kucki

kucki (język polski)

kucki (1.1)

wymowa:

IPA: [ˈkuʦ̑ʲci], AS: [kucʹḱi], zjawiska fonetyczne: zmięk.

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj niemęskoosobowy, liczba mnoga

(1.1) pozycja w przysiadzie

rzeczownik, forma fleksyjna

(2.1) D. lp, M. lm, B. lm i W. lm od kucka

odmiana:

(1.1) blp,

 

przypadek	liczba mnoga
mianownik	kucki
dopełniacz	kucek
celownik	kuckom
biernik	kucki
narzędnik	kuckami
miejscownik	kuckach
wołacz	kucki

przykłady:

(1.1) Jedzący siedzieli w kucki lub na niskich zydlach przy ławkach.

składnia:

kolokacje:

(1.1) przysiąść / przycupnąć / siąść / siedzieć / usadowić się w kucki • podnieść (się) / unieść (się) / wstać z kucek • rodzić w kucki • na kucki

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. kucanie n

czas. kucać

przym. kucany, kuczny

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• francuski: (1.1) pozycja w kucki: (position ż) à croupetons
• hiszpański: (1.1) pozycja w kucki: (posición ż) en cuclillas
• niemiecki: (1.1) Hocke ż
• nowogrecki: (1.1) pozycja w kucki: (στάση) ανακούρκουδα

źródła: