topola

topola (język polski)

topole (1.1)

topola (1.2)

wymowa:

IPA: [tɔˈpɔla], AS: [topola]

​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj żeński

(1.1) dendr. Populus L., wysokie drzewo należące do rodziny wierzbowatych, mające sercowate liście i wiatropylne kwiaty; zob. też topola w Wikipedii

(1.2) techn. topolowe drewno

odmiana:

(1.1)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	topola	topole
dopełniacz	topoli	topoli / topól
celownik	topoli	topolom
biernik	topolę	topole
narzędnik	topolą	topolami
miejscownik	topoli	topolach
wołacz	topolo	topole

(1.2) blm,

 

przypadek	liczba pojedyncza
mianownik	topola
dopełniacz	topoli
celownik	topoli
biernik	topolę
narzędnik	topolą
miejscownik	topoli
wołacz	topolo

przykłady:

(1.1) Ze względu na dużą łamliwość, obecnie nie sadzi się już tak często topól wzdłuż ulic miejskich.

(1.1) Starsze chłopaki, wśród nich i groźny Adam Hańko, startowali spod samej cerkwi; mknęli leżąc na sankach, z głowami w dół, prosto na wywijający się w lewo szpaler rosłych topól – jeśli brakowało im umiejętności lub szczęścia, rozbijali się na nieustępliwych, obojętnych pniach.

(1.2) Nasza firma ma w asortymencie wysokiej jakości meble ogrodowe z topoli.

składnia:

kolokacje:

(1.1) wysoka / strzelista / smukła topola • szpaler topól • prosty / smukły / wysoki jak topola

(1.2) meble z topoli • tarcica z drewna topoli

synonimy:

(1.1) gw. (Poznań) topól

(1.2) topolina

antonimy:

hiperonimy:

(1.1) drzewo

(1.2) drewno

hiponimy:

(1.1) topola biała, topola czarna, topola drżąca, topola osika, topola szara, topola włoska

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. topolówka ż, topolina ż, topolnik mrz

zdrobn. topolka ż, topólka ż

przym. topolowy

związki frazeologiczne:

etymologia:

wyraz ogsłow., ale poszczególne języki wskazują różne postaci pierwotne: prasł. *topolь, prasł. *topolъ, prasł. *topola, prasł. *topoľa; być może zapożyczenie z prarom. *papulus < łac. populus

uwagi:

tłumaczenia:

• albański: (1.1) plep m, shpel m Populus nigra
• angielski: (1.1) poplar
• arabski: (1.1) حور m (ḥawwar)
• baskijski: (1.1) makal
• białoruski: (1.1) таполя ż (tapolâ); (1.2) таполя ż (tapolâ)
• bułgarski: (1.1) топола ż (topola)
• czeski: (1.1) topol m
• dolnołużycki: (1.1) topoł m
• esperanto: (1.1) poplo
• estoński: (1.1) pappel
• fiński: (1.1) poppeli
• francuski: (1.1) peuplier m
• galicyjski: (1.1) lamigueiro m, choupo m
• górnołużycki: (1.1) topoł m
• gruziński: (1.1) ალვა (alva), ჩინარი (činari), ჭანდარი (č̣andari), ალვის ხე (alvis xe)
• hebrajski: (1.1) צפצפה ż (tzaftzafáh)
• hiszpański: (1.1) álamo m, chopo m
• irlandzki: (1.1) poibleog ż
• islandzki: (1.1) ösp ż
• japoński: (1.1) ポプラ (popura)
• jidysz: (1.1) טאָפּאָליע ż (topolje)
• kaszubski: (1.1) papla ż
• kazachski: (1.1) терек (terek)
• litewski: (1.1) tuopa ż
• łaciński: (1.1) populus ż
• łotewski: (1.1) papele ż
• niderlandzki: (1.1) populier m
• niemiecki: (1.1) Pappel ż
• norweski (bokmål): (1.1) poppel m
• norweski (nynorsk): (1.1) poppel m
• nowogrecki: (1.1) λεύκα ż (léfka)
• portugalski: (1.1) choupo m
• rosyjski: (1.1) тополь m (topolʹ)
• rumuński: (1.1) plop m
• słowacki: (1.1) topoľ m
• słoweński: (1.1) topol m
• starogrecki: (1.1) αあるふぁἴγειρος ż (aígeiros) Populus nigra, λεύκη ż (leúkē) Populus alba
• sycylijski: (1.1) àrbanu m
• szwedzki: (1.1) poppel w
• tagalski: (1.1) alamo
• turecki: (1.1) kavak
• turkmeński: (1.1) derek
• ukraiński: (1.1) тополя ż (topolâ)
• węgierski: (1.1) nyár, nyárfa
• wilamowski: (1.1) popuł ż, pōpuł m, paopuł m
• włoski: (1.1) pioppo m

źródła: