Protivkralj
Protivkralj, protukralj ili antikralj (njemački: Gegenkönig; latinski: contrarex) je ličnost koja, najčešće tokom spora oko nasljedstva, sebe proglasi kraljem i to u pravilu nasuprot ličnosti koja se već proglasila ili se barem djelomično smatra legitimnim kraljem. Protivkraljevi se češće spominju u kontekstu izbornih, a rjeđe kod nasljednih monarhija, gdje obično postoje čvrsta pravila o nasljeđivanju. Tada se češće govori o uzurpatorima ili pretendentima na prijestolje.
Oni su igrali važnu ulogu u Svetom Rimskom Carstvu, posebno za vrijeme borbe za investituru kada su rimsko-njemački carevi, kako bi oslabili pape isticali antipape; pape su na to odgovarali isticanjem vlastitih protivkraljeva.
Neki od protivkraljeva su s vremenom uspijevali postati legitimnim kraljevima.
| Ime | Datumi | Kralj nasuprot: |
|---|---|---|
| Arnulf, vojvoda Bavarske | 919-921 | Heinrich Ptičar |
| Rudolf od Rheinfeldena | 1077–1080 | Heinrich IV, svetorimski car |
| Hermann od Salma | 1081–1088 | |
| Konrad III od Njemačke | 1127–1135 | Lotar III, svetorimski car |
| Friedrich II, svetorimski car | 1212–1215 | Otto IV, svetorimski car |
| Heinrich Raspe | 1246–1247 | Friedrich II, svetorimski car |
| Grof Willem II od Holandije | 1248–1250 | |
| 1250–1254 | Konrad IV od Njemačke | |
| Alfonso X od Kastilje | 1257–1273 | Richard, 1st Earl of Cornwall |
| Friedrich I od Austrije | 1314–1325 | Ludwig IV, svetorimski car |
| Karlo IV, svetorimski car | 1346–1347 | |
| Günther od Schwarzburga | 1349 | Karlo IV, svetorimski car |
| Friedrich od Brunswick-Lüneburga | 1400 | Vjenceslav, kralj Rimljana |