tylko podjąć pracę w studiu[28]. We wczesnym 1976, zespół stworzył kilka nowych utworów na Florydzie[29]. Założyciele zespołu, Mick Fleetwood i John McVie, zdecydowali się na wybór ich poprzedniego producenta, Keitha Olsena, ponieważ ten kładł mniejszy nacisk na sekcję rytmiczną. Aby reprezentować interesy grupy, perkusista i basista założyli spółkę zwaną Seedy Management[30].

Lista utworów

[edytuj | edytuj kod]

Wydanie oryginalne

[edytuj | edytuj kod]

Strona A

Lp. Tytuł Muzyka i tekst Czas
1 "Second Hand News" Lindsey Buckingham 2:43
2 "Dreams" Stevie Nicks 4:14
3 "Never Going Back Again" Buckingham 4:02
4 "Don't Stop" Christine McVie 2:14
5 "Go Your Own Way" Buckingham 3:38
6 "Songbird" C. McVie 3:20

Strona B

Lp. Tytuł Muzyka i tekst Czas
1 "The Chain" Nicks, C. McVie, Buckingham, John McVie, Mick Fleetwood 4:28
2 "You Make Loving Fun" C. McVie 3:31
3 "I Don't Want To Know" Nicks 3:31
4 "Oh Daddy" C. McVie 3:54
5 "Gold Dust Woman" Nicks 4:51

Reedycja z 2004 roku

[edytuj | edytuj kod]
  1. "Second Hand News" – 2:43
  2. "Dreams" – 4:14
  3. "Never Going Back Again" – 2:02
  4. "Don't Stop" – 3:11
  5. "Go Your Own Way" – 3:38
  6. "Songbird" – 3:20
  7. "Silver Springs" – 4:33
  8. "The Chain" – 4:28
  9. "You Make Loving Fun" – 3:31
  10. "I Don't Want to Know" – 3:11
  11. "Oh Daddy" – 3:54
  12. "Gold Dust Woman" – 4:51

Dysk bonusowy

[edytuj | edytuj kod]
  1. "Second Hand News" – 2:47
  2. "Dreams" – 4:21
  3. "Brushes – 2:50
  4. "Don't Stop" – 3:33
  5. "Go Your Own Way" – 3:06
  6. "Songbird" – 3:11
  7. "Silver Springs" – 6:07
  8. "You Make Loving Fun" – 4:56
  9. "Gold Dust Woman #1" – 5:02
  10. "Oh Daddy" – 3:58
  11. "Think About It" – 2:55
  12. "Never Going Back Again" – 1:56
  13. "Planets of the Universe" – 3:18
  14. "Butter Cookie (Keep Me There)" – 2:11
  15. "Gold Dust Woman" – 5:01
  16. "Doesn't Anything Last" – 1:10
  17. "Mic the Screecher" – 0:59
  18. "For Duster (The Blues)" – 4:26

Wykonawcy

[edytuj | edytuj kod]

Miejsca na listach przebojów

[edytuj | edytuj kod]
Lista (1977–78) Pozycja
Australian Kent Music Report[31] 1
Austrian Albums Chart[32] 25
Canadian RPM Albums Chart[33] 1
Dutch Albums Chart[34] 1
French SNEP Albums Chart[35] 13
Japanese Oricon LPs Chart[36] 33
New Zealand Albums Chart[37] 1
Norwegian VG-lista Albums Chart[38] 17
South African Albums Chart[39] 1
Swedish Albums Chart[40] 19
UK Albums Chart[41] 1
US Billboard 200[42] 1
US Billboard Catalog Albums[42] 1
West German Media Control Albums Chart[43] 6

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Dot. wznowienia z 2013 (Rhino/Warner Bros.).
  2. ↑ Dot. wznowienia z 1990 (Reprise).

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Stephen Thomas Erlewine: "Rumours" Album Review. [dostęp 2016-10-22]. (ang.).
  2. ↑ Fleetwood Mac – Rumours. Discogs. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  3. ↑ Album of the Year: Fleetwood Mac – Rumours. Album of the Year. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  4. ↑ Holly Gleason: FLEETWOOD MAC > Rumours. American Songwriter. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  5. ↑ Clark Collis: Fleetwood Mac, Rumours. Blender. [dostęp 2024-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2006-10-19)]. (ang.).
  6. ↑ Robert Christgau: Fleetwood Mac. robertchristgau.com. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  7. ↑ a b Jon Hadusek: Album Review: Fleetwood Mac – Rumours (Reissue). Consequence of Sound. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  8. ↑ Rob Brunner: Then Play On; Bare Trees; Fleetwood Mac; Rumours; Tusk; Time. Entertainment Weekly. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  9. ↑ Andy Gill: Album review: Fleetwood Mac, Rumours: Super Deluxe Remastered Version (Rhino). The Independent. [dostęp 2024-08-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-01-29)]. (ang.).
  10. ↑ Sven Kabelitz: Fleetwood Mac – Rumours. laut.de. [dostęp 2024-08-09]. (niem.).
  11. ↑ Jessica Hopper: Rumours: Fleetwood Mac. Pitchfork. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  12. ↑ Fleetwood Mac, Rumours. „Q”. December 2016, s. 103, December 2016 2016. London: Bauer Media Group. ISSN 0955-4955. [dostęp 2024-08-09]. (ang.). 
  13. ↑ John Swenson: Fleetwood Mac, Rumours. Rolling Stone. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  14. ↑ (red.) Nathan Brackett, (red.) Christian Hoard: The New Rolling Stone Album Guide. Wyd. 4. New York: Simon & Schuster, 2004, s. 303. ISBN 0-7432-0169-8. LCCN 2004058905. (ang.).
  15. ↑ Barry Walsh: Review: Fleetwood Mac, Rumours. Slant Magazine. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  16. ↑ Ajitpaul Mangat: Fleetwood Mac – Rumours. Tiny Mix Tapes. [dostęp 2024-08-09]. (ang.).
  17. ↑ a b kc: Złe dobrego początki. 45 lat płyty "Rumours" zespołu Fleetwood Mac. polskieradio.pl, 4 lutego 2022. [dostęp 2022-02-04].
  18. ↑ Fleetwood Mac Pack Live Favorites Into 'Rumours' Reissue – Album Premiere. Rolling Stone, 25 stycznia 2013. [dostęp 2016-10-22]. (ang.).
  19. ↑ Daryl Easlea: Fleetwood Mac, Rumours. bbc.co.uk, 2007-12-14. [dostęp 2009-01-21]. (ang.).
  20. ↑ Rolling Stone (USA) Lists - The Rolling Stone Top 500 Albums. rocklistmusic.co.uk. [dostęp 2010-05-22]. (ang.).
  21. ↑ Grammy Rewind: 20th Annual Grammy Awards. [dostęp 2016-08-28].
  22. ↑ Crowe, Cameron: The True Life Confessions of Fleetwood Mac. Wyd. 235. Rolling Stone, 24 marca 1977.
  23. ↑ a b Classic Albums, ok. 09:15–11:50
  24. ↑ Classic Albums, ok. 01:25–02:35
  25. ↑ Classic Albums, ok. 05:20–05:30
  26. ↑ Classic Albums, ok. 22:20–23:45
  27. ↑ Brunning, s. 108
  28. ↑ Rooksby, s. 59
  29. ↑ Brackett, s. 118
  30. ↑ Brunning, s. 111
  31. ↑ 3 Times 2 For Warner's. Billboard, 30 kwietnia 1977, s. 95. (ang.).
  32. ↑ austriancharts.at Fleetwood Mac – Rumours. Hung Medien. [dostęp 2016-10-23]. (niem.).
  33. ↑ Top Albums/CDs – Volume 32, No. 12. RPM, 15 grudnia 1979. [dostęp 2016-10-23]. (ang.).
  34. ↑ dutchcharts.nl Fleetwood Mac – Rumours. MegaCharts. [dostęp 2016-10-23]. (niderl.).
  35. ↑ InfoDisc : Tous les Albums classés par Artiste > Choisir Un Artiste Dans la Liste. infodisc.fr. [dostęp 2016-10-23]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-05)]. (fr.).
  36. ↑ Oricon Album Chart Book: Complete Edition 1970–2005. Oricon Entertainment, 2006. ISBN 4-87131-077-9.
  37. ↑ charts.org.nz Fleetwood Mac – Rumours. Recording Industry Association of New Zealand. [dostęp 2016-10-23].
  38. ↑ norwegiancharts.com Fleetwood Mac – Rumours. VG-lista. [dostęp 2016-10-23].
  39. ↑ Warner Bros. Records (25 lutego 1978). "Rumours [Data]".Billboard. s. SW-15.
  40. ↑ swedishcharts.com Fleetwood Mac – Rumours. [dostęp 2016-10-23]. (ang.).
  41. ↑ Fleetwood Mac > Artists > Official Charts. UK Albums Chart. [dostęp 2016-10-23]. (ang.).
  42. ↑ a b Fleetwood Mac Chart History. Billboard Magazine. [dostęp 2016-10-23]. (ang.).
  43. ↑ Album Search: Fleetwood Mac – Rumours. Media Control. [dostęp 2016-10-23]. (niem.).
Nagrody Grammy w kategorii Album roku
1958–1979
1980–1999
2000–2019
od 2020

Albumy roku według magazynu Billboard
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rumours&oldid=74512701”