Teleskopi

Teleskop me rithyerje prej 50 cm në Vrojtuesin e Nicës.

Teleskopi është një instrument optik me lente, të cilat janë pasqyra të lakuara, për të vëzhguar objekte të largëta nga emetimi, thithja ose reflektimi i tyre i rrezatimit elektromagnetik.Teleskopët e parë ishin teleskopë përthyes me lente xhami dhe u shpikën në Holandë në fillim të shekullit të 17-të. Ato u përdorën si në aplikime tokësore ashtu edhe në astronomi. Fjala "teleskop" vjen nga greq. τたうεいぷしろんλらむだεいぷしろん - tele = larg, dhe σκοπειν -skopin = me shiku, me pa; pra teleskop = tejqyrë). Ai është vegla më e rëndësishme e shkencës së astronomisë. Me fjalë të thjeshta teleskopi, mbledh dhe fokuson rrezatimin elektromagnetik të trupave qiellorë. Teleskopët rritin madhësinë e dukshme të trupave qiellorë, së bashku me ndriçimin e tyre. Galileo Galilei ishte i pari që përdori një teleskop për qëllime shkensi. Teleskopët i ndajmë në dy grupe: Teleskopët me përthyerje dhe teleskopët me pasqyrim. Teleskopët me përthyerje përbëhen nga dy thjerra përmbledhëse ose një thjerrë permbledhëse dhe një shpërhapëse. Një teleskop i tillë u krijua dhe u perdor nga Galileo Galilei. Teleskopët me pasqyrim përbëhen nga një pasqyrë konkave që mbledh në vatër rrezet e dritës që vijnë nga objekti i largët, pastaj rrezet pasqyrohen nga një pasqyrë e drejtë për tek okulari që është një qelq zmadhues i cili përthyen rrezet për tek syri i vëzhguesit. Një teleskop i tillë shumë funksional dhe me rëndësi u krijua nga Isak Njuton, fizikan dhe astronom i shquar i shek. XVIII.

Historia

Regjistrimi i hershëm i një teleskopi ishte një patentë e vitit 1608 e paraqitur në qeverinë e Holandës nga prodhuesi i syzeve Middelburg Hans Lippershey për një teleskop përthyes. Shpikësi ishte i panjohur, por fjala për të u përhap në gjithë Evropën. Galileo dëgjoi për të dhe, në vitin1609, ndërtoi versionin e tij dhe vëzhgoi objekte qiellore me të.

Shpikja e lenteve akromatike në 1733 korrigjoi pjesërisht devijimet e ngjyrave të pranishme në lentet e thjeshta dhe mundësoi ndërtimin e teleskopëve refraktues më të shkurtër dhe më funksionalë. Teleskopët reflektues, edhe pse nuk kufizohen nga problemet e ngjyrave që shihen te refraktorët, u penguan nga përdorimi i pasqyrave metalike me spekulim që njolloseshin shpejt, të përdorura gjatë shekullit të 18-të dhe fillimit të shekullit të 19-të. Kufiri maksimal i madhësisë fizike për teleskopët përthyes është rreth 1 metër (40 inç), duke diktuar që shumica dërrmuese e teleskopëve të mëdhenj kërkimorë optikë të ndërtuar që nga fillimi i shekullit të 20-të kanë qenë reflektorë. Teleskopët më të mëdhenj reflektues kanë objektiva më të mëdhenj se 10 m (33 këmbë) dhe po punohet në disa dizajne 30-40 m.

Shekulli i 20-të pa gjithashtu zhvillimin e teleskopëve që punonin në një gamë të gjerë gjatësi vale nga radio në rrezet gama. Radioteleskopi i parë i ndërtuar për qëllime hyri në punë në vitin 1937. Që atëherë, janë zhvilluar një shumëllojshmëri e madhe instrumentesh komplekse astronomike.

Tipet e teleskopëve

Emri "teleskop" mbulon një gamë të gjerë instrumentesh. Shumica zbulojnë rrezatimin elektromagnetik, por ka dallime të mëdha në mënyrën se si astronomët duhet të bëjnë mbledhjen e dritës (rrezatimin elektromagnetik) në breza të ndryshme frekuencash.

Teleskopët mund të klasifikohen sipas gjatësive valore të dritës që zbulojnë:

Teleskopë me rreze X, që përdorin gjatësi vale më të shkurtra se drita ultravjollcë.

Teleskopë ultravjollcë, që përdorin gjatësi vale më të shkurtra se drita e dukshme.
Teleskopë optikë, që përdorin dritën e dukshme.
Teleskopë infra të kuqe, që përdorin gjatësi vale më të mëdha se drita e dukshme.
Teleskopë submilimetrik, që përdorin gjatësi vale me mikrovalë që janë më të gjata se ato të dritës infra të kuqe.

Radio teleskopë që përdorin gjatësi vale edhe më të mëdha.

Ashtu sic gjatësitë e valëve bëhen më të gjata, ashtu bëhet më e lehtë përdorimi i teknologjisë së antenës për të bashkëvepruar me rrezatimin elektromagnetik (megjithëse është e mundur të bëhet një antenë shumë e vogël). Teleskopi infrakuq mund të mblidhet njësoj si drita e dukshme, megjithatë në rrezen infrakuqe të largët dhe teleskopët submilimetrik mund të funksionojnë më shumë si një radio teleskop. Për shembull, teleskopi James Clerk Maxwell vëzhgon nga gjatësitë e valëve nga 3 μみゅーm (0.003 mm) deri në 2000 μみゅーm (2 mm), por përdor një antenë parabolike alumini. Nga ana tjetër, teleskopi hapësinor Spitzer, duke vëzhguar nga rreth 3 μみゅーm (0,003 mm) deri në 180 μみゅーm (0,18 mm) përdor një pasqyrë (optikë reflektuese). Gjithashtu duke përdorur optikën reflektuese, teleskopi hapësinor Hubble me kamerën me fushë të gjerë 3 mund të vëzhgojë në rangun e frekuencës nga rreth 0,2 μみゅーm (0,0002 mm) në 1,7 μみゅーm (0,0017 mm) (nga rrezet ultravjollcë në rrezet infra të kuqe).

Në krahasim me teleskopët me fotone që kanë gjatësi vale më të shkurtra, me frekuenca më të larta, përdoret optika e incidentit të shikimit. Teleskopët si TRACE dhe SOHO përdorin pasqyra speciale për të reflektuar rrezet ekstreme ultravjollcë, duke prodhuar rezolucion më të lartë dhe imazhe më të shndritshme. Një hapje më e madhe nuk do të thotë vetëm se mblidhet më shumë dritë, por gjithashtu mundëson një rezolucion më të imët të këndit.

Teleskopët mund të klasifikohen gjithashtu sipas vendndodhjes: teleskopi tokësor, teleskopi hapësinor ose teleskopi fluturues. Ato gjithashtu mund të klasifikohen, nëse operohen nga astronomë profesionistë ose astronomë amatorë. Një automjet ose kampus i përhershëm që përmban një ose më shumë teleskopë ose instrumente të tjera quhet observator.

Shiko edhe këtë

Lidhje të jashtme

Referencat