Радыюс

Ра́дыюс (па-лацінску: radius — літаральна прамень; сьпіца кола) — адцінак, які злучае пункт акружыны або сфэры зь ейным цэнтрам.

Радыюс складае палову дыямэтру.

Уласьцівасьці

Радыюс, праведзены ў пункт $A$ акружыны, пэрпэндыкулярны акружыне ў гэтым пункце.
Радыюс, пэрпэндыкулярны хордзе, дзеліць яе напалову.

Зьвязаныя вызначэньні

Цэнтральны кут у акружыне — гэта кут, утвораны двума радыюсамі.
Радыюс крывізны крывой — гэта радыюс акружыны, якая мае з гэтай крывой дотык другога парадку.

Этымалёгія

Слова «радыюс» упершыню сустракаецца ў 1569 року ў францускага навукоўца П’ера дэ ла Рамэ, крыху пазьней у Франсуа Віета. Робіцца агульнапрынятым толькі ў канцы XVII ст..

Абагульненьні

Радыюсам мноства $M$ , якое ляжыць у мэтрычнай прасторы з мэтрыкай $\rho$ , завецца велічыня $(\sup _{x,y\in M}\rho (x,y))/2$ . Напрыклад, радыюс n-вымернага гіпэркуба з бокам s роўны

r={\frac {s}{2}}{\sqrt {n}}.

Глядзіце таксама