odprawa

odprawa (język polski)

odprawa (1.1)

odprawa (1.3)

wymowa:

IPA: [ɔtˈprava], AS: [otprava], zjawiska fonetyczne: utr. dźw. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) zebranie, podczas którego zwierzchnik udziela instrukcji podwładnym

(1.2) ostra, stanowcza odpowiedź

(1.3) załatwienie formalności związanych z wyjazdem osób, wysłaniem towarów lub odlotem samolotu lub odejściem jednostki pływającej

(1.4) jednorazowe wynagrodzenie udzielane pracownikowi przy opuszczaniu posady

odmiana:

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	odprawa	odprawy
dopełniacz	odprawy	odpraw
celownik	odprawie	odprawom
biernik	odprawę	odprawy
narzędnik	odprawą	odprawami
miejscownik	odprawie	odprawach
wołacz	odprawo	odprawy

przykłady:

(1.1) Na odprawie szef rozdzielił zadania.

(1.2) Po odprawie posłów greckich rozpoczęło się oblężenie Troi.

(1.3) Odprawa na lotnisku polega na sprawdzeniu paszportu podróżnego, zdaniu bagażu oraz odbiorze karty pokładowej.

(1.4) W mediach pojawiają się informacje, że prezesi i menedżerowie, odchodząc z firmy, otrzymują wysokie odprawy.

składnia:

kolokacje:

(1.3) odprawa celna

(1.4) przyznać / wypłacić odprawę • odprawa emerytalna

synonimy:

antonimy:

hiperonimy:

hiponimy:

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

czas. odprawić dk., odprawiać ndk.

rzecz. odprawianie n, odprawienie n

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) briefing; (1.3) check-in; (1.4) severence pay
• niderlandzki: (1.3) check-in m
• rosyjski: (1.1) инструктаж m; (1.3) регистрация ż
• szwabski: (1.3) Abfärdigõng ż
• szwedzki: (1.1) informationsmöte n; (1.2) replik w, genmäle n; (1.3) expedition w; (1.4) avgångsvederlag n
• włoski: (1.4) liquidazione ż

źródła: