(Translated by https://www.hiragana.jp/)
เซน - วิกิพีเดีย ข้ามไปเนื้อหา

เซน

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
ภาพพระโพธิธรรม ฝีมือของโยะชิโทะชิ (ค.ศ. 1877)

เซน (ญี่ปุ่น: ぜん, ぜん; อังกฤษ: Zen) เป็นนิกายในศาสนาพุทธฝ่ายมหายาน นับถือกันอย่างแพร่หลายในแถบเอเชียตะวันออก (จีน, ญี่ปุ่น, เกาหลี)

คำว่า เซน เป็นชื่อภาษาญี่ปุ่นของคำว่า ฉาน (จีน: ぜん, Chán แต้จิ๋วออกเสียงว่า เซี้ยง) ในภาษาจีน ที่มาจากคำว่า ธฺยาน ในภาษาสันสกฤตอีกทอดหนึ่ง (ตรงกับคำว่า ฌาน ในภาษาบาลี) ซึ่งหมายถึง การเพ่งอารมณ์จนใจแน่วแน่เป็นอัปปนาสมาธิ มีจิตที่สงบและประณีต

เซน มีต้นกำเนิดจากประเทศอินเดีย พัฒนาที่ประเทศจีน ก่อนที่จะถูกเผยแพร่มาสู่เกาหลีและเข้าสู่ประเทศญี่ปุ่น โดยได้รับอิทธิพลมาจากลัทธิขงจื๊อและลัทธิเต๋า ในช่วงระหว่างที่เผยแผ่มาสู่ญี่ปุ่น การฝึกตนของนิกายเซน เน้นที่การนั่งสมาธิเพื่อการรู้แจ้ง

ช่วงกลางคริสต์ศตวรรษที่ 20 เซนยังได้เป็นปรัชญาในการดำรงชีวิต และรู้จักกันทั่วโลก โดยแสดงถึงแนวทางการใช้ชีวิต การทำงาน และศิลปะ

เซนยึดถือหลักปฏิบัติธรรมตามหลักของพระพุทธเจ้า ตามหลักของการฝึกสติ อริยสัจ 4 และมรรค 8 เซน ได้รับการยอมรับจากบุคคลที่ไม่ใช่พุทธศาสนิกชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งบุคคลนอกทวีปเอเชีย ที่สนใจในเซนสามารถศึกษาและปฏิบัติธรรมได้ และได้เกิดนิกายสายย่อยออกมาที่เรียกว่าคริสเตียนเซน

วัฒนธรรมของชาวญี่ปุ่นที่ชาวต่างชาติรู้จักกันดี ได้แฝงเอาพุทธปรัชญา แบบเซนไว้อย่างแนบแน่น เช่น พิธีชงชา อิเคบานะ (การจัดดอกไม้แบบญี่ปุ่น) วิถีซามุไร คิวโด(การยิงธนูแบบญี่ปุ่น) แม้แต่แนวทางการเล่นโกะหรือหมากล้อมแบบญี่ปุ่น เป็นต้น

พระสังฆปริณายกในนิกายเซน

[แก้]

ตามคติของนิกายเซน ถือว่าธรรมเนียมของนิกายนี้ได้รับการสืบทอดจากพระศากยมุนีพุทธเจ้า (釋迦牟尼しゃかむにほとけ) ผ่านทางพระอริยสงฆ์สาวกในสายของพระมหากัสสปะ โดยได้รับการถ่ายทอดธรรมะด้วยวิถีแห่ง "จิตสู่จิต" และรับมอบบาตร จีวร สังฆาฏิ ของพระพุทธเจ้าเป็นสัญลักษณ์สำคัญของตำแหน่ง จนมาถึงพระโพธิธรรมซึ่งเป็นผู้นำนิกายเซนจากอินเดียมาสู่จีน มีจำนวนทั้งสิ้น 28 องค์ ดังนี้

  1. พระมหากัสสปะ Móhējiāyè 訶迦
  2. พระอานนท์ Ānántuó おもねなん
  3. พระศาณวาสะ Shāngnàhéxiū しょうかずおさむ
  4. พระอุปคุต Yōupójúduō ゆうばばきくおお
  5. พระธฤตก Dīduōjiā ひさげ
  6. พระมิจกะ Mízhējiā わたるさえぎ
  7. พระวสุมิตร Póxūmì ばば須密
  8. พระพุทธานันทิ Fútuónándī 浮陀なんひさげ
  9. พระพุทธมิตร Fútuómìduō 浮陀みつおお
  10. พระปารศวะ Pólìshīpó ばばぐりしめばば
  11. พระปุณยยศัส Fùnàyèshē とみよるおご
  12. พระอานโพธิ/พระอัศวโฆษะ Ānàpútí おもね菩提ぼだい (นับถือว่าเป็นพระมหาโพธิสัตว์)
  13. พระกปิมละ Jiāpímóluó 迦毘
  14. พระนาคารชุนะ Lóngshù りゅうじゅ (นับถือว่าเป็นพระมหาโพธิสัตว์)
  15. พระอารยเทวะ Jiānàtípó 迦那ひさげばば
  16. พระราหุลตะ Luóhóuluóduō 睺羅おお
  17. พระสังฆนันทิ Sēngqiénántí そうとぎなんひさげ
  18. พระสังฆยศัส Sēngqiéshèduō そうとぎしゃ
  19. พระกุมารตะ Jiūmóluóduō ばと
  20. พระศยต Shéyèduō 闍夜おお
  21. พระวสุพันธุ Shìqīn おや
  22. พระมโนรหิตะ Mónáluó 拏羅
  23. พระหเกฺลนยศัส Hèlèyènàyèzhě づる勒夜よるしゃ
  24. พระสิงหโพธิ Shīzǐpútí 菩提ぼだい
  25. พระวสิอสิต Póshèsīduō ばばしゃ斯多
  26. พระปุณยมิตร Bùrúmìduō 如密おお
  27. พระปรัชญาตาระ Bānruòduōluó 般若はんにゃ
  28. พระโพธิธรรม Pútídámó 菩提ぼだい達磨だるま

หลังจากพระโพธิธรรมนำศาสนาพุทธนิกายเซนจากอินเดียเข้ามาสู่ประเทศจีนแล้ว จึงมีการสืบทอดธรรมและตำแหน่งพระสังฆนายกในจีนต่อมาอีก 6 องค์ (หนังสือบางแห่งนับว่ามี 7 องค์) ดังนี้

The Continued Biographies
of Eminent Monks

Xù gāosēng zhuàn ぞく高僧こうそうでん
of Dàoxuān どうせん
(596-667)
The Record of the Transmission
of the Dharma-Jewel

Chuán fǎbǎo jì 傳法でんぼうたから
of Dù Fěi もり
History of Masters and Disciples of the Laṅkāvatāra-Sūtra
Léngqié shīzī jì 楞伽師資しし
of Jìngjué きよしさとし
(ca. 683 - ca. 650)
The Xiǎnzōngjì 显宗记
of Shénhuì かみかい
1 พระโพธิธรรม พระโพธิธรรม พระโพธิธรรม พระโพธิธรรม
2 ฮุ่ยเข่อ とし (487? - 593) เต้ายฺวี่ みちいく เต้ายฺวี่ みちいく เต้ายฺวี่ みちいく
ฮุ่ยเข่อ とし (487? - 593) ฮุ่ยเข่อ とし (487? - 593) ฮุ่ยเข่อ とし (487? - 593)
3 เซิงชั่น そう璨 (d.606) เซิงชั่น そう璨 (d.606) เซิงชั่น そう璨 (d.606) เซิงชั่น そう璨 (d.606)
4 เต้าซิ่น 道信みちのぶ (580 - 651) เต้าซิ่น 道信みちのぶ (580 - 651) เต้าซิ่น 道信みちのぶ (580 - 651) Dàoxìn 道信みちのぶ (580 - 651)
5 หงเหริ่น ひろにん (601 - 674) หงเหริ่น ひろにん (601 - 674) หงเหริ่น ひろにん (601 - 674) หงเหริ่น ひろにん (601 - 674)
6 - ฝ่าหรู ほう如 (638-689) เสินซิ่ว かみしげる (606? - 706) ฮุ่ยเหนิง としのう (638-713)
เสินซิ่ว かみしげる (606? - 706) かみしげる (606? - 706) เสวี่ยนเจ๋อ げん
7 - - - เสวี่ยนเจ๋อ げんさとし (665-713)

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]