obskurant
Wygląd
obskurant (język polski)
[edytuj]- wymowa:
-
- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj męskoosobowy
- odmiana:
- (1.1)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik obskurant obskuranci dopełniacz obskuranta obskurantów celownik obskurantowi obskurantom biernik obskuranta obskurantów narzędnik obskurantem obskurantami miejscownik obskurancie obskurantach wołacz obskurancie obskuranci
- przykłady:
- (1.1) W istocie, wzbudzał w nim politowanie i jakąś drażniącą niechęć ten szlachcic siedzący naprzeciw - zwykły krajowy rykała folwarczny, brat-szlachcic, obskurant tępy i ograniczony w pojęciach, ale zarozumiały jak sto diabłów![1]
- (1.1) Kochają się, ale ich małżeństwu sprzeciwia się ojciec Teresy, obskurant i zawzięty przeciwnik reform, które zamierza przeprowadzić sejm.[2]
- składnia:
- synonimy:
- (1.1) obskurantysta, wstecznik, reakcjonista; pogard. kołtun; pot. zacofaniec, pot. pejor. ciemniak
- antonimy:
- (1.1) postępowiec, progresista, reformator, nowinkarz
- hiperonimy:
- (1.1) konserwatysta
- hiponimy:
- (1.1) twardogłowy
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. obskurantyzm m, obskurantysta m
- forma żeńska obskurantka ż
- przym. obskurancki
- związki frazeologiczne:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- białoruski: (1.1) абскурант m
- niemiecki: (1.1) Obskurant m
- rosyjski: (1.1) обскурант m
- ukraiński: (1.1) обскурант m
- źródła:
- ↑ „Kordian i cham”, Leon Kruczkowski, 1932-1979 w: Korpus języka polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN.
- ↑ Julian Ursyn Niemcewicz: fragment biografii 1758-1796, Aleksander Czaja, rok wydania 2005, str. 131 [1]