Konfuzianismus

Konfuzianismus (chin. 儒家じゅか思想しそう „Ideä vo de Aahänger vo dr Schuel vo de Gleerte“) isch dr Begriff für d Filosofie und die politischi Vorstellige, wo in dr Dradizioon vom Konfuzius und vo sine Schüeler stöön. D Schuel vom Konfuzius wird z China au as Rujia (chin. 儒家じゅか) bezäichnet, was Schuel vo de Gleerte bedütet. Dr hütig Begriff Konfuzianismus goot uf christligi Missionäär zrugg, wo im 17. Joorhundert dr Naame vom Gründer vo dr Schuel, chin. 孔子こうし/孔あな夫子ふうし (Kongzi, Kongfuzi) latinisiert häi. Dr Konfuzius isch vo sine Aahänger as Vorbild und Ideal vereert und sini moralische Leere und si äigeni Lääbenswiis as mustergültig aagluegt worde.

Dr Konfuzianismus ghöört näben em Buddhismus und em Daoismus zu de „Drei Leere“. Er brägt sit vile Joorhundert die chinesischi Kultur und Gsellschaft und beiiflusst s dääglige Lääbe z China, Japan, Korea, Singapur, Vietnam und uf Taiwan. Vom 16. Joorhundert aa si sini Leere in Europa dur Bricht vom Missionäär Matteo Ricci bekannt worde. Im Joor 1687 si sini Schrifte vom Pater Prospero Intorcetta uf Latiinisch übersetzt worde.

„Lääbe und Wärk vom Konfuzius“, vom Prospero Intorcetta, 1687

D Leer

D Grundsetz vom Konfuzianismus si in de nüün antike chinesische Wärk, wo zum Kanon vo de Drizää Klassiker ghööre, zämmegfasst

Die fümf Tugende (chin. 五常ごじょう)

Die fümf Tugende si

Menschligkäit (仁ひとし)
Grächtigkäit (義よし)
Ethischs Verhalte (礼れい)
Wiishäit (智さとし)
Güeti (信しん)

Do drus wärde die drei soziale Pflichte abgläitet:

Loyalidäät (chin. 忠ただし zhong wörtl. „Underdaanedröiji“)
Chindligi Pietäät (chin. 孝こう xiao; wörtl. „Vereerig vo de Eltere und Vorfaare“)
Waarig vo de Rite (chin. 礼れい li; gmäint si nit Rite im westlige Sinn, sondern formalisierts Verhalte, wo e guete Mensch uszäichnet und d Vorussetzig für en intakti Gsellschaftsornig bildet; d Rite reegle alli Lääbensberiich, d. h. nit nume dr Umgang mit andere Mensche, sondern z. B. au d Staatsfüerig und s Verhalten gegenüber umbeläbte Sache)

Wil noch em Konfuzius sinere Mäinig d Ornig e Folg vo dr Respäkt vor andere Mensche und dr Aanevereerig isch, häi dr Aastand, d Sitte und die chindligi Pietäät die wichtigsti Stellig im braktische Lääbe iignoo. D Chinder sölle d Aanevereerig furtsetze, und dorum isch s e groosses Unglück, wenn mä käini Chinder het. Alli Tugende zämme mache die wirkligi Menschligkäit (chin. ren 仁ひとし) us. Si elläi zäigt, wär innerhalb vo dr Ornig loyal, grächt und eerlig handlet.

Wär läbt, wie s dr Aastand und d Sitte vorschriibe – also noch dr Etikette, de Rite und dr Sitte – und sich für d Vorfaare ufopferet, wird scho nume wäge däm e bessere Mensch. Das lööst e Dominoeffekt us, wo uf d Mitmensche und schliesslig uf dr ganz Kosmos uswirkt, und das stellt die äigentligi Urornig wider häär. Das häisst:

Wenn i mi korrekt due verhalte, isch d Familie in Harmonii.
Wenn d Familie in Harmonii si, isch s Dorf au.
Si d Dörfer in Harmonii, isch s au d Browinz.
Si d Browinze in Harmonii, denn isch s au s Riich.
Si d Riich in Harmonii, denn isch s au dr Kosmos.

Dorum söll dr Mensch au immer uf s Gmäinwääse und s Staatsinträsse luege.

Die fümf menschlige Elementarbezieige (chin. 五ご伦)

Vater – Soon (chin. 父子ふし有ゆう亲)
Herrscher – Underdaan (chin. 君臣くんしん有ゆう义)
Ehemaa – Ehefrau (chin. 夫おっと妇有别)
Eltere Brueder – Jüngere Brueder (chin. 长幼有ゆう序じょ)
Fründ – Fründ (chin. 朋友ほうゆう有信ありのぶ)

Us konfuzianischer Sicht handlet es sich drbi im Wääsentlige um hierarchischi Über- und Underornigsverheltniss. Nume d Fründ-Fründ-Bezieig cha as e Bezieig zwüsche Gloichrangige aagluegt wärde.

Die fümf Bezieige wärde dur d Tugende vo dr Menscheliebi (chin. 仁ひとし, rén), dr Rächtschaffehäit (chin. 義よし / 义, yì) und dr Pietäät (chin. 孝こう, xiào „Kindespietäät, Eererbietig“) bestimmt. D Pietäät bildet d Grundlaag für s Familielääbe und dr Staat. Die Pietäät üsseret sich in dr Vereerig vom Vererbte. Em modärne westlige Zitgäist goot d Underornig vo dr Frau gegn e Strich, d Vater-Soon- und d Fründ-Fründ-Beziehig säägen em mee, au wil mä sä as gschlächtsübergrifend cha aaluege.

D Frau stoot in drei Ghorsamkäitsbeziehige:

Ghorsam gegenüber em Vater, wenn si jung isch
Ghorsam gegenüber irem Maa, wenn sie verhürootet isch
Ghorsam gegenüber irem erwaggsene Soon, wenn si verwitwet isch

D Bedütig vom Studium

S Studium isch d Vorussetzig für s Verständnis vo dr Ornig vom Himmel und de Mensche. S Leere söll aber immer nume en Ergänzig zum Dänke si. Dr Konfuzius säit: „Leere ooni z dänke isch sinnlos; aber dänke ooni z leere isch gföörlig.“

Litratuur

Martina Darga: Konfuzius. Hugendubel, Kreuzlingen 2001, ISBN 3-7205-2193-1 (Reihe Diederichs Kompakt)
Hans van Ess: Der Konfuzianismus. Beck, München 2003, ISBN 3-406-48006-3
Xuewu Gu: Konfuzius zur Einführung. Junius-Verlag, Hamburg 2002, ISBN 3-88506-361-1
Chun-chieh Huang: Konfuzianismus: Kontinuität und Entwicklung. transcript, Bielefeld 2009, ISBN 978-3-8376-1048-2
Konfuzius: Gespräche = Lun Yü. Marix-Verlag, Wiesbaden 2005, ISBN 3-86539-008-0 (übers. von Richard Wilhelm)
Konfuzius: Gespräche = Lun yu. Reclam, Stuttgart 2003 ISBN 3-15-059656-4 (übers. von Ralf Moritz)
Konfuzius: Schulgespräche = Gia Yü. Diederichs, München 1997, ISBN 3-424-00696-3 (übersetzt von Richard Wilhelm)
Eun-Jeung Lee: Anti-Europa. Die Geschichte der Rezeption des Konfuzianismus und der konfuzianischen Gesellschaft seit der frühen Aufklärung. Eine ideengeschichtliche Untersuchung unter besonderer Berücksichtigung der deutschen Entwicklung. Lit-Verlag, Münster 2003, ISBN 3-8258-6206-2 (zugl. Habilitationsschr. Universität Halle/Saale 2002)
James Legge: The Chinese Classics. SMC Books, Taipei 1983
- 1/2 - Confucian analects, ISBN 957-638-039-1
- 3. - The Sho king, ISBN 957-638-040-5
- 4. - The She king, ISBN 957-638-041-3
- 5. - The CH'un ts'ew, ISBN 957-638-042-1
Gregor Paul: Konfuzius. Herder, Freiburg/B. 2001, ISBN 3-451-05069-2
Volker Zotz: Konfuzius. Rowohlt, Reinbek 2000, ISBN 3-499-50555-X
Markus Hattstein: Die Weltreligionen. Tandem 2005, ISBN 3-8331-1406-1
Ralf Moritz: Konfuzius. Gespräche (Übersetzig und Herusgoob), 1. Uflaag: Leipzig, 1982

Weblinks

Commons: Kategorie: Konfuzianismus – Sammlig vo Multimediadateie

Gregor Paul: Konfuzius und Konfuzianismus. Kommentierte Auswahl-Bibliographie
Tilman Spengler: „Ein jeder an seinem Platz“, in: DIE ZEIT, 1. März 2007 Nr. 10.
Diakon George Maximov: „Der Konfuzianismus als Religion.