tryb rozkazujący
- wymowa:
- IPA: [ˈtrɨp ˌrɔskazuˈjɔ̃nʦ̑ɨ], AS: [tryp roskazui ̯õncy], zjawiska fonetyczne: utr. dźw.• wygł.• nazal.• asynch. ą • akc. pob.
- znaczenia:
fraza rzeczownikowa, rodzaj męskorzeczowy
- (1.1) gram. jeden z trybów czasownika wyrażający rozkaz, życzenie, prośbę lub przyzwolenie; zob. też tryb rozkazujący w Wikipedii
- odmiana:
- (1.1) związek zgody;
przypadek liczba pojedyncza mianownik tryb rozkazujący dopełniacz trybu rozkazującego celownik trybowi rozkazującemu biernik tryb rozkazujący narzędnik trybem rozkazującym miejscownik trybie rozkazującym wołacz trybie rozkazujący
- przykłady:
- składnia:
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- związki frazeologiczne:
- etymologia:
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) imperative
- arabski: (1.1) أمر, صيغة الأمر
- baskijski: (1.1) agintera
- białoruski: (1.1) загадны лад m
- bułgarski: (1.1) повелително наклонение n, императив m
- duński: (1.1) imperativ w, bydemåde w, bydeform w
- francuski: (1.1) impératif m, mode impératif m
- hiszpański: (1.1) imperativo m, modo imperativo m
- kataloński: (1.1) imperatiu m
- niemiecki: (1.1) Imperativ m
- nowogrecki: (1.1) προστακτική ż, προστακτική έγκλιση ż
- rosyjski: (1.1) повелительное наклонение n
- szwedzki: (1.1) imperativ w
- ukraiński: (1.1) наказовий спосіб m
- włoski: (1.1) imperativo m
- źródła: