(Translated by https://www.hiragana.jp/)
Cikorija – Wikipedija/Википедија Prijeđi na sadržaj

Cikorija

Izvor: Wikipedija
Datum izmjene: 16. oktobra 2022. u 00:15; autor/autorica: InternetArchiveBot (razgovor | doprinosi) (Rescuing 1 sources and tagging 0 as dead.) #IABot (v2.0.9.2)
(razlika) ← Starija verzija | Aktualna verzija (razlika) | Novija verzija → (razlika)
cikorija
Naučna klasifikacija
Carstvo: Plantae
Divizija: Magnoliophyta
Razred: Magnoliopsida
Red: Asterales
Porodica: Asteraceae
Rod: Cichorium

Cikorija je naziv najrasprostranjenije vrste istoimenog roda — Cichorium intybus. Drugi nazivi ove vrste su vodopija, ženetrga, gologuza, gologuza divlja.

  • Poreklo naučnog imena:

- roda od latiniziranog grčkog naziva za cikoriju kichorion
- vrste od latinskog naziva za cikoriju intybus.

Opis biljke

[uredi | uredi kod]

Višegodišnja zeljasta biljka sa golim i u gornjem delu razgranatim stablom. Na vrhu stabla i grana nalaze se glavičaste cvasti, čiji jezičasti cvetovi mogu da budu plave, ružičaste ili bele boje.

Koren je vretenast i dubok i najčešće se koristi dok je nadzemni deo retko u upotrebi. Sakupljanje korena iz prirode vrši se u jesen kada ima najveću količinu inulina i gorkih glikozida.

Hemijski sastav droge

[uredi | uredi kod]

Kao droga najčešće se koristi koren (Cichorii radix), koji se sakuplja u jesen, a ređe nadzemni deo (Cichorii herba).

U korenu se nalazi:

Upotreba

[uredi | uredi kod]

Cikorija se uglavnom koristi u narodnoj medicini za lečenje oboljenja jetre, kao sredstvo za jačanje, pomaže varenje hrane i sastavni je deo mešavina za prolećno čišćenje organizma. Za jačanje organizma i protiv malokrvnosti upotrebljava se sok svežeg nadzemnog dela biljke. Čaj se priprema od osušenog korena i koristi kod bolesti jetre i žučnih puteva.

Koristi se i kao zamena za kafu (divka ili cigura) tako što se koren ispeče i samelje u prah a zatim skuva, procedi i gusti sadržaj se dodaje kafi u odnosu 3:1 (kafa:cikorija).

Literatura

[uredi | uredi kod]
  • Gostuški, R: Lečenje lekovitim biljem, Narodna knjiga, Beograd, 1979.
  • Grlić, Lj: Enciklopedija samoniklog jestivog bilja, August Cesarec, Zagreb, 1986.
  • Djuk, A, Dž: Zelena apoteka, Politika, Beograd, 2005.
  • Jančić, R: Lekovite biljke sa ključem za određivanje, Naučna knjiga, Beograd, 1990.
  • Jančić, R: Botanika farmaceutika, Službeni list SCG, Beograd, 2004.
  • Jančić, R: Sto naših najpoznatijih lekovitih biljaka, Naučna knjiga, Beograd, 1988.
  • Kojić, M, Stamenković, V, Jovanović, D: Lekovite biljke jugoistične Srbije, ZUNS, Beograd 1998.
  • Marin, P, Tatić, B: Etimološki rečnik, NNK Internacional, Beograd, 2004.
  • Mindel, E: Vitaminska biblija, FaMilet, 1997.
  • Mišić Lj, Lakušić R: Livadske biljke, ZUNS Sarajevo, ZUNS Beograd, IP Svjetlost, 1990
  • Stamenković, V: Naše neškodljive lekovite biljke, Trend, Leskovac
  • Tucakov, J: Lečenje biljem, Rad, Beograd, 1984.

Vanjske veze

[uredi | uredi kod]